Geplaatst 
Afgelopen zondag 21 september ging ik Iris van het land halen, toen ik dr riep ging ze heel hard hinniken en vlak daarna viel ze bijna om. Ze kwam wel naar me toe gelopen(zoals ze altijd deed).
Eenmaal in stal heb ik mn moeder gebeld, ik wilde dr uit stal halen en toen lag ze bijna op de grond... Dat dit niet goed was is natuurlijk duidelijk. We hebben gelijk de dierenarts gebeld, na ruim een uur was ze er. De conclusie was uiteindelijk dat ze spierbevangen was. Na veel rust en met genoeg vocht zou het weer helemaal goed moeten komen. Ze heeft een injectie gehad tegen de pijn en ik heb zelf novacam gekregen voor de rest van de week.
Dinsdag ochtend was ik op stal om de novacam te geven. Het ging niet zo goed met Iris, ze stond helemaal verkrampt in stal. Ik heb mn moeder en de dierenarts gebeld, ik ben naar school gegaan en mn moeder is bij Iris gebleven. Nadat de dierenarts weg was heeft mn moeder me een berichtje gestuurd. Ze is helemaal niet spierbevangen, ze heeft waarschijnlijk een trap tegen dr nek gehad en die is dus zwaar gekneusd. Ze heeft weer een injectie gekregen deze keer met ontstekingsremmers en vocht afdrijvers.
Woensdag ochtend is de dierenarts weer geweest voor de injectie, ze vond Iris slechter dan dinsdag.. Dan zakt de hoop toch wel even echt in je schoenen.
Donderdag ging wel oké de dierenarts is weer 's ochtends geweest en het ging weer ietsje beter dan woensdag.
Gister ochtend is mn verzorgster bij Iris geweest voor de pijnstilling, het ging weer iets minder goed dan donderdag middag. 's Middags waren mn verzorgster en ik er samen. We gingen dr nek afspuiten, eenmaal in de spuitplaats ging ik aan dr linker voorbeen voelen, want dat been belastte ze niet zo goed. Opeens stortte ze neer, echt een vreselijk gezicht, ze had zoveel pijn...
Na vijf minuten kon ze uiteindelijk zelf weer opstaan, we hebben dr al zwalkend naar stal begeleid. Weer mn moeder en de dierenarts gebeld..
Rond 16uur was de dierenarts er(een andere dan de rest van de week). De enige optie die we hadden was naar de kliniek gaan. We hebben Utrecht gebeld en na een tijdje konden we daar dan toch terecht. Dat betekende: inladen en rijden.
Het trailer laden ging verrassend soepel, ze liep er in één keer heel rustig op. We hebben stro balen naast dr gelegd zodat ze wat steun had en toen zijn we gaan rijden.
Het duurde ruim twee uur voor we in Utrecht waren, want er stonden natuurlijk veel files. In Utrecht hebben we haar uitgeladen, ook dat ging heel rustig en soepel. Eenmaal binnen ging de dierenarts haar onderzoeken, ze is toen weer in elkaar gestort(tegen de muur aan, daar zit nu een heel gat in..). Deze keer stond ze niet binnen vijf minuten op. Ze heeft daar ruim een halfuur plat op de grond gelegen(ondertussen heeft ze gelukkig wel de aller zwaarste pijnstilling gekregen).
Op een gegeven moment ging ze proberen op te staan, dat lukte niet helemaal, maar ze lag ten minste niet meer helemaal plat. Er waren muesli en wortels gehaald en daar had ze wel zin in! Ze heeft vier wortels en een bakje muesli leeggegeten. Ondertussen werd een verrijdbaar röntgenapparaat gehaald, zodat ze niet op hoefde te staan. Ik mocht er gelukkig bij blijven. Precies toen de dierenartsen de foto's gingen bespreken besloot Iris dat ze lang genoeg had gelegen en ze stond zo in één keer op. De dierenarts kwam toen terug met slecht nieuws... Eén van haar harswervels was gebroken en daar was niks meer aan te doen... Mijn allerliefste Iris moest ingeslapen worden :'(. Dat moment zal ik niet gauw meer vergeten...
Doordat ze rechtop stond werd er besloten dat ze gewoon in een box ingeslapen ging worden. Ze liep heel vlot mee, eigenlijk alsof er niks meer aan de hand was..
In de box is ze uiteindelijk gisteravond rond 20.30 ingeslapen.. Mijn allerliefste vriendinnetje is er niet meer... Het is echt niet te bevatten, een week geleden rende ze nog rond en nu is ze er niet meer...
Dag lief vriendinnetje, we zullen je missen
. Heel veel sterkte! Drie jaar was te kort voor jullie maar gelukkig heb je nog zoveel leuke herinneringen aan Iris 
