Geplaatst Het is nu 2 dagen geleden dat je je laatste adem hebt uitgeblazen.
Je stond lekker los met je 2 vriendinnetjes , ineens hoorde we een harde klap.
We zijn gaan kijken en je was achterover het hek heen gevallen.
Je lag klem.
M'n vriend en ik hebben nog zo ons best gedaan om je los te krijgen , wat niet lukte.
Ik ben gaan rennen naar de buurman , die zou ons wel kunnen helpen.
Toen ik terug kwam met de buurman , zei mn vriend dat het al te laat was.
Ik geloofde het niet. Ik ging bij je hoofd zitten.. je keek me nog 1 keer aan.
Toen sloot je je ogen , en blies je laatste adem uit.
Dit gevecht heeft maar 7 minuten mogen duren.
Het was zo'n raar gevoel , smorgens had je nog weer de grootste praat.
Hebben we nog om je gelachen , omdat je mn vriend bijna terroriseerde toen hij de plaats aan het vegen was.
We hebben nog maar 1 keer je grappen kunnen zien , horen en voelen.
Toen biggelde de tranen nog over mn wangen van vreugde , nu van verdriet.
Het gemis is zo erg groot.. Ookal was je soms apart.
Je hebt een speciaal plekje in mijn hart.en in die van mijn vriend.
Je ligt bij de buren , vandaag wordt je opgehaald.
We zijn gisteravond voor de laatste keer afscheid gaan nemen.
Ik heb nog 1 keer tegen je kunnen praten , 1 keer bij je kunnen huilen.
Ik heb je je laatste kusjes kunnen geven , en mijn gevoel kunnen uitspreken.
Het was zo bijzonder , we weten dat je er niet meer bent.. maar het voelde nog wel zo.
Het leek alsof je ons begreep.Maar wij begrijpen het nog steeds niet.
|Waarom een paarden leven van 4 jaar aan zo'n einde moet komen.
Ik had je het liefst nog 100 jaar bij me gehad meisje.
Eindelijk kregen we een klik , eindelijk ging het beter.
De dag daarvoor hebben we nog wel een mooie rit kunnen maken.Hebben we nog gegallopeerd zo hard als je kon.
Meisje , rust zacht. Ik wil zo graag nog 1 keer naar je toe.. maar ik kan het niet..
Ik mis je zo.
29-04-2007 - 08-10-2011 +
jeetje wat een drama ,hoe heeft het kunnen gebeuren?
