Geplaatst Juni 2010 kregen mij zus en ik ons eerste paard samen genaamd Rensy 11 jaar. (Daisy x Gribaldi)
Naar een jaar kreeg me zus interesse in een iets jonger paard en was Rensy dan echt van mij.
In het begin was rijden erg lastig omdat Rensy nog sterk was en een behoorlijke gebruiksaanwijzing had.
Nadat we enkele jaren recreatief gereden hadden kwam 2014 het jaar waarin we met grote galopsprongen vooruit gingen. In die tijd hebben we echt super veel en kei hard getraind om onze doelen te bereiken. Starten op wedstrijd.
Tot dat baasje ging skiën waarbij ik mijn knie behoorlijk beschadigde, uiteindelijk met mijn eigenwijze hoofd doorgewandeld alsof er niks aan de hand was totdat ik voorover op me knie viel. Er volgde een reeks aan onderzoeken, scans, foto's en uiteindelijk op 5 december 2014 werd ik dan geopereerd.. de diagnose werd uiteindelijk dat ik tot 16 januari 2015 op krukken zou lopen en niet mocht rijden.
Gelijk vanaf het moment dat ik weer thuis was deed ik me best om je te poetsen knuffelen en te verwennen. Mijn zus en een vriendin hebben in die tijd Rensy veel gelongeerd, en meegenomen op buitenrit.
16 januari kwam ik terug in het ziekenhuis alles werd gecontroleerd en eindelijk mocht ik weer, s'middags gelijk op Rensy een kwartiertje mogen stappen. Wat voelde dat geweldig zeg! De maandag daarop gingen we heerlijk lessen en wat deed je het goed zeg.. dus ook vol vertrouwen stapte ik de beruchte woensdag avond 21 januari 2015 weer op je rug.. een dag die anders liep als gedacht..
Een nachtmerrie die werkelijkheid werd..
We waren 5 minuten in de bak en er reed een ander paard die erg onrustig was, maar dat mocht niet baten want jij liep netjes je rondje.
Tot het moment dat je een trap kreeg van een ander en ineens begon te bokken.
Ik viel van je rug en was bewusteloos. Uit paniek was je losgebroken en ben je naar huis gerend..
Tot je voor de tweede keer de provinciale weg moest oversteken, voor het huis je hoofd op t fiets pad.. was het busje maar 10 seconde eerder. Was jij maar 10 secondes later dan was je er nog..
maar het was niet zo.. ineens was je weg.. die avond had ik nog alle hoop dat het goed zou komen.. maar helaas mocht het niet baten.. en heb ik 22 januari afscheid moeten nemen van mijn liefste Rensy. Op 16 jarige leeftijd.. het is voorbij.. nooit meer jou koppie.. nooit meer je hinnikje.. nooit meer samen.. ik mis je nogsteeds..
4 jaar geleden onze eerste strandrit samen
4 jaar geleden voor het eerst samen in de bak.
3 jaar geleden toen we keihard werkte aan onze vertrouwens band en de reactie op mijn benen.
Lekker de oortjes naar voren en ons best doen.
November 2014 toen je geschoren was.. brrr wat was het koud
samen nieuwjaar in knuffelen ondanks ik op krukken liep.
19 januari onze laatste foto samen.. maar ook onze mooiste foto samen. precies hoe je was, zoals je zou blijven en bent in mij gedachte en hart.
Je blijft mijn mooiste herinnering.
Rust zacht meisje...
Een reactie mag altijd bedankt dat je me fotos heb gekeken, en mn verhaal heb gelezen!
Sterkte!! 
. Heel veel sterkte de komende tijd..