Geplaatst 
Kapot van verdriet terwijl ik wist dat de dag zou gaan komen zit ik nu achter mn laptop te bedenken ik hoe ik alles kan beschrijven zonder het hele vloekwoordenboek te gebruiken.
Het is zo oneerlijk we hebben er zo voor gevochten en toch heeft het niet mogen baten.
Vandaag gaan we afscheid nemen van mijn maatje en zal ze eindelijk af zijn van die steeds terugkerende pijn maar mijn god wat vind ik dit erg
4 jaar geleden was het dan eindelijk zover na jaren van pech en ellende had ik eindelijk de mogelijkheid om helemaal zelf een paard te kopen!
Ik was zo gelukkig dat ik dat had bereikt dat ik langzaam om me heen ging kijken naar mijn ideale droompaard en daar was je dan.
Als jong paard zag ik je verkoopfoto en ik was opslag verliefd
Ik wist het zeker dit was mijn maatje voor de toekomst.
Gelijk een afspraak gemaakt om te gaan kijken.
Je was toen enkele keren onder het zadel geweest maar wat was je vraaf en wat een wauw gevoel gaf je me toen al....ik wist het zeker dit is een once in a lifetime paard je moest en zou met me mee naar huis.
Goedgekeurd en al ging je dan na een week eindelijk mee naar huis en daar ben ik langzaam met je aan de slag gegaan.
Het ging allemaal zo gemakkelijk dat ik om te voorkomen dat we te snel zouden gaan besloten had om je die zomer lekker nog een seizoen op de wei te gooien zodat je nog even lekker kleuter kon zijn.
Als ik toen wist wat ik nu weet had ik dit nooit meer gedaan maar het is gewoon dikke pech niets meer en niets minder.
Vanaf het moment dat je weer uit de wei kwam liep je gewoon niet goed.
Niemand zag maar ik voelde dat er iets mis was dus daar begon de elende van onderzoeken wat er nu mis was.
Na verschillende onderzoeken en een secondopinion kwam er uit dat je je collateraal banden beschadigd had.
Alles hebben we eraan gedaan om er voor te zorgen dat je weer beter zou worden en ruim 1 jaar later leek het dan eindelijk zover te zijn je werdt weer goedgekeurd
Rustig heb ik je weer opgepakt en vanaf stap 1 was je weer die droom we konden samen de hele wereld aan.
Helaas was dit van korte duur en voelde het weer niet goed maar nu achter...
tussen hoop en vrees weer naar de kliniek en wat me daar werdt gezegd kwam binnen als een bom...
Je had spat ontstaan door trauma.
Hoe kon dat nou wat was er toch met je gebeurt zon jong gezond paard na 1 weideseizoen zo in de kreukels.
Weer alles gedaan wat er maar mogelijk was je was nog zo happy en jong het moest goedkomen dat kon toch niet anders?
Helaas heeft het allemaal niet mogen baten en is ,het hoe vreselijk ik het ook vind, nu toch tijd om alle pijn en ellende een halt toe te roepen het is genoeg het is goed zo.
7 jaar nog zo jong het is gewoon niet eerlijk!
Je hebt je best gedaan meisje je mag nu eindelijk uit gaan rusten mijn god wat zal ik je vreselijk missen hier thuis.
sorry voor mn warrige verhaal ik ben er echt zo kapot van en hoop zo dat ik de juiste keuze heb gemaakt
. 
trots en overduidelijk aanwezig. 
