Geplaatst Ik heb veel nare dingen meegemaakt, maar heb ik ook fantastische mensen leren kennen.
Ik stond te lease omdat de eigenaresse zelf niet meer reed omdat ze het vertrouwen in mij kwijt was geraakt. Ik heb vele leasers gehad, ik wilde ik best werken, maar ik had artrose dus je moest het wel rustig aan doen. Helaas begrepen veel mensen dat niet, ik had immers Z gelopen dus ik kon heus wat hebben. Zo kwam er ooit een man op mij rijden, hij verwachtte veel van me.. te veel. Ik kreeg last van mijn rug en mijn artrose kwam terug. Inmiddels was ik het vertrouwen in mensen behoorlijk kwijtgeraakt, ik rukte mij los met longeren en in de wei zetten, en met rijden ging ik er vandoor. Veel leasers wilden me daardoor niet meer, en stopten. Op een dag kwam er een meisje kijken voor mij. Ik was behoorlijk eigenwijs, maar zij vond me een uitdaging en besloot door te gaan. We hadden ups en downs, maar in korte tijd kregen we een band, en ik begon steeds braver te worden. Helaas had ik soms ook nog mijn streken en mijn artrose. Toen de moeder van het meisje mee ging om te longeren vond ik dat geen strak plan, ik rukte me los en trok de sneeen in haar handen. Met als gevolg een bezorgde moeder, die het geen goed idee vond om haar dochter nog door te laten gaan met dit paard. Er volgte gesprekken met moeder dochter, en mijn baas. Het meisje besefte dat ze moest bewijzen dat ik een braaf paard was. Samen met een ander meisje van stal, gingen ze hard aan de slag en gingen grondwerk met mij doen. Het hielp ik werd braver, en je kon me normaal terugzetten in de wei. Toen kwam de grote dag, ik moest gaan bewijzen dat ik braaf kon zijn voor de moeder van het meisje. Het ging goed, en ik werd gelongeerd. Helaas ging het toen mis.. ik werd onverwachts erg kreupel door mijn artrose en weer kwamen de twijfels omhoog. Na lange gesprekken met veel tranen, werd besloten dat het beter was met mij te stoppen. Mijn baasje ging me verkopen naar een goed tehuis, en er werd afscheid genomen van mij. Het meisje had geen tranen, ze dacht immers dat ik een goed nieuw baasje zou krijgen, en dat ik de laatste jaren van mijn leven goed kon doorbrengen. Een paar dagen later stond ik lekker met mijn vriendjes in de wei ik had helaas wel last van mijn been, toen kwam er ineens een trailer het erf op rijden, hadden ze een nieuw huis voor me gevonden? Ik werd uit het weiland gehaald en ingeladen. mijn baas zei me vaarwel en ik reed weg. Eenmaal aangekomen werd ik in een hok gezet bij andere paarden. De andere paarden werden stuk voor stuk meegebracht naar een schuur, wel gek want ze kwamen niet meer naar buiten. Toen werd ik opgehaald, ik kreeg mijn laatste schouderklopje, en voordat ik het wist was het voorbij...
Idie ik zal je nooit vergeten!
Bedankt voor alles wat je me hebt geleerd.
