Geplaatst Helaas heb ik Bixie van zijn pijn moeten verlossen.
Eind december werd er een gruwelijke ziekte bij hem geconstateerd.
Met goede behandeling en nieuw beslag zou hij nog een aantal jaar pijn vrij rond kunnen lopen maar daarna zou het echt klaar zijn. Helaas sloegen de behandelingen niet aan en werd het moment dat ik de keuze moest maken veel sneller dan verwacht.
Ik wilde hem geen pijn meer laten lijden en heb een gruwelijk moeilijk beslissing moeten nemen.
Vandaag heb ik je moeten laten gaan..
Gelukkig ging het vredig… Rustig en snel.
Je hebt nu geen pijn meer lieve Bix maar ik mis je nu al verschrikkelijk!
Je was met recht het liefste paard wat ik ooit gekend heb.
Altijd was je vrolijk en wilde altijd knuffelen, in al die tijd dat ik je gekend heb was je altijd happy.
Als ik mn dag niet had ging ik naar jou, een blik van jou was genoeg om me op te peppen.
Ik kocht je als veulen met het idee samen oud te worden, helaas ben je maar 6.5 jaar mogen worden.
IK zal je altijd “mijn kleine bix” blijven noemen.
De tijd dat je bij me was had ik nooit willen missen lieve bix, je was een fantastisch paard!
Vandaag nog stond je achter in op de wei, ik hoefde je niet eens te roepen, je zag me en kwam in volle galop aangerend, ik kon mijn tranen nog maar net bedwingen, wetend dat dat de laatste keer zou zijn…
. Vreselijk dat de medicijnen niet aansloegen. 
