Bokt.nl

Altijd wel geweten dat ik hier ooit een topic zou zetten.. Maar daarvoor is het altijd “veel te vroeg”..



Op 24 Februari nam ik geheel onverwacht afscheid van mijn beste vriendin.. Mijn trouwste maatje, steun en toeverlaat , trots, … Alles..

Ik kreeg ’s ochtends telefoon van mijn staleigenaars..
“Mieke, kan je even komen? We denken dat Felka koliek heeft gehad vannacht want ze hangt onder het slijk..
Alles lijkt nu wel terug in orde, maar jij kent ze het beste..”

Ik kwam net van het werk en reed net vriendlief ophalen..
Dus direct terug naar stal en meteen de DA gebeld.
Na vorig jaar nog een maandje in de kliniek gestaan te hebben wegens koliekoperatie wou ik geen enkel risico nemen..

Daar eenmaal aangekomen..
Zo vuil was ze nog nooit geweest..
Hoe moest ik daar aan beginnen?!
En haar ogen..
Deze waren niet zo helder en opgewekt zoals ze normaal zouden zijn.. ?
Mijn meisje meegenomen naar voren,, naar de piste en de wasplaats.

Eerst even in de piste om te zien hoe ze reageerde.. Gelachen!
Want ze huppelde en bokte vrolijk door de piste, kwam mij uitdagen om te spelen..
Eventjes rollen, maar hop, direct terug recht..
Niets aan de hand zou je denken!
Wij allemaal toch een beetje opgelucht..
Er is hoop!

Dan de wasplaats in.. Lekker warm water!
Ze rilde wel een beetje, maar dit werd minder tijdens het wassen.
Koud? Misschien van al het slijk waar ze onder zat!
Solarium tevens aangezet zodat ze het toch lekker warm zou hebben..
Het rillen werd minder en de DA was ter plaatse..

“Op het eerste zicht alles in orde, toch maar even verder controleren”..
Polsslag: 100.. Mag eigenlijk maar 40 zijn. Toch maar verder onderzoeken..
Echo; Weinig op te zien vanwege haar dikke (natte) vacht, dus een stukje wegscheren..
Ja, eindelijk beeld! De dierenarts kijkt bezorgd.. “Niet goed?”
De dierenarts schudt zijn hoofd.. Ik kon de grond onder mijn voeten voelen wegzakken..
Hij ging haar voor de zekerheid even opvoelen..

“Helemaal niet goed..” Geen beweging meer..
De rest kan ik me niet meer herinneren..
Ging nog wat over “allemaal dunne darmpjes, ….”
Ik weet alleen nog: “Nu onmiddellijk opladen, naar de kliniek en terug opereren..
Of..
We geven haar tot de middag, maar dat gaat uitstel van executie zijn”..
Dit komt niet goed!

Ik kon haar niet meer laten afzien..
Een 2de operatie zou te zwaar zijn geweest..
En terug heel die lijdensweg die ze nog maar het jaar ervoor had doorgemaakt..
Ik zei hem dat ik het niet meer kon.. Ik wou het niet.. Ze was mijn maatje..
En ik zag mijn maatje met de minuut achteruit gaan..
Flemen, hangen op haar touw..
Felka was sterk! Nooit zag je dat ze pijn had..
Tenzij het ondraaglijk was! Zoals nu..
Ik heb hem gezegd dat we niet mochten wachten.. Hij knikte instemmend..
Ik zou haar geen seconde meer laten afzien dan dat ze nu reeds had gedaan..
Ik liet mijn vriend naar de staleigenaars en mijn moeder bellen, de mogelijkheid geven om erbij te zijn.
Ik vertelde haar tussen mijn tranen door nog even alles wat ik wou dat ze wist!
Ik bedankte haar voor alle mooie tijden en om mijn paard geweest te zijn..

Hij gaf haar de 1ste prik.. Daar zou ze rustig van worden..
Ik nam haar mee naar de piste..
Net zoals altijd ging ze vol vertrouwen met me mee..
Daar kreeg ze de 2de prik en ging ze iets erna zonder gevecht neerliggen..
Mama ondertussen ook toegekomen en ook nog even afscheid genomen..

De laatste prik.. Het is over..
De pijn, maar ook ons laatste hoofdstuk samen..

Ik mis haar.. Elke dag een beetje meer!