Geplaatst 6-5-1985 Goldy 25-3-2014
Na 26 jaar hebben we vanmiddag toch afscheid van je moeten nemen..... en zoals altijd alles bij jou..... onverwacht en snel..... bijna 29 jaar ben je geworden......
Wat hebben we toch veel met je meegemaakt en van je geleerd. Zoals nooit opgeven.....
Vanmiddag gaf jij het ook niet op..... je hart echter wel...... Je bent omgevallen en niet meer opgestaan. Voor iedereen onverwacht, zelfs voor jou.... je had het gras nog tussen je kiezen zitten.....
Wat hebben we veel meegemaakt in die 26 jaar dat je bij ons bent geweest....
Van het rijden wat in het begin niet zo vlotjes verliep, tot alle keren dat jij al door het oog van de naald gekropen bent. Opgeven ? Dat woord kende jij niet !
Ruim 12 jaar geleden begonnen bij jou de problemen. Je kreeg bronchitus, zolang je in het land liep ging het goed, we hebben een buitenbox voor je gekocht en al. Rijden was helaas niet meer te doen met jou dus veranderde je in een gezellige grasmaaier.
Wat maakte ons het uit, je was er tenslotte nog, waar we al erg blij mee waren, je was tenslotte een aantal jaar ervoor al bijna aan ons ontglipt vanwege koliek.
Jaren gingen voorbij, je bronchitus bleef stabiel maar daar kwam wederom weer een koliek aanval.
Bij jou kon dat nou nooit eens normaal gaan.... Je had of niets, of het was gelijk zo ernstig dat we weer naar Utrecht toe konden met je..... nooit geen voorbode ergens van dat je je wat slechter voelde....
Zo ook deze keer weer....
Weer waren je kansen erg slecht, maar weer kroop je door het oog van de naald en kwam je er overheen. De dierenartsen stonden versteld. Echter was er een probleem..... je verdomde het om te eten...... Artsen begrepen er geen niets van.....
Elke dag kwamen we wel even bij je kijken... en dan at je wel.... de conclusie was al snel getrokken.... je had "heimwee"....
De dagen erna zorgden we ervoor dat we rond 10 uur in Utrecht stonden en gingen we pas rond 5 uur weer naar huis, zodat we jezelf konden voeren en laten grazen, want dan at je wel..... gekke oude tuttebel.....
Daarna ging je vlug vooruit en mocht je weer naar huis, eenmaal weer thuis liet jij wel weer even zien wat je waard was en vloog je als een gek door de wei
2 jaar daarna weer koliek..... en ja hoor .... daar gingen we weer.... op naar Utrecht....
De nacht was je goed doorgekomen, echter bij het opvoelen de volgende dag ging het mis. Iets teveel studenten die op moesten voelen en daar was je al niet al te makkelijk mee. Ontspannen deed je gewoon niet..... met als gevolg een darmscheuring.
Zonder operatie zou je het zoiezo niet overleven, met operatie was het een kans van 10% ......
Toch op de operatie gegokt...... en weer kwam jij er boven op ! Door knokken tot het eind en niet opgeven, dat je al op leeftijd was maakte jou niets uit, je had nog pit zat !
En dus ging jij na een aantal weken weer mee naar huis.....
Daarna heeft de koliek zich niet meer laten zien.
Echter werden je longen steeds slechter, dus op de prednisolon..... Ook dat sloeg onverwacht weer goed aan. Met regelmaat hebben we de DA nog gebeld voor controle van je longen en overleg.
Afgelopen 2 jaar zeker, meisje wat werd jij mager, maar wat is het juiste moment om je te laten gaan ? De dierenarts wist het ook niet, maar voorlopig was jij, zeker in je hoofd, nog te goed om te laten gaan.
Uiteindelijk na veel rommelen en uitzoeken met het voer, de voor jou ideale combinatie gevonden.
Je hebt de laatste maanden er zo goed bij gestaan en gelopen
Je vloog nog elke dag als een jonge god door de wei heen, want ook al werkte je lijf niet mee, in je koppie ben je altijd jong gebleven.Je was keurig op gewicht en keek nog altijd helder uit je ogen....
Helaas is vanmiddag voor jou het einde gekomen..... een hart aanval overviel je.... we zijn zo snel als het kon naar je toe gegaan nadat we gebeld werden, maar helaas waren we al te laat.....
Dag lieve Goldy, mooie meid, oude wijze tuttebol, ren maar lekker verder over die mooie groene weides..... daar waar je lichaam je geest weer bij kan houden.....
Bedankt voor alles !
Het gaat je goed !
Foto van vorige week met dr maatje van de afgelopen jaren.....
... Ik kreeg een flinke brok in mijn keel... Jullie hebben alles gedaan wat jullie konden. Helaas was er toch een einde aan gekomen... Maar gelukkig wel met een mooi leeftijd. Veel sterkte! 
