Geplaatst Nadat ik voor mezelf even de rust moest vinden, wil ik nu toch graag mijn verhaal delen met jullie.
Mijn alleskunner Willem is niet meer. Na 9 jaar lief en leed gedeeld te hebben heb ik heel plots afscheid moeten nemen van hem. Het voelt soms nog steeds of hij van me is afgenomen, waar hebben we het leed van zijn laatste paar dagen aan verdiend, maar inmiddels is het goed zo en heb ik er vrede mee, ik had niks meer voor hem kunnen doen. Hij is 21 jaar geworden
Zaterdag 27 augustus kwam ik terug van vakantie en nog in het vliegtuig kreeg ik een appje van een van de verzorgers dat Willem continu op rust stond. Ik vroeg haar met hem te gaan stappen en het trok tijdens het wandelen snel weg. 's Avonds direct gaan kijken en hij was stijf, maar liep niet slecht. Aangezien ik een werkweekend voor de deur had staan, ben ik zondagsvroeg gaan kijken en hij leek goed. Hij liep niet rad maar niet slecht, dus ik wachtte tot maandag met de dierenarts. Ondertussen had ik hem geschoren, het was die week 30 graden en hij was al een aardige wintervacht aan het ontwikkelen.
Ik kwam elke dag 2x per dag op stal, en 2x per dag kwam er een schelle hinnik met een sprint als gevolg naar het hek voor eten. Maar zondag avond was dat niet het geval, hij hinnikte niet, en toen ik de stal open deed stond hij daar niet. Dit klopte absoluut niet en ik moest hem gaan zoeken in het weiland. En daar lag hij, en hij wilde niet overeind komen. Pas toen ik de voeremmer pakte stond hij, weliswaar vlotjes, op en kwam eten. Ongerust naar huis en maandagochtend gelijk de dierenarts gebeld. Maandagochtend was hij slecht, maar door mijn werk en haar drukte had ze s' avonds pas tijd. Met pijn in mijn hart heb ik hem in de wei gelaten. Maar hij stond heerlijk gras te eten, had zijn voer op en dronk goed.
's Avonds kwam de dierenarts en hij leek stukken verbeterd. De dierenarts dacht aan een verrekking in de koot, hij liep op 4 benen alleen verschrikkelijk stijf. Zodra hij stil stond ging linksachter weer op rust. Hij werd ingespoten en kreeg ontstekingsremmers.
Dinsdagochtend kwam de smid, zijn ijzers moesten eraf. Maar hij liep slecht, heel slecht, maar ik had het idee dat de pijnstillers nog even zijn werk moesten gaan doen. Het was echter een drama, zijn voorbenen ging nog wel, het linkerachterbeen ook nog, maar rechtsachter was uiterst moeilijk omdat hij niet op linksachter kon staan. De smid heeft het ijzers eraf gekregen, maar bekappen was echt te lastig. Hij viel als het ware om, en toen wist ik dat het echt goed fout moest zijn. Hij had pijn, hij gaf nauwelijks pijn aan en was echt een harde voor zichzelf, maar dit was te pijnlijk om te zien. 's Avonds weer de DA erbij, hij lag heel veel en leek koliek te hebben. En ja, het was gaskoliek, waarschijnlijk doordat hij zoveel ging liggen om zijn been te ontlasten. Hij liep ook slecht, ofja slecht, eigenlijk niet. Het was meer strompelen wat hij deed. Die avond was mijn verdriet echt intens, ik wist dat het absoluut niet goed kon zijn. Hij is flink bevangen geweest zonder iets te laten merken, en nu was het echt goed mis. Wanneer hij languit ging liggen met zijn ogen dicht hoopte ik dat het al over zou zijn, niks zo erg als hem zo te zien lijden.
Woensdagochtend een afspraak gemaakt op de kliniek en een paar uur later konden we al terecht. Maar ik moest nog vervoer regelen en hoe zouden we een paard op 3 benen überhaupt de trailer op krijgen? Toen de trailer middags arriveerde begon hij al te hinniken. Dat deed hij vaker, hij vond het super leuk om mee op pad te gaan en racete dan ook altijd de trailer in. Maar dit keer ging dat veel moeizamer. We hebben een kwartier moeten wachten tot hij de kracht had de trailer op te komen. Eenmaal erop was het eraf op de kliniek nog een grote probleem, hij kon met 1 been niet achterwaarts komen met als gevolg dat we hem in de trailer moesten draaien waardoor hij viel. Het was een vreselijk gezicht om te zien.
Eenmaal op de kliniek startte ze met foto's maken. Het idee is dat het in de kogel, knie, sprong of misschien de bekken zat. Alles wordt op de foto gezet maar ook alles ziet er even keurig uit. Ongeveer 17 foto's, en een uur verder weten we nog steeds niks meer. Het zou iets neurologisch moeten zijn, en dus vanuit de rug moeten komen. De DA besluit een inwendig onderzoek te doen, en al vrij snel was het raak. In zijn rug, iets verder dan het bekken, blijkt een tumor te zitten. En wat voor een. Hij blijkt iets kleiner te zijn dan een voetbal. Ook de dierenarts had werkelijk zoiets nog nooit gevoelt. En Willem, die gaf geen kik. Het deed hem gelukkig geen pijn. Het slepende been was de oorzaak van zenuwuitval. De tumor zat tegen de ruggengraat aan, waardoor deze ook op de zenuwen drukte. Hij mocht mee naar huis tot na het weekend. We gingen met pretnisolon proberen de tumor te laten slinken. Wel met maar 25% kans, maar ik wilde deze kans aangrijpen. Hij had geen pijn, en dat was absoluut de belangrijkste voorwaarde.
Donderdagochtend voor 9 uur moest hij de pretnisolon krijgen dus kwart over 8 was ik op stal. Ik vond daar een groot hoopje ellende. Hij wilde altijd nog eten, maar niet meer opstaan
http://boktimg.nl/img/m/cKFFVn.jpg
Hij was uitgeput, ging drinken en zakte rechts achter ook steeds verder weg. Dat been kreeg het vreselijk zwaar, die moest het gewicht van links en rechts opvangen. Na het drinken ging hij weer liggen, moe en lusteloos. Hij begon doorlig plekken in zijn ellebogen te krijgen, vieze wondjes waar die smerige vliegen op gingen zitten.
We hebben samen gezeten, zijn hoofd op mijn schoot, samen in de zon. Op dat moment wist ik genoeg, ik mocht hem niet langer meer zo laten liggen.
http://boktimg.nl/img/m/WGVCIV.jpg
Toen ik eenmaal de DA had gebeld voor die avond, was er rust. Het was goed zo, die kleine kans dat hij beter zou worden woog niet op tegen de dagen dat hij nog zo moest lijden. En hij moest heel wat opknappen wilde ik hem daarna wel laten lopen. Die dag ben ik geen seconden meer van stal geweest, ik heb zelfs samen met mijn vriend het avond eten op stal opgegeten. De hele dag door zijn er mensen geweest om afscheid te nemen van hem. Al mijn goede vriendinnen en ook mijn zus met haar kinderen. 's Avonds heb ik hem nog lekker verwend met appels en wortels. Gelukkig stond hij toen en hebben we nog een paar mooie foto's kunnen maken. 9 uur is hij ingeslapen. En zelfs mijn shetlander was er verdrietig van, na het inslapen is hij pal naast Willem gaan liggen, en is pas opgestaan toen we hem onder het zeil gingen liggen.
http://boktimg.nl/img/m/HuoHcF.jpg
3 weken voor zijn overlijden heb ik met hem nog gereden voor Stichting Make a Wish. Een 4 jarig ziek meisje had als droom nog een keer een rit met een koets te maken, zoals een echte prinses. Bizar hoe fit hij was, en hoe snel het daarna ook afgelopen was.
http://boktimg.nl/img/m/gsDtXq.jpg
De laatste die op hem gereden heeft was mijn nichtje, ze leste sinds kort en ze durfde nu wel op Willem te rijden, in stap en in draf een buitenrit gemaakt van 1,5 uur.
http://boktimg.nl/img/m/59z5lM.jpg
Willem was mijn lust en mijn leven. Ik combineerde hem naast mijn HBO studie en ik gaf er veel dingen voor op. Een ding wilde ik niet, en dat was Willem opgeven. Hoe zwaar het zorgen soms ook was, of hoeveel regen er ook viel. Elke dag moest ik bij hem zijn geweest. Ik heb de helft van mijn leven met hem gedeeld. Ik kreeg hem 3 maanden na het overlijden van mijn vader, ik was toen 11. Die pony heeft mij geholpen om weer te worden wie ik was, en dat ik mocht huilen en lachen.
Normaalgesproken ben ik totaal niet van verhalen delen op Bokt, en post ik niet veel. Maar dit vond ik wel fijn om te delen, om het verhaal te vertellen. Iets wat ik zelf nog steeds bizar vind. Dat zoiets dierbaars zo snel bij je vandaan is. Inmiddels heeft mijn shet ook een prachtig nieuw huisje gevonden, want ik kon hem natuurlijk niet alleen laten. Nu heeft hij weer een nieuw shetvriendinnetje. Gek want nu hoef ik helemaal niet meer naar stal, maar nu kan ik wel echt het verdriet van Willem een plekje gaan krijgen.
Dag allerliefste vriend, mijn grappenmaker en alleskunner, nu ben je weer bij je baasje en je beste vriendje!
Heel veel sterkte de komende tijd! 
