Helaas is het nu al waar..
Fiek is ruim 10 jaar in mijn leven geweest..
Helaas altijd gevoelig geweest voor bevangenheid, ook met streng aangepast dieet..
6,5 jaar geleden insuline resistent geworden en toen al advies gehad om hem in te laten slapen omdat hij het in zo'n ernstige mate had..
Met heel wat moeite hebben we hem na 3 jaar knokken weer stabiel gekregen en op een juist gewicht. Hij werd weer de oude.. Maar al gauw ook weer nieuwe problemen en afgelopen winter werd een ramp.
Ook de ziekte van cushing vast gesteld en hij verdroeg de medicatie niet. Enorm heftige bijwerkingen die ervoor zorgden dat zijn zool erg dun werd..
Werd toen ook weer bevangen en na het maken van foto's bleken zijn hoefbeentjes verzakt te zijn..
Alles bij elkaar werd het veel en veel te veel..
Fiek heeft nog heel even een opleving gehad maar vandaag was het genoeg geweest..
Erg vredig is hij ingeslapen, een tweede injectie was niet eens nodig, hij blies al zeer snel zijn laatste adem uit... Het was goed zo..
Fiek is helaas maar 13 jaar geworden, veel te jong.. Maar wat hebben we die jaren goed benut en enorm veel van elkaar genoten...
Ik ga je missen, maar ben blij dat ik ervoor heb kunnen zorgen dat je verder geen pijn meer hoede te hebben...





Dag lieve Fiek...