
Zijn ogen spraken krachtig,
toch gaf zijn blik rust.
De laatste duwtjes met zijn zachte snuit tegen mijn wang,
zijn hart nog vol levenslust.
Maar de allermooiste sterren,
ook die moeten soms gaan.
Te groot voor dit leven,
door naar een nieuw bestaan.
Lieve Qui Que Bou, mijn bonte droom
veel te vroeg uiteen gespat.
Ik ga je zo missen, mijn kleine vriend.
Al onze dromen zijn nu opgeborgen, voorgoed voorbij.
Het spijt me zo…
Gisteren 15 december 2016 heb ik mijn prachtige bonte hengstveulen Qui Que Bou op 8 maanden leeftijd moeten laten inslapen.
Qui Que Bou was 3 december naar de opfok vertrokken om gespeend te worden. Op 5 december kreeg ik al telefoon dat hij onder de staldeur terecht gekomen was en vastgelegen had.
Zijn rechterkogel achteraan was er niet zo goed aan toe. Hij had een serieuze vleeswonde en t was afwachten of het gewricht niet geraakt was. Ik ben meteen naar daar gereden en ook de dag nadien ben ik gaan kijken. Toen zag ik wel dat zijn lipje beetje hing, maar na controle van zijn mond, zag ik niets... Aangezien de opfok best een eindje rijden is, en ik via sociale media contact had met de stalhouder, ben ik pas afgelopen dinsdag terug gegaan. Toen viel zijn scheve mondje meer op. Ik keek in zijn mond en zag duidelijk dat zijn onderkaak gebroken was. Meteen heb ik een afspraak gemaakt in de kliniek en daags nadien kon hij er heen. Donderdagochtend zou hij geopereerd worden, ze hadden foto's genomen van zijn kaak. Vlak voor de operatie stond ik bij hem in de stal en wreef over zijn mooie hoofdje. Achteraan zijn kaak voelde ik echter nog een bobbeltje. De dierenarts heeft een nieuwe foto genomen en daarop zagen ze een extra breuk, maar ze konden niet zeggen hoe groot. Daarvoor was een CT scan (heel kostelijk) nodig. Ik heb meteen toegestemd en om 14 hebben ze de scan genomen... en die was verpletterend

Aan beide kaken had hij verschillende breuken, die complex én verschoven waren.

Hier zie je duidelijk dat zijn onderkaak gebroken is, dit was de reden waarvoor ik hem binnen bracht, en dit was gemakkelijk te opereren.

zijn linkerkaak is horizontaal doormidden gebroken

linkerkaak achteraanzicht, je ziet duidelijk dat de breuk serieus verschoven is en over elkaar zit.

Ook zijn rechterkaak had meerdere breuken, deze gingen tot in het gewricht
Ik had voorgesteld de merrie terug in lactatie te trekken zodat hij kon zuigen en toch eten had, maar de dierenarts zei dat het weinig zin had. Als het al zou aan elkaar groeien (zeer kleine kans, maar zeg nooit nooit) zou daar extreem veel artrose op gevormd worden, hij zou nooit pijnloos kunnen eten en na een jaar of 2 zou ik toch terug op de kliniek staan om hem in te slapen. Ik wou hem die lijdensweg besparen...
Mijn arme vriendje, hij is maar 8 maand mogen worden. Ik voel me zo schuldig, had ik hem maar thuis gehouden... maar ook dan, hij had even goed thuis iets kunnen tegenkomen...

Mijn mooie Qui Que Bou, ik hoop dat het je goed gaat, op de eeuwige groene weides, ik hou zo ontzettend veel van jou. Ik ben trost dat ik je heb mogen kennen, van kleine bevruchte embryo op de echo, tot jouw langverwachte geboorte, het was me een hele eer dat ik erbij mocht zijn, lieve vriend!


