Geplaatst 
Gister ochtend heb ik nog met je gereden, alles was oke je was lekker actief en enthousiast.
Niks wees er op dat je er vandaag in een klap niet meer zou zijn.
In de middag begon je vreemd gedrag te vertonen, schrapen en wijzen naar je buik.
Ik dacht gelijk aan koliek.
2 uur met je gewandeld en tussendoor rusten en knuffelen de veearts gebeld, het ging echt niet goed.
Je blik veranderde.
De veearts heeft je opgevoeld, voelde niet goed.
Toen hij je maag spoelde werden de zorgen steeds groter je had erg veel reflux.
Je hebt een sonde gekregen, pijnstilling en je maag werd gevuld met vloeistof vreselijk om je zo te zien.
De arts was niet al te optimistisch.
We hebben elkaar afgewisseld en de hele nacht bij je geweest, je ging maar niet mesten en de hoop werd steeds minder.
S ochtends weer de arts gebeld je ging echt hard achteruit begon te zweten en voelde koud aan.
Je tandvlees zag er ook niet goed meer uit.
Toch bleef je vechten en de hele tijd zelfstandig doorstappen.
Eindelijk kwam de arts, wat kan een uur lang duren.
Alleen al door je te zien en zijn blik wisten we genoeg hij heeft nog een keer opgevoeld je darmen waren helemaal in de knoop, en.niks van de vloeistof was doorgekomen want alles kwam er weer uit door de slang.
Je was enorm opgeblazen en helemaal niet meer jezelf.
Je.was duidelijk aan het lijden en we hebben het moeilijke besluit genomen om je te laten gaan.
Wat is het hard gegaan.
Pas 8 jaar oud....
Altijd zo lief en eerlijk.
We zullen je enorm missen.
Lief vriendje voor altijd in onze harten we houden van je !
heel veel sterkte met het verlies 
