Geplaatst Na 2 jaar problemen met veel koliek, allerlei aanpassingen met voer en veranderingen van management was na de laatste koliek van eind juli het vreselijke moment daar: de beslissing nemen dat het genoeg was geweest.
Iedere keer weer je geliefde paard zien verrekken van de pijn, wachten op de veearts, paard dat niet wil meelopen, dat eigenlijk niets meer wil........
Ik heb alles van tevoren geregeld: veearts, ophalen van de ezel door Stichting de Ezelshoeve, de individuele ophaalservice van de Rendac en de verzorging van de stalkatten door de buren totdat het land verkocht is.
Maandag 6 augustus was het zo ver. De veearts belde hoe laat hij er precies zou zijn. Precies om 3 uur was hij er, de Ezelshoeve was er ook al en tot onze verbazing kwam de Rendac er ook al aan. Die was dus 2 uur te vroeg, maar aangezien het 33 graden was, was dit alleen maar prima.
Morrie is rustig ingeslapen, onder toeziend oog van Nono, de ezel, die afscheid heeft genomen en daarna rustig de trailer is opgelopen en is verhuisd naar de Ezelshoeve, waar hij het prima doet, woensdag ging hij de kudde ezels in en gedroeg zich prima!
De veearts had alle tijd voor ons en legde alles stap voor stap uit. Wij hebben zelf geholpen Morrie in de trailer van de Rendac te krijgen en het is goed zo.
De man van de Rendac was helemaal ontroerd, hij had dit nog nooit gezien, hij ziet z'n "klanten"altijd als ze al overleden zijn. Het is allemaal heel vlot, respectvol en goed verlopen.
Ik heb nog een poosje vakantie om alles op te ruimen, het land te koop te zetten en aan het idee te wennen dat ik geen paard en ezel meer heb. Gezien mijn leeftijd en gezondheisproblemen komt er geen nieuw paard meer.
Ik mis Morrie enorm......
Zo langzaam aan is de oude garde van boktpaarden aan het verdwijnen. Het klinkt als eem fijn en waardig afscheid,