Geplaatst 
Zo'n 14 jaar geleden kwam ze in mijn leven, mijn lieve Ivanka. Een beter en fijner eerste paard had ik niet kunnen wensen, al snel werd ze mijn beste vriendinnetje. 10 jaar geleden heeft ze ook nog mijn tweede droom verwezenlijkt; een veulen fokken. Een evenbeeld van haarzelf in een mannelijke uitvoering. Een supergoede en lieve moeder, prachtig om te zien.
Na het afspenen begon ze te kwakkelen met haar gezondheid en kwamen we er al snel achter dat ze de ziekte van Cushing heeft. Zo'n twee jaar later hebben we samen nog een laatste buitenrit gemaakt, ze was onder het zadel niet meer zoals ze was. Totaal geen energie meer, tijd voor pensioen. En daar heb je van genoten, 8 jaar maar liefst! Samen met Aidan en Bluebell fulltime het hele jaar door op de wei, waar je het liefste was.
Het afgelopen jaar ging je steeds verder achteruit, je werd écht oud. Maar wanneer is het moment waarop je besluit dat het genoeg is? Dat kwam duidelijk afgelopen week... Donderdag werd ze opeens hoefbevangen en ondanks de pijnstilling had je nog zoveel pijn. Het is goed geweest zo Vankje, jij bent voor mij altijd goed geweest... Nu werd het voor mij tijd om voor jou een eerlijke beslissing te maken: de eeuwige groene weilanden zonder pijn.
Je bent 25 jaar oud geworden, een mooie leeftijd, maar had je graag nog langer bij me gehad.
Ik ga je ontzettend missen lieverd! Dank je wel dat je mijn paard was...
hier een traantje weg gepinkt..
. 
