Geplaatst jokari schreef:Nee... Niet mooie Karlijn...
Wat een hel voor jou... Heel veel sterkte.
Sterkte met het loslaten van de "wat als"-en, dat lijkt mij zo moeilijk.
Nu moet ik mezelf de "wat als"-en uit het hoofd zien te houden...
Mijn mooie, mooie meisje... na 7 weken vechten heeft ze de strijd tegen hoefbevangenheid verloren. Hard als ze was voor zichzelf, heeft ze veel te laat laten merken dat er iets mis was. Nooit heeft ze de typische symptomen getoond - tot het al veel te ver gevorderd was. Toen nieuwe rx-en gisteren lieten zien dat 1 van de hoefwanden over de hele hoogte aan het loslaten was, was het besluit snel genomen. Dit kon en mocht ik haar niet langer laten doorstaan. We hebben uitgebreid geknuffeld...
En toen was het over... Oh mijn mooie lieve eigenwijze meisje, wat mis ik je, wat doet dit pijn om jou nu al los te laten, ik had nog zoveel plannen ...
Ze is zó snel weggegleden, dat het voor mij duidelijk was dat ze op was. Van zich sterk te houden, van te vechten. Haar laten gaan was de enige eerlijke beslissing. Maar mijn hoofd zit vol twijfels of ik toch niet nog iets anders had kunnen doen waardoor we de ontsteking tot een halt hadden kunnen brengen...
Pluisje... Je hebt mijn hart gestolen, voor altijd.
Ze was pas 7...
Mijn hart kan alleen maar gillen...
edit: deze laatste race-foto is trouwens nog geen maand vóór dat ik haar doodziek op de wei aantrof, gemaakt. Volgens DA moet ze er al maanden last van gehad hebben, gezien de ernst van haar hoeven. Kan je nagaan... Ik kon haar toen met moeite inhouden...
