

Lieve Soc, vriendje, drakie,
Hoe heeft dit kunnen gebeuren? We hadden nog zoveel mooie jaren samen moeten zijn. Scheuren met onze nieuwe racewagen, boscrossen, knuffelen... Maar het heeft niet zo mogen zijn.
Een ongelukkige val, een kapotte zenuw met een verlamming tot gevolg heeft ervoor gezorgd dat ik je niet langer bij me kon houden. Je hebt zo hard gevochten, ik heb alles gedaan wat ik kon, maar je was op. Je lijf kon niet meer. De keuze viel me zwaar, maar we waren er allebei aan toe. Jij zei me dat het goed was, dat het genoeg was.

In mijn bijzijn ben je rustig ingeslapen, naar de eeuwige groene weides, waar je eindelijk weer lekker kon bokken, galopperen, rennen. Datgene wat je al die maanden hebt gemist. Ik mis je enorm, nu al, maar dat je nu rust hebt, doet me goed!
Bedankt voor de mooie jaren, de fijne ritjes, je humor en je streken, maar vooral je onvoorwaardelijke liefde. Ik ga je zo missen...
Rust zacht lieve Soc *15-04-2002 +17-06-2015
