We dachten dat ze sliep, dat deed ze namelijk altijd lekker languit in de wei.
Helaas is ze er deze keer niet meer uit wakker geworden. De mooiste manier om te gaan voor een paard maar zo ongelooflijk onverwachts.


En dan ga je nadenken over wat we samen allemaal hebben meegemaakt.
Toen ze 3,5 jaar geleden bij ons kwam (bij Paard Zoekt Baas vandaan) kende ze niets. Ze kon geen voetjes geven, dan trapte ze. Ze had al jaren geen hoefsmid meer gezien. Je kon haar opzadelen en opstappen maar ze kende geen beenhulpen of stuur dus ook dat heeft ze allemaal moeten leren.
Maar met heel veel geduld kon ze uiteindelijk naar de hoefsmid zonder stress, kon ze bereden worden en ze is altijd zo lief geweest!


Lieve Annie, bedankt voor de mooie jaren en we gaan je missen!
