Wat had ik gehoopt dat ik dit topic nog jaaaaren niet hoefde te maken!

Altijd las ik hier alle verhalen wat me zo raakte en ik vond het zo erg en nu heb ik het helaas zelf ook meegemaakt ...
Ik zal het hele verhaal hier vertellen respect als je het hele verhaal gaat lezen, maar ik moet het echt even kwijt!

Op 11 oktober werd ik huilend gebeld door mijn vriendin dat haar pony raar deed, dus ik ben als een gek daarheen gereden en samen hebben we de dierenarts gebeld. Koliek was de uitslag .. ( gelukkig na 2 uur gemest alles goed gekomen)
Ik schrok er erg van en wat was ik opgelucht dat Macho dat nog nooit gehad had! Je leest daar altijd de meest vreselijke verhalen over ...
Tot dat ik een dag later 12 oktober rond 17:00 gebeld werd:' Denise, Macho ligt de hele tijd in de wei, hij wilt niet opstaan en zit onder de diarree"
Pfff dat is een telefoontje wat je niet wilt krijgen! Ik had nog gevraagd of het niet over de pony van mijn vriendin ging, maar nee het was echt Macho...
Ik ben natuurlijk meteen naar stal gefietst. Daar lag hij dan helemaal achter in het weiland niks voor hem...
Hij zag er heel sloom uit en keek amper op toen ik dichtbij hem kwam. Ik zag meteen al dat het niet goed zat. Het was niet de Macho die ik kende, echt totaal niet

Halster omgedaan en hem omhoog proberen te krijgen. Er was geen beweging in te krijgen, hij wilde niet opstaan, ging platliggen en bleef liggen. Op dat moment begon ik in paniek te raken. Ik stond daar in m'n eentje huilend in het weiland Macho te smeken "sta alsjeblieft op vriendje dan kan ik je helpen"
Uiteindelijk stond hij op!! Ik nam hem mee naar stal en hij liep helemaal wankel.. Hij had dus al een hele tijd gelegen. Foute boel!
Eenmaal toen ik hem in een lege stal had gezet ging hij niet liggen of rollen, maar ik keek goed naar hem en hij stond helemaal met een opgetrokken buik en over z'n hele lijf te trillen. Gelijk met spoed de dierenarts gebeld.
Mach weer uit stal gehaald en gelijk rondjes gaan lopen tot de dierenarts er was. Ze was er gelukkig heel snel. Mijn vriendin was ondertussen ook gekomen.
Ik ging er vanuit dat de dierenarts net zoals bij de pony van m'n vriendin zou zeggen: " Het klinkt gewoon goed, dus ik geef hem darmontspanner en pijnstilling en dan moet het binnen 2 uur over zijn"
Maar het was verre van dat ...
Ze zei: " Hij heeft hoge koorts, veelste snelle hartslag en ik hoor geen tot weinig geluiden in zijn darmen. Houd hem de komende 2 uur goed in de gaten, hij moet binnen 2 uur gemest hebben anders met spoed opbellen! Ik maak me namelijk best wel zorgen".
Als je dat een dierenarts hoort zeggen moet je wel ff rustig ademhalen om niet gelijk in paniek te raken

2 uur later
Had hem de hele tijd in de gaten gehouden. Hij begon super erg te zweten en nog steeds die opgetrokken buik en het trillen. Ook niet gemest
Dierenarts weer gebeld. die was er weer heel snel.
Opgevoeld, maar ze kon niet zeggen of het een prop ontlasting was of een gedraaide darm. Hopen op het beste.
Slang in zijn neus en parfine er in. Hij had ook een klein roesje gekregen.
Hij moest na ongeveer 2,5/3 uur weer helemaal de oude zijn, dus het was afwachten.
Ze zei wel al tegen me: " Als dit niet z'n werk doet moet je gaan beslissen wat je wilt doen, wil je verder of laat je het hierbij" Ik had al besloten dat ik niet verder wilde mocht dit niet werken. Ik wilde hem dat niet allemaal nog aandoen.
Toen ze weg ging zei ze nog sterkte en als ik nog een keer moet komen zal het de laatste keer zijn ..
Het moment dat ze dat zei brak ik.
Ik hield me de hele avond al groot, maar alleen het idee al dat ik hem zou gaan verliezen. Dat kon gewoon niet. Tranen over m'n wangen

Mach was echt ontdaan van het roesje... Het duurde heel lang voordat hij weer reageerde. Ik vond het zo lastig om te beslissen of het nou beter ging of niet.
Rond 3:00 zaten ik en mijn vriendin aan de picknick tafel voor stal en ineens liep Mach de stal uit. Ik moest er stiekem wel een beetje om lachen

Hij liep zo recht naar de wei. Daar stond alleen nog een paard waar hij vaak mee stond en daar stond hij dan voor zich uit te staren ...
Dat paardje stond voor het hek ( was door een stroomdraadje gebroken).
Mijn vriendin en ik kregen Mach niet meer daar weg ... Het heeft een kwartier geduurd voordat we terug waren bij de stal. Hij wilde niet terug.
Op dat moment dachten we van ha die grappenmaker gaat zo maar ff uit stal naar de wei, maar achteraf denk ik dat hij afscheid wilde nemen van zijn weidemaatje.
Nog een foto kunnen maken in stal


Mijn vriendin is daarna naar huis gegaan rond 03:30, want ze moest om 08:30 werken.
Daar zat ik dan, in m'n eentje, midden in de nacht.
Slaap had ik gelukkig niet en het was voor die tijd van t jaar heel warm buiten.
Op een gegeven moment hoorde ik mach schrapen, hij had z'n wateremmer omgegooid en begon van de grond te drinken en in het water te schrapen..
Ik ben bij hem in de stal gaan zitten en hem nog een hele tijd geknuffeld.
Tot ik merkte dat hij raar deed met z'n kaken en schudden met z'n hoofd, vond het al heel vreemd.
Hij ging rondjes lopen in stal en hij zag mij niet eens meer, hij liep tegen me aan en ook tegen de staldeuren... Dat was het moment dat ik tegen mezelf zei: "Nee Denise , zo kan het niet meer. Het gaat de moeilijkste beslissing zijn van je leven, maar het moet. kijk naar hem". Ik keek naar hem en ik zag gewoon de pijn, het niet meer weten waar ie t zoeken moest.
Het was rond 05:00. Ik heb huilend ( zeg maar gerust krijsend

Mach stond nog in stal, maar was gaan liggen toen ik weg was om te bellen alsof hij zich groot wilde houden voor mij.. De arme schat

Hij stond niet meer op, we hebben hem met z'n 3e uit stal gesleept. zodat ie makkelijker opgehaald kon worden.
Ik heb zijn hoofdje op mijn schoot gelegd en gezegd:" Nog even en dan ben je van de pijn verlost" Ik kan me niet eens meer herinneren hoe verschrikkelijk hard ik gehuild heb.
Mijn ergste nachtmerrie was werkelijkheid geworden.
Over enkele minuten is mijn allerbeste vriendje niet meer. Mijn rots in de branding. Degene die me overal doorheen gesleept heeft de afgelopen 9 jaar..


De dierenarts heeft hem rond 06:00 uit zijn lijden verlost. Ze gaf hem de spuit en binnen 10 seconden stond zijn hart stil. Het is zo snel gegaan.
Tijdens dat ik dit schrijf rollen de tranen weer over m'n wangen... Het was vreselijk. Het is nog zo vers.
Ik heb nog de hele ochtend bij hem gezeten tot hij werd opgehaald. Ik kon niet naar huis gaan!
Wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb, gewoon nog even bij hem zitten in mn eentje, niemand om me heen. De vogels die aan het fluiten waren. Ik heb nog z'n staart en manen afgeknipt.

Om 11:00 is hij opgehaald door Paardencrematorium Westerhout in Beverwijk met een speciale trailer.
Daar heb ik in een prachtige afscheidsruimte mijn laatste gedag nog kunnen zeggen.
Wat is het daar verschrikkelijk mooi!!!
Het moment dat ik daar weg ging en wist dat ik zijn lieve koppie nooit meer kon zien, nooit meer die lieve warme snoet tegen m'n wang .. Dat moment was vreselijk.
Hij is dezelfde dag nog individueel gecremeerd.



Ik had echt geen beter afscheid kunnen wensen en ik weet wel zeker dat dit een hele hoop heeft bijgedragen aan hoe ik er mee om kan gaan nu en hoe ik het verwerk!
Week later mochten we zijn as ophalen, dus hij staat nu mooi bij mij thuis.

9 jaar is Macho van mij geweest op 21-09-09 heb ik hem gekregen.
We hebben zoveel geweldige dingen mogen meemaken!
Hij was een ster in vrijheidsdressuur, waar we dit jaar onze eerste demo mee mochten geven op de Ripse ruiterdagen!




Mijn vrijheidsdressuur held, waardoor onze band zo sterk geworden is


Bedankt lieve lieve lieve Mach voor alles. Alles wat je mij geleerd hebt.
Alle mooi herinneringen bewaar ik voor altijd in mijn hart


Dag dag liefste vriendje
Woorden schieten te kort... Mijn hart huilt elke dag een beetje meer..
May we meet again on the other side

13-01-1998 ~ 13-10-2018
Respect voor degene die het helemaal gelezen hebben!
Hier nog een link naar het filmpje dat ik gemaakt heb:
https://www.youtube.com/watch?v=05A8DYgeaQk
Mocht iemand vragen hebben, stel ze gerust! Ik wil alles beantwoorden.
Mag ook via pb of insta
@thesupermacho