Geplaatst 
Heb hem lekker in de opfok gezet, zodat hij maar een mooie grote man kon worden en lekker met vriendjes kon spelen.
Regelmatig ging ik even kijken bij mijn grote trots. Ik zag ons al heerlijk trots rond rijden. Strand, bossen, parken alles zullen we op gaan zoeken!
Hij werd groter, stoerder en ik was verliefd! Hij was zo mooi!
In de winter met 2,5 naar huis gehaald. Lekker wandelen, poetsen een enkele keer aan de longe. Lekker wennen aan elkaar. Alles spelenderwijs.
Aangezien we hem nog een beetje puppie vonden om deze zomer te beginnen, hebben we besloten dat hij de zomer nog lekker een seizoen de kudde in mocht, lekker spelen met leeftijdgenootjes.
En dan wordt je op zondag avond gebeld door de staleigenaar waar hij lekker op de wei staat. Hij leek koliek te hebben, maar de dierenarts vertrouwde het niet helemaal en z'n hartslag bleef maar zo hoog, 80.
Op naar de kliniek in Bodegraven.
Eigelijk zag hij er goed uit, was wel rustiger, maar koppie omhoog oortjes gespitst.
Allerlei onderzoeken, opvoelen, sonde in z'n neus. Leek op koliek, maar het was me nog niet helemaal duidelijk hoe of wat nou precies.
S'avonds hebben ze nog een scan gemaakt, z'n darmen lagen goed, hij had ook geen verstopping.
Om 08:00 uur heb ik gelijk gebeld, hij is rustig de nacht doorgekomen, ze gingen zo verder met onderzoeken.
Toen werd ik gebeld door de da. Slecht nieuws. Hij vermoede grass sickness. Heb even 3x moeten vragen wat hij nou zei. Nooit van gehoord. Een gras ziekte? Nou dat wordt geen gras meer voor hem dan, zo simpel dacht ik.. Helaas zo simpel was het niet.
Op aanraden werd hij aan het infuus gezet, dat was het enige wat we nu even konden doen.
Op naar de kliniek daar schrok ik me rot! Hij is binnen een tijd bestek van 12 uur van een stoere vent in een hoopje ellende veranderd.
Gelijk kwam er een da naar ons toe, die nogmaals duidelijk hun vermoede uitlegde. Het was alleen te bevestigen doormiddel van een kijkoperatie een biopt af te nemen. De uitslag hiervan duurt enkele dagen, de meeste paarden redden die enkele dagen niet meer.
Even in het kort uitgelegd, door een bepaald stofje wat hij heeft binnen gekregen wordt in het zenuwstelstel heel het darmen stelsel stil gelegd. Het is nog uitgebreider en ingewikkelder, maar hier komt het op neer.
Zo ook bij Wietse. Ondertussen werkte zijn darmen niet meer, die waren richting uitdrogen, hiervoor kreeg hij weer een infuus toegediend. Zijn pols bleef 100, hing als een dood vogeltje, alleen de signalen van pijn zag je. Een bepaalde oogtest was ook positief.
We spraken af dat hij kreeg tot morgen (vandaag) laat er een wonder gebeuren!! Tenzij ze door de sonde vocht uit de maag kregen, dat was en pijnlijk en betekende echt dat het op z'n einde was, kort gezegd. Of hij pijnlijker werd.
Om half 7 gebeld naar de kliniek, er was geen verandering.
Kleine anderhalf uur later werd ik gebeld. Slecht nieuws, een volle emmer vocht uit de maag gezogen. Ze konden hem de nacht door hevelen, door middel van vocht toedienen door infuus en vervolgens de maag weer leegzuigen met de sonde (anders scheurt de maag)
We zijn in de auto gesprongen en besloten dat het genoeg is.
17 Juni om 22:00 uur is onze lieve Wietse van de Bosrand op veelte jonge leeftijd rustig ingeslapen.
Lieve jongen wij hadden zo'n mooie toekomst moeten hebben, crossen over het strand, uren door de bossen stappen.
Helaas het heeft niet zo mogen zijn.
Maatje je zit voor altijd in mijn hart!!
Ik ben met heel veel trots zijn eigenaar geweest. Helaas nooit mogen genieten op z'n rug of met trots rond kunnen rijden. Maar het is het waard geweest om zijn eigenaar te zijn.
