Geplaatst Zoals je geleefd hebt, zo ben je gegaan, dapper en sterk. Jij zou de moed zelf nooit hebben opgegeven, tot onze spijt hadden wij geen keuze, geen andere keuze dan je te laten gaan...
Jij hebt altijd jezelf voor de volle 100% gegeven waardoor wij niet egoïstisch konden zijn.
Onze lieve jongen, Romeo. Wij zullen jou nooit vergeten, onmisbaar en onvervangbaar en veel te jong! Slechts 7 jaar mocht je worden. Maatje, wij hebben van je genoten!
Als opereren geen optie meer is en je nog 5% kans hebt dat je de volgende ochtend haalt is er geen keuze dan de keuze om jouw te laten gaan...
Al drie dagen was je niet lekker en stond je onder toezicht van de dierenartsen, het was allemaal niet schrikbarend, het kwam wel goed... Zaterdagochtend was je helemaal de oude en had je er weer zin in. Wij zo opgelucht als we waren hebben we je nog nauwlettend in de gaten gehouden. In de loop van de dag liep je temperatuur weer op, je werd steeds futlozer, maar niet zo goed als je al ruim een dag niet hebt gegeten. Je mocht een plukje hooi, waar je duidelijk van genoot, 3 happen waarna je besloot dat je niet meer wilde... fulltime contact met de dierenarts... inmiddels zaterdagavond half 7, jouw toestand verslechterde ziende weg... je hartslag was 60... dierenarts onderweg, dierenarts was er hartslag was inmiddels 80 en steeg gaande weg...
We werden doordat zijn hartslag zo enorm opliep doorgestuurd naar de kliniek... Met de gedachte dat hij daar gemonitord zou worden en alles goed zou komen... Eenmaal na 40 min rijden daar aangekomen, kwam jij met je oortje erop van de trailer...
Maar als snel veranderde de situatie, op de kliniek maakte ze zich gelijk ernstige zorgen, zijn hartslag was inmiddels opgelopen tot over de 100.
Daarop volgde diverse onderzoeken, uiteindelijk namen ze vocht uit zijn buik en dat gingen ze onderzoeken...
We moesten bij de apparatuur weg ivm kans dat hij zou vallen, dit klonk al niet goed. 45 minuten later kwam de dierenarts terug en haar gezicht sprak boekdelen.. Het was foute boel, het was niet goed, grof gezegd gewoon echt klote....
Haar woorden: Het is niet goed, we kunnen niets meer voor hem doen. Opereren is geen optie, dat red hij hoe dan ook niet. En de kans dat hij het daglicht gaat zien is 5%...
op dat moment zakt de grond onder je voeten weg... dit kan niet waar zijn, onze zo sterke Romeo, nooit wat gemankeerd nu op sterven na dood?
Zijn blinde darm was gaan lekken waardoor hij zich door en door vergiftigd had.
Er volgde nog contact met onze dierenarts en een andere dierenarts van de kliniek, maar nee er was geen andere uitweg dan om hem te helpen en niet egoïstisch te zijn.
Als we eerder hadden besloten om kliniek te gaan, waar totaal geen aanleiding voor was hadden we hem ook niet kunnen helpen vertelde ze me wel 100x. Onze eigen dierenarts heeft niets over het hoofd gezien en niets anders gedaan dan dat de kliniek zou hebben gedaan.. Ook uit zijn bloedonderzoek donderdag kwam niets....
En toen kreeg jij de injectie, het was goed, het was tijd... het duurde niet lang en jij was weg, bij ons vandaan... Ik kan het nog steeds niet geloven. Ons maatje, we hadden nog zoveel plannen met je, zo veel.
En dan is de herinnering het enigste wat er overblijft...
Dag allerliefste, dag vriend, dag steun en toeverlaat, dag onze kanjer, dag apenkop, we hebben van je genoten. Rust zacht!
Jij hebt altijd jezelf voor de volle 100% gegeven waardoor wij niet egoïstisch konden zijn.
Onze lieve jongen, Romeo. Wij zullen jou nooit vergeten, onmisbaar en onvervangbaar en veel te jong! Slechts 7 jaar mocht je worden. Maatje, wij hebben van je genoten!
Als opereren geen optie meer is en je nog 5% kans hebt dat je de volgende ochtend haalt is er geen keuze dan de keuze om jouw te laten gaan...
Al drie dagen was je niet lekker en stond je onder toezicht van de dierenartsen, het was allemaal niet schrikbarend, het kwam wel goed... Zaterdagochtend was je helemaal de oude en had je er weer zin in. Wij zo opgelucht als we waren hebben we je nog nauwlettend in de gaten gehouden. In de loop van de dag liep je temperatuur weer op, je werd steeds futlozer, maar niet zo goed als je al ruim een dag niet hebt gegeten. Je mocht een plukje hooi, waar je duidelijk van genoot, 3 happen waarna je besloot dat je niet meer wilde... fulltime contact met de dierenarts... inmiddels zaterdagavond half 7, jouw toestand verslechterde ziende weg... je hartslag was 60... dierenarts onderweg, dierenarts was er hartslag was inmiddels 80 en steeg gaande weg...
We werden doordat zijn hartslag zo enorm opliep doorgestuurd naar de kliniek... Met de gedachte dat hij daar gemonitord zou worden en alles goed zou komen... Eenmaal na 40 min rijden daar aangekomen, kwam jij met je oortje erop van de trailer...
Maar als snel veranderde de situatie, op de kliniek maakte ze zich gelijk ernstige zorgen, zijn hartslag was inmiddels opgelopen tot over de 100.
Daarop volgde diverse onderzoeken, uiteindelijk namen ze vocht uit zijn buik en dat gingen ze onderzoeken...
We moesten bij de apparatuur weg ivm kans dat hij zou vallen, dit klonk al niet goed. 45 minuten later kwam de dierenarts terug en haar gezicht sprak boekdelen.. Het was foute boel, het was niet goed, grof gezegd gewoon echt klote....
Haar woorden: Het is niet goed, we kunnen niets meer voor hem doen. Opereren is geen optie, dat red hij hoe dan ook niet. En de kans dat hij het daglicht gaat zien is 5%...
op dat moment zakt de grond onder je voeten weg... dit kan niet waar zijn, onze zo sterke Romeo, nooit wat gemankeerd nu op sterven na dood?
Zijn blinde darm was gaan lekken waardoor hij zich door en door vergiftigd had.
Er volgde nog contact met onze dierenarts en een andere dierenarts van de kliniek, maar nee er was geen andere uitweg dan om hem te helpen en niet egoïstisch te zijn.
Als we eerder hadden besloten om kliniek te gaan, waar totaal geen aanleiding voor was hadden we hem ook niet kunnen helpen vertelde ze me wel 100x. Onze eigen dierenarts heeft niets over het hoofd gezien en niets anders gedaan dan dat de kliniek zou hebben gedaan.. Ook uit zijn bloedonderzoek donderdag kwam niets....
En toen kreeg jij de injectie, het was goed, het was tijd... het duurde niet lang en jij was weg, bij ons vandaan... Ik kan het nog steeds niet geloven. Ons maatje, we hadden nog zoveel plannen met je, zo veel.
En dan is de herinnering het enigste wat er overblijft...
Dag allerliefste, dag vriend, dag steun en toeverlaat, dag onze kanjer, dag apenkop, we hebben van je genoten. Rust zacht!
Geen woorden. 
