Geplaatst 
Sindsdien is Carolien nooit meer uit mijn leven geweest, we hebben samen zoveel meegemaakt.
Helaas werd ze wat ouder en kreeg ook wat ouderdomsklachten, dit leek allemaal niet voor grote problemen te zorgen, tot dat ze een peesblessure bleek te hebben. Nooit had ze laten merken dat ze pijn had, totdat er een gat in haar pees zat.. Ik heb haar toen op pensioen gezet en ondanks deze blessure leek ze wat op te knappen en hebben we toch nog af en toe eens een buitenritje kunnen maken.
Afgelopen februari is ze, op 27 jarige leeftijd, verhuisd naar een rusthuis voor paarden. Ze moest verhuizen en aangezien ik doordeweeks in Haarlem woon voor m'n werk, wilde ik dat ze alle zorg zou krijgen die ze nodig had, als ik er niet was.
Ze bleek een vorm van epilepsie te hebben, waardoor ze regelmatig om viel en soms ook niet meer overeind kon komen. Ondanks dat was ze zo sterk, nooit heeft ze het opgegeven.
Afgelopen week is het mis gegaan.. Ze werd donderdag ochtend buiten d'r stal aangetroffen op 3 benen, ze wilde geen stap meer verzetten. Niemand weet wat er gebeurd is..
De dierenarts wist ook niet wat er aan de hand was, het leek niet gebroken.
Ondanks de zware pijnstiller ging het niet beter, er moest een röntgenfoto gemaakt worden.
Gister zijn we vertrokken naar de kliniek, nog steeds had ze erg veel pijn maar het was niet anders.. De hele rit ben ik bij haar gebleven in de trailer.
Toen de foto's gemaakt waren, kwam het vreselijke nieuws... Ze had een botbreuk en niet zomaar een breuk..
http://img850.imageshack.us/img850/6550/breukencaro.jpg
Dit betekende einde verhaal.. Het voelde alsof mijn hele wereld instortte..
Ik kon haar niet nog langer laten lijden, het moest gelijk gebeuren.. We hebben nog wat foto's gemaakt, heb haar nog een laatste broodje en wat snoepjes gegeven en de laatste stapjes richting het grasveldje voor nog een paar plukjes gras. En toch merkte je nog steeds niet aan haar dat ze zoveel pijn moest hebben, het was nog steeds de zelfde Caro..
Toen kwam de dierenarts met die vreselijke blauwe spuiten en wist ik echt dat dit het allerlaatste moment zou zijn. Ik heb haar nog een dikke kus gegeven en ben weggelopen. Een vreselijk moment was dat..
Gelukkig is ze heel rustig gegaan en daar ben ik blij om. Het is goed zo, ze staat nu heerlijk te grazen op de eeuwige groene weides..
De allerlaatste foto's..
Rust zacht Carootje.. 06-05-1984 - 30-11-2012
wat zal het leeg zijn in je hart na al die jaren, woorden schieten me tekort!! sterkte met het verlies , je hebt het allerbeste gedaan wat je voor haar kon doen zelfs op het laatste moment . 
