Geplaatst 2 Weken na je geboorte raakte je bijna je moeder kwijt aan koliek, gelukkig is zij door de operatie heen gekomen en konden jullie samen verder. Jij was een sterk klein en dapper veulentje. De tijd verstreek en je werd groter. Je eerste verjaardag hebben wij je bij 3 friese vriendinnen gebracht om later met zijn 4en de grote opfok kudde in te gaan. Je kon hier zijn wie je was en genoot ervan. Na een half jaar kwam je gelukkig weer thuis.
Rond je 2de verjaardag ging je weer de opfok in, je laatste zomer dat je volledig kon genieten van het paard zijn.
Precies op je 3de verjaardag hebben wij je naar Stal Braaksma gebracht, zij zouden je gaan beleren. Je deed erg je best en zo kwam de dag steeds dichter bij dat wij samen zouden gaan rijden. Tijdens jou tij bij Stal Braaksma raakte ik zwanger, ondanks alles was het vertrouwen zo groot dat ik gewoon op ben gestapt en zo maakten wij onze eerste meters samen. Ik genoot hiervan, jij reed nog fijner dan gedacht je was een topper. Daarna ben je weer thuis gekomen, en ook daar ging het rijden zijn gangetje, je was een bomproof paard. Na 12 weken zwangerschap besloot ik dat ik de eerste tijd niet kon rijden. Wij gingen verder aan de longe en de boedeling was om je dan volgend jaar mee te nemen op wedstrijd.
Maar helaas afgelopen dinsdag had jij niet goed gegeten, ik besloot jullie toch op de wei te zetten. 's Avonds kwamen wij erachter dat je aan de diarree was, gelijk de dierenarts naar je laten kijken en je kreeg een spuit. De volgende ochtend kwam ik bij je om pasta te geven en je had al je hooi opgegeten. Ik dacht dat je beter was, deze dag konden jullie niet op de wei vanwege het slechte weer, toen ik s'avonds bij je kwam had je weer niet veel gegeten.
Donderdag had je nog wel een hele vieze stal, de dierenarts kwam weer bij je en in tegenstelling tot dinsdag waren je darmen nu langzamer gaan werken. Het was volgens de dierenarts niet verontrustend, ik vroeg aar om je te spoelen met parafinne omdat ik mij er niet goed bij voelde, zij vond dit niet nodig lieve Cash ik vertrouwde op haar kennis en liet het gaan. 'Toen wij later op de avond bij je kwamen heb ik nog voor je gebeld, je at weer niet en had amper gemest. Volgens de dierenarts was het geen koliek en wij moesten het aankijken tot vrijdag.Vrijdagochtend had je een beetje hooi gehad, weer gebeld met de dierenarts maar wij konden wel wachten tot de geplande afspraak.
Toen ik 's middags vers hooi aan je gaf begon je weer te eten, een hele opluchting. De dierenarts kwam en volgens haar klonken je darmen weer zoals het hoorde. Je hebt 2 uren heerlijk staan eten. Toen wij s' avonds bij je kwamen had je weer niets gehad, dat was voor mij een teleurstelling. Wij hebben de weekendarts gebeld, hij wist niks van je en zelfs niet eens dat hij dienst had. Het klonk hem niet als koliek en wij konden je de nacht wel in laten gaan.
Zaterdagochtend vertrouwden wij het nog steeds niet, wij hebben een andere dierenarts laten komen, hij had al door dat je flink verstopt zat. Hij kon niks voor ons doen, wij hebben je op de trailer gezet en zijn naar de kliniek gereden. Je was braaf als altijd en vond het wel spannend, op de kliniek werd je onderzocht, je zat verstopt en je darm was al iets verschoven. Door je te laxeren hoopten wij dat de verstopping los zou komen, later is er gisteren nog een punctie bij je gedaan zodat het gas zou worden afgevoerd.
Gisteravond was je nog stbiel geen verbeterin maar ook geen verslechtering. Lieve Cash wij hadden hoop dat je vannacht zou mesten, dat je het zou gaan redden. Vandaag kregen wij het nieuws dat je bloedwaarde achteruit ging, je lever en nierfuncties gingen langzaam achteruit. Opereren had geen zin meer.
Wij hebben je zien komen en veel te vroeg zien gaan
Lieve lieve Cash wij hadden geen andere keuze, we moesten je laten gaan. Je was ons eerste veulen we hebben je alle liefde gegeven die je verdiende, helaas mocht het niet zo zijn.
Je zit voor altijd in ons hart, wij zullen je nooit vergeten.
Cash Yew 29-4-2009 / 7-10-2012
verwijt jezelf niks! 
