Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-01-12 23:19

was je erbij... toen?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-01-12 23:19

Mijn paard is 24 jaar en dampig. Het wordt steeds erger. Komende donderdag - 12 januari 2012- laten we hem inslapen. Ik twijfel of ik erbij wil zijn. Het lijkt me niet leuk om te zien als hij door zijn benen zakt. Misschien krijg ik het beeld niet meer van mijn netvlies af.
Aan de andere kant, hij is mijn maatje, ik wil hem bijstaan en als ik er niet bij ben, zal ik me dan niet altijd afvragen hoe het gebeurd was, hoe hij keek en hoe hij zich voelde.
Hebben jullie een tip? Ik hoop dat ik het goede forumonderwerp heb gekozen.

**Geplaatst**: 07-01-12 23:20

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 07-01-12 23:20

Ik was er zelf niet bij op het moment dat mijn pony geschoten werd ik heb haar tot de deur gebracht. Inslapen zou ik er wel bij blijven maar bij schieten vond ik dat niet zo fijn aangezien ze dan echt omknallen.

Sterkte alvast!

**Geplaatst**: 07-01-12 23:24

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 07-01-12 23:24

Ik ben er wel bij geweest. Paardje was 27 en kon van de een op andere dag niet meer lopen en zijn been liep helemaal vol vocht. De keuze was dus snel gemaakt. Ik heb ook even getwijfeld maar achteraf ben ik blij dat ik er bij ben geweest. Het ging heel snel en rustig. Hij zakte niet door zijn benen maar viel opzij. Ik heb het ook nog lang voor me gezien, en de bons gehoord. Maar ik vond het fijn om bij hem te zijn, en zo was ik er zeker van dat het rustig gegaan is.
Sterkte!

**Geplaatst**: 07-01-12 23:32

Geplaatst: 07-01-12 23:32

Zelf (gelukkig) nog geen ervaring mee gehad.
Een goeie vriendin van me heeft afgelopen woensdag haar paardje in moeten laten slapen, helaas. Zij is erbij geweest, om haar tot het eind te begeleiden, en dat zij het laatste was wat het paard zag. Ze was blij dat ze het zo heeft kunnen doen, en ze is ook echt superrustig gebleven (respect daarvoor), dat maakte het voor haar paard wel makkelijker om alles los te laten, ondanks dat zij als paard een explosieve arabier die een tijd stil heeft gestaan had.

Ik wens je heel veel sterkte, en respect dat je voor je paard de beste keus maakt. Sterkte ook met deze keuze...

**Geplaatst**: 07-01-12 23:36

Geplaatst: 07-01-12 23:36

Wij zijn er beide keren bij geweest en nooit geen spijt!!
Ik denk eerder dat ik spijt zou hebben als ik er niet bij was geweest!!
Onze pony's vertrouwde volledig op ons, en we hadden echt het idee dat ze ons nodig hadden op dat moment.
Weet alles van het moment nog precies maar denk er niet negatief op terug...(was juist een "positieve" ervaring)
Ze zijn bij ons niet echt door de benen heen gezakt maar meer gewoon gaan liggen.
Sterkte met je keuze en natuurlijk alvast voor volgende week...

**Geplaatst**: 07-01-12 23:39

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 07-01-12 23:39

Ik heb het gelukkig nog nooit gehoeven, maar als ik voor de keuze kom te staan zeg ik zonder twijfel dat ik er bij blijf.
Tegen die tijd zijn mijn paarden er jaren voor mij geweest.
Dan wil ik er ook tot het einde voor hun zijn zodat ze een vertrouwd iemand bij zich hebben.
Doordat ze er altijd zijn geweest voor mij vind ik dit een verplichting naar hun toe, hoe moeilijk het ook zal zijn.

**Geplaatst**: 07-01-12 23:41

Geplaatst: 07-01-12 23:41

Silence schreef:
Tegen die tijd zijn mijn paarden er jaren voor mij geweest.

Zo denk ik dus ook.

**Geplaatst**: 07-01-12 23:50

Geplaatst: 07-01-12 23:50

Silence schreef:
Ik heb het gelukkig nog nooit gehoeven, maar als ik voor de keuze kom te staan zeg ik zonder twijfel dat ik er bij blijf.
Tegen die tijd zijn mijn paarden er jaren voor mij geweest.
Dan wil ik er ook tot het einde voor hun zijn zodat ze een vertrouwd iemand bij zich hebben.
Doordat ze er altijd zijn geweest voor mij vind ik dit een verplichting naar hun toe, hoe moeilijk het ook zal zijn.

mee eens.

Ik ben er altijd bij gebleven, ook voor andermans paarden en manege paarden, de herinnering blijft maar dat is toch niet de enige herinnering.

Plus... Paarden zijn rustiger als er iemand bij blijft die ze vertrouwen.

**Geplaatst**: 08-01-12 01:09

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 08-01-12 01:09

ben er altijd bij geweest en zou er zeker sp;ijt van hebben gekregen als ik dit niet had gedaan. al mijn dieren zullen weten dat ik er tot het laatste moment voor ze was.

**Geplaatst**: 08-01-12 01:12

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 08-01-12 01:12

mijn eerste pony toen die ingeslapen werd was ik 11 of 12 toen ben ik er niet bij gebleven,
afgelopen 5 dec ( ben nu 20 ) is mijn pony ingeslapen en ben ik er wel bijgebleven,
ik vond dat ik er moest zijn voor hem.
en dat zal ik bij mijn paard op het rusthuis ook doen als het zover is.

**Geplaatst**: 08-01-12 01:12

Geplaatst: 08-01-12 01:12

Misschien heb je hier wat aan; [IM] Inslapen: Erbij zijn of niet?
Sterkte!

**Geplaatst**: 08-01-12 17:01

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 08-01-12 17:01

Ik zou erbij blijven.
Dan ben je er echt tot de laatste secondes, en je kan je paard gerust stellen.
Dat is een fijner idee dan dat hij er ''alleen'' voorstaat.

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 08-01-12 17:06

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 08-01-12 17:06

In November '10 heb ik voor het eerst een paard van mijn schoonouders weg moeten brengen.
Dit paard is geschoten in Nijkerk bij vd Veen, de bekende paardenslager.

Ik heb haar begeleid tot aan de schuifdeur, waarna ze van mij overgenomen werd. Ik wilde de daad zelf niet zien. Ik heb haar wel horen vallen, gelukkig niet gezien. Wel heb ik gezien hoe ze weggetakeld werd nadat het gebeurd was. Liever had ik dit niet gezien, maar de schuifdeur ging iets sneller open dan ik verwacht had en ik stond op het halster te wachten. Dat was wel even schrikken, maar doordat ik dat heb zien gebeuren was het wel 'afgerond' in mijn hoofd.

**Geplaatst**: 08-01-12 17:09

Geplaatst: 08-01-12 17:09

Ik ben er ook bij geweest. Nooit aan getwijfeld of ik het wel of niet moest doen. Ik heb er ook absoluut geen spijt van. Daarna heb ik d'r nog een half uur geborsteld en nog een half uur bij d'r gezeten. Toen kwam de trailer van het crematorium om haar op te halen. Ook daar ben ik bij gebleven. Ze deden dat zo ontzettend netjes! Ik heb er alleen maar goede herinneringen aan. Ik heb het voor mijn gevoel allemaal goed gedaan. Bij mijn paard en shetlander zal ik het tegen die tijd, weer hetzelfde doen.

**Geplaatst**: 08-01-12 17:13

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 08-01-12 17:13

Ik zou het denk ik wel doen

De laatste steun die je hem dan nog kan geven..
Ik ben er ook bijgeweest. Maar mijn pony werd niet geschoten of ingeslapen. Hartstilstand, ze blies het laatste in mijn armen uit.. Ik heb haar nog kunnen zeggen wat ik wilde en dat was voor mij een heel fijn gevoel..

**Geplaatst**: 08-01-12 17:58

Geplaatst: 08-01-12 17:58

Ik ben er ook bij het inslapen geweest en heb hem ook vastgehouden terwijl hij omviel (werd me eigenlijk afgeraden omdat ze nog weleens de verkeerde kant op kunnen vallen).
Nooit een seconde spijt van gehad en voor mijn gevoel was het een heel mooi en passend einde. Ik heb altijd gezegd dat ik bij hem zou blijven wanneer hij zou gaan en dat is gebeurd.

**Geplaatst**: 08-01-12 18:00

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 08-01-12 18:00

Ik ben er bij het inslapen bijgeweest. Neervallen ging heel rustig, pony ging eerst zitten en toen langzaam liggen. Blijf er de volgende keer weer bij, is toch het laatste wat je voor je dier kunt doen.

**Geplaatst**: 08-01-12 23:42

Geplaatst: 08-01-12 23:42

Inslapen is niet fijn om te zien.
Zorg dat je niet alleen bent.
Overleg goed met de dierenarts.
Maar ik ben er wel altijd bij geweest.

**Geplaatst**: 09-01-12 01:50

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 09-01-12 01:50

gewoon erbij zijn, is niet makkelijk maar beter om het later te verwerken. Heb het zelf nog niet meegemaakt met maar paardjes, ze zijn 27 en 21 maar als de tijd daar is ben ik er. Sterkte!!!

**Geplaatst**: 09-01-12 15:46

Geplaatst: 09-01-12 15:46

Wat ontzettend moeilijk voor je!

Ik heb zelf een half jaar geleden mijn paard in moeten laten slapen en ben er wel bijgebleven,
het is wat al meerdere hier zeggen, je paard heeft een vertrouwd iemand nodig...

Het neerzakken is inderdaad het engste moment van alles maar dan is je paardje al bijna onder narcose,
je dierenarts laat hem/haar zelf zakken hier mag je niet bij helpen dus je zou ervoor kunnen kiezen om je
dan even om te draaien.Hier heeft je paard geen besef meer van, maar het feit dat jij er staat op het moment dat de verdoving in word gespoten zal hem/haar zeker rust geven.

Verder heb ik mijn verzorgster en haar moeder (die haar ook altijd verzorgde) meegenomen, zowel voor Tjit als voor mezelf.

Ik vind de manier waarop ze is gegaan mooi...voor zover je daarover kunt praten maar ik heb er vrede mee zoals mijn paard is gegaan.

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 09-01-12 17:17

Geplaatst: 09-01-12 17:17

Zowel inslapen als schieten... Ik blijf erbij...
Nu inmiddels regelmatig meegemaakt dat toch vrienden/vriendinnen me vragen of ik erbij wil zijn wanneer hun paard gaat. Zowel inslapen als schieten.

Leuk is het niet..... Absoluut niet. Maar wel het laatste stukje afscheid/afsluiting...

Nog nooit met een eigen paard meegemaakt... Maar dan ben ik er ook bij en hou 'm zelf vast.

**Geplaatst**: 09-01-12 17:31

Geplaatst: 09-01-12 17:31

Ik heb een keer m'n pony laten inslapen en daar ben ik niet bij geweest. Was toen 12 jaar en opgegroeit met die pony, heb alles van hem geleerd en hij was echt mijn aller eerste pony. Wilde er niet bij zijn. Mijn buurman en tevens stal eigenaar en mijn vader zijn er toen bij gebleven. Gelukkig was dat voor m'n pony ook vertrouwd. Hij stond al jaren bij hem op stal.

Mocht ik er nu ooit voor komen staan dan zou ik erbij blijven, alleen bij inslapen. Afschieten daar zou ik nog even 3x over na moeten denken.

**Geplaatst**: 09-01-12 17:37

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 09-01-12 17:37

Ik ben er ook bij geweest toen mijn paardje ingeslapen werd, ben heel blij dat ik er bij was,maar ik heb er nog steeds ontzettend veel last van en zie hem dan ook nog steeds vallen. Mijn paardje was pas 4,5 en is 16 nov 2011 ingeslapen.

**Geplaatst**: 09-01-12 17:58

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 09-01-12 17:58

Je kan er ook voor kiezen, erbij te blijven maar op het moment dat hij moet gaan vallen, even om te draaien of weg te lopen. Om vervolgens terug te komen als hij ligt. Als het puur het moment van vallen is waar je tegen op ziet.

**Geplaatst**: 09-01-12 23:55

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 09-01-12 23:55

Ik mocht er bij allebei mijn paarden niet bij zijn van de vee-arts

.
Omdat hij mij kende en wist hoe gevoelig ik was..
maar op de een of andere manier voelde ik aan bij mijn merrie wanneer het was gebeurd.. ik begon te gillen en toen was het ook echt gebeurd.. was heel eng!

ik ben wel gaan kijken toen ze ingeslapen waren.. en dat vond ik al geen fijn beeld!!

Heel veel sterkte