Geplaatst [KS-ITP] Welkom mooie kleine man
Wat een enorme verrassing en wat was hij welkom. Die zou voor altijd bij mij blijven. Mijn mooie man deed het goed en hij groeide voorspoedig. Hij werd een paar maanden terug voorgesteld aan zijn kleine broertje "Little" (inmiddels Big) Joe. Eind juni werden ze beiden gecastreerd en samen leefden ze nog lang en gelukkig..........althans dat was de bedoeling. Maar toen kwam er een olifant met een lange snuit en die blies het mooie sprookje uit.
Vorige week maandag om 17.30 uur werd ik in paniek gebeld door een vriendin dat mijn mooie man Adonis helemaal niet lekker was. Koliek was het eerste wat in haar op kwam. Ik ben snel naar stal gereden. Daar aangekomen zag ik een enorm bezwete pony en wat had mijn mooie man een pijn. De pijn was zo erg dat hij bij elke kramp op het puntje van zijn hoef ging staan. Het was afschuwelijk om te zien. De veearts was al voor mij gearriveerd en had al wat onderzoeken gedaan.
Daarna ging het snel. Door de veearts werd hij doorverwezen naar de kliniek. Ze vertrouwde het totaal niet. Aangekomen op de kliniek werd binnen afzienbare tijd besloten tot een operatie en een half uur na de operatie besloten tot euthanasie aangezien er een bloedvat was geknapt wat niet meer te herstellen viel.
Mijn mooie man is niet meer en het verdriet is enorm. Hij was pas 1 jaar en 7 maanden. Hij heeft geen pijn meer maar dat maakt het gemis niet minder. Binnen nog geen 4 ½ uur staat je hele leven op z’n kop. Het waarom zullen we nooit weten. Domme pech? Een complicatie die niet veel voorkomt? Het lijkt erop maar wat koop ik ervoor? Hij is weg en komt niet meer terug. Tijd heelt alle wonden zeggen ze maar dit is zo onverteerbaar dat het nog een hele tijd zal duren.
Ik ben ondanks dit verdriet een aantal mensen enorm dankbaar. Allereerst de staleigenaar die adequaat reageerde en mijn vriendin informeerde die om de hoek woont. Mijn goeie vriendin die binnen een mum van tijd op stal was en hem op het land overeind heeft geholpen en de veearts heeft geassisteerd tot ik arriveerde. De veearts die de situatie goed inschatte en geen risico nam en hem doorverwees naar de kliniek. Een stalgenoot die net als de staleigenaar met auto en trailer klaar stonden om mijn mooie man naar de kliniek te vervoeren. Ook mijn dank aan de internist die zo geduldig en vriendelijk zowel mijn mooie man als mij en alle geschrokken aanwezigen benaderde. De anesthesist die heel duidelijk was in zijn uitleg zowel voor als na de operatie. De manier zoals de faculteit diergeneeskunde met zijn patiënten en hun eigenaren omgaat is niet in woorden uit te drukken.
Ik heb de operatie mogen meemaken vanachter glas en kreeg naderhand alle tijd om afscheid te nemen van hem. Dit alles heb ik zo gewaardeerd.
Rest er alleen nog een leegte die ondanks alle lieve andere paardjes die ik heb niet opgevuld kan worden. Hoeveel paardjes je ook hebt je wilt ze het liefst nooit kwijt en al helemaal niet op zo’n jonge leeftijd.
Lieve Adonis, als een druppel kon zeggen hoeveel ik je mis, dan regende het elke dag. Vaarwel mooie man! Untill we’ll meet again!
wat erg!
