Geplaatst Vorig jaar kwam een onverwacht vriendje op m’n pad, een mooie bonte, een American Paint Horse met de chique naam Eagles Royal O Smoke, roepnaam Smokey. Na een testperiode, die ik echt nodig had omdat ik totaal niet op zoek was naar iets anders, besloot ik om hem te gaan verzorgen. Met hem kon ik dingen gaan doen die ik als manegeruiter nooit zou kunnen.
We hebben mooie dingen gedaan, veel naar buiten, samen met andere paarden, maar alleen met hem was ook geen probleem en hij was altijd even braaf. We zijn naar het strand geweest, we hebben gesprongen, heel serieus dressuurles gevolgd, grondwerk gedaan en vooral heel veel genoten.
Maar na de zomer werd je steeds opnieuw kreupel. Zomaar, zonder aanwijsbare reden en soms echt uit het niets. Een periode van stappen en rust volgde waarna we weer gingen opbouwen, maar het bleef steeds weer fout gaan. De eigenaresse wist het ook niet meer en een rit naar de kliniek volgde. Met lood in mijn schoenen en het gevoel dat het wel eens helemaal verkeerd kon aflopen ben ik meegegaan. De dierenarts bevestigde ons vermoeden, hij is niet goed…….
Donderdagochtend gaan we hem wegbrengen, geen pijn meer voor hem, maar voorlopig nog wel even in mijn hart….
Dag lief vriendje…. Veel plezier op de grote groene weide…..
ach wat erg zeg!
