
Daar lag jij dan in de wei terwijl jouw andere maatjes om je heen stonden. Ik rende er direct naar toe, want dit kon niet goed zijn. Toen ik bij je was, keek je me aan met pijn en angst in je ogen. Ik belde de veearts en die kwam zo snel mogelijk. Later bleek dat je op een of andere manier onderuit bent gegaan, je heup had gebroken, spieren had gescheurd en inwendige bloedingen had. Je had zo veel pijn, en dat is wat jij absoluut niet verdiende. Jij hebt mij zo veel geleerd, zoveel liefde gegeven en mij zo vaak laten lachen met je debiele acties, dus ik kon niet egoïstisch zijn en jou te laten lijden. Met heel veel pijn in mijn hart heb ik jou laten gaan naar de eeuwige groene weides. Ik zal jou nooit meer vergeten, jij was mijn beste vriendin. Ik ben jou zo dankbaar voor wat je mij hebt geleerd. Jij hebt mij leren paardrijden, ik ben zomaar een keer op jouw rug gestapt zonder enige ervaring, en het leek alsof wij al jaren een team waren. En ons team, jij en ik, zal voor altijd blijven bestaan, ookal ben je er niet meer.

Rust zacht meisje...
