
Afgelopen dinsdag - op de ochtend van zijn 29ste verjaardag (!) - kreeg mijn geweldige Dravebier een hevige koliekaanval. Het ging al snel zo slecht met hem dat we moesten besluiten om hem te laten gaan. Ik ben het hele laatste uur van zijn leven bij hem geweest en nu is er een onvoorstelbaar groot gat.

En week eerder was de DA nog erg over hem te spreken toen we daar waren voor de gebitscontrole. Helaas kijkt koliek niet naar leeftijd, of je nou een veulen bent met nog een heel leven voor zich of een topfitte senior.
Ik kan terugkijken op meer dan twintig jaar aan belevenissen en herinneringen, maar wat mis ik mijn beestje toch ongelofelijk.

