Geplaatst They walk beside us every day,
Unseen, unheard, but always near,
Still loved, still missed and very dear.
Perhaps they are not stars in the sky,
But rather openings where our loved ones shine down to let us know they are happy.
Op 29 augustus is mijn bijzondere paard Hyrano ingeslapen. Mijn kanjer, waarmee ik fantastische momenten heb beleefd, is er niet meer. En wat doet dat pijn, heel veel pijn... Elke dag sta ik op, hopend dat dit allemaal een nachtmerrie is, maar helaas is hij er niet meer en komt hij ook nooit meer terug
No foot, no horse. Dit waren de woorden die ik op 25 augustus te horen kreeg van de dierenarts die een second opinion kwam doen. Hyrano stond al twee maanden kreupel met weinig tot geen verbetering ondanks de aanpassingen die we gedaan hebben.
Hyrano ging nooit meer beter worden. Zijn hoeven waren gewoon kapot en zelfs op de wei zou hij pijn hebben. We hadden nog de keuze om hem te laten ontzenuwen en dan kon hij wat rondstappen in de wei. Van in het begin heb ik gezegd dat ik dit niet wou, en dat ik dan mijn paard zou laten inslapen.
Helaas kwam dit moment sneller dan verwacht... Ik heb de moeilijke beslissing moeten maken om mijn paard te laten inslapen.
Hyrano is maar 9 jaar mogen worden. Hij rent nu rond op de eeuwige groene weides, zonder pijn. Ik blijf wel achter met heel veel pijn en verdriet, maar deze beslissing was de juiste en ik mag niet egoïstisch zijn.
Ik ga mijn maatje nooit vergeten en ik denk terug aan de mooie momenten die we samen beleefd hebben.
Rust zacht lieve vriend en tot ooit! Je hebt nu geen pijn meer.
Ik mis je ontzettend hard...
25/05/2007 - 29/08/2016
Michelle Werrebroeck heeft deze laatste, prachtige foto's gemaakt, waarvoor ik haar heel dankbaar ben
. 
