Geplaatst ik maak hier even een verslag over Koosje. hij is 2 uur geleden ingeslapen. (30-4-2011 tot 3-5-2011)
dag 1. zaterdag
ik ging zoals gewoonlijk eventjes naar de paarden om 8 uur s'ochtends. ik kwam aansjokken, en zag jouw staan. eerst geloofde ik het niet, een gevoel van extreme blijdschap overmeesterde mijn lichaam. een veulen op koningendag, dat is leuk! we hadden je ook niet verwacht, aan de tepels van je moeder te zien. praatte kon ik nauwlijks, alleen een hoog gilletje slaakte ik. ik rende zo hard als ik kon ons huis binnen, en gilde iedereen wakker. toen rende ik weer naar buiten, om te kijken of de geboorte goed was verlopen. de nageboorte lag er, het veulenbrood, en je moeder (coby) had dikke uiers vol met melk. alles leek dik in orde. ondertussen was het half een s'middags geworden, en we wisten niet zeker of je wel had gedronken, aangezien coby je alsmaar wegschopte als je in de buurt van haar uiers kwam. we haalden er een kenner bij, die zei dat je wel gedronken moést hebben, zo fit als je er nog bij stond. en dat coby je gewoon wegtrapte omdat wij keken. hij zei dat als je niet gedronken had, je binnen 12 uur een hoopje ellende zou zijn. voor de zekerheid hadden we coby nog gemolken. veel kwam er niet uit, slechts een laagje in een babyflesje, na een uur in gevecht te zijn geweest. maar goed, je moést toch gedronken hebben van die biest, aangezien je er kwiek bij stond. ook had ik je een plasje zien doen.
dag 2. zondag
de nacht was je goed doorgekomen. je zag er gezond uit, en reageerde goed. ik smolt van je hoofdje, zo lief en nieuwschierig als je kon kijken. je was een hengstje, we noemde je Koosje. er was veel kraamvisite voor je, ik was er niet zo gerust op, het was nogal veel voor je dacht ik. maar goed, moeders vond het banketstaaf om de visite niet te laten kijken. aan het einde van de middag vond ik je maar zwakjes, we dachten dat je gewoon moe was van alle kraamvisite. rond half negen s'avonds ging ik nog eventjes bij je kijken, je lag rustig te slapen. met een gerust hart ging weer naar binnen. want je had toch zeker weten gedronken, anders was je nu al dood geweest.
om half twee s'nachts maakte me vader me wakker, hij zei dat het niet goed met je ging, me moeder had die kenner wakker gebeld, voor een flesje en lammetjesmelk, want alle winkels waren die dag en gisteren vanwege koningendag dicht geweest, dus hadden we geen veulenmelk kunnen kopen voor je. we gingen een lange koude nacht te gemoet. je lag op de schoot van mijn moeder, ik zat naast haar, opgekruld in een oude paardendeken. steeds een klein beetje verdikte lammetjesmelk gaven we je. je had de kracht niet meer om te zuigen. ik dacht dat we je deze nacht nog zouden verliezen. ik zag je lijfje schokken, je had krampjes, dus ik masseerde je buikje. blijkbaar had je dus helemaal niks binnen gekregen vanaf je geboorte, en had je dus 48 uur kunnen overleven zonder melk gedronken te hebben. coby had je helemaal niet laten drinken. zo zaten we de hele nacht. tot 6 uur s'ochtends, toen begon je op te staan. we waren iest geruster.
dag 3. maandag.
na dat je opgestaan was, waren we naar bed gegaan, ik was ijskoud geworden. om 8 uur s'ochtends was me moeder je weer een flesje wezen geven. je had hem gulzig opgedronken. het zag er naar uit dat je een papveulen zou worden. de dierenarts had pas tijd om half 10. toen hij kwam zei hij dat je geluk had gehad dat me moeder om half 2 s'nachts nog in de stal was wezen kijken, anders was je er niet meer geweest. hij zei dat we je om de drie uur een flesje moesten geven. veulemelk had hij niet, dus die zou het bestellen, morgen zou het binnekomen. dus, dat deden we, elke drie uur waren we in de stal te vinden. toen ik je rond zeven uur s'avonds je flesje ging geven, lag je te rillen op de grond. ik dacht dat je het koud had, en samen met mijn moeder en zus begonnen we alle kieren in de stal dicht te timmeren met tapijt. ook deden we je eem bodywarmer aan, die prima paste. en een zacht dekentje legden we over je lijfje heen. ik besloot om samen met mijn zus deze nacht weer bij je te blijven. via een kennis hadden we een warmtelamp kunnen regelen, op advies van de dierenarts. we wisselden het elk uur af, wie wakker zou blijven om je in de gaten te houden en om je warm te wrijven. we hadden ook een kruikje naast je neergelegd, die een hoop warmte uitstraalde. toen ik om 2 uur s'nachts weer wakker werd gemaakt, besloot ik om naast je te gaan liggen met een paardendeken, zodat ik je lijfje kon verwarmen. ik drukte je stevig tegen me aan, in de hoop dat de warmte door mijn dikke vest heen straalde. ook gaf ik je een flesje. je zoog hem helemaal leeg. zo viel ik eventjes naast je in slaap. coby kwam naast je liggen. zo lief doet ze, maar je voeden, ho maar. ook begon ze je te likken. je rilde nog steeds. je stond even op, ik zag dat je niet op je rechter achterbeen wou staan. ik dacht dat je been sliep, omdat je sinds zeven uur s'avonds niet meer had gestaan. ik was echt kapot, was de vorige nacht ook al wakker gebleven. rond 4 uur gaf ik het op, en vroeg me moeder me om me eventjes te vervangen.
dag 4. dinsdag.
toen ik wakker werd kleedde ik me snel om, en rende naar de stal. je stond, maar nog steeds niet op je rechter achterbeen. dit was niet goed, dacht ik. de dierenarts werd gebeld, en kwam rond half 11 aan. hij voelde aan je been, hij was gloeiend heet zei die. hij ging even een spuitje pakken. hij stak hem in je hiel, en haalde het trekkertje omhoog. wat in de spuit kwam was geel. de arts zei dat het allemaal pus was, en dat dat nog lang niet alles was. ik begon te huilen, te klapper tanden, te shaken. ik had het niet meer, de hele nacht wakker geweest, de vorige nacht ook, was aan je gehecht geraakt, en hij kwam vertellen dat je gewricht ontstoken was, en dat het zal overspringen op al je andere gewrichten. ik vertelde dat je het ook erg koud had gehad vannacht, en de DA zei dat je had gerild van de pijn.
als we je hadden laten behandelen (uitspuiten) waren we duizenden euro's verder geweets, en jij een hoop pijn. we kozen voor de enige optie, je een spuitje geven. ik legde je op de grond, met je hoofdje op mijn schoot. je bewoog je hoofdje naar mijn duim, en sabbelde de eraan. tranen vielen op mijn broek, toen het spuitje werd gegeven. je bewoog nog even, en daarna was je dood. je was dood, jij, de overlever, het sterke taaie beestje. ik kan je niet zien opgroeien, je veulenvacht van je af borstelen, je voor de kar beleren, je groter zien worden dan de 61 cm die je was, het kan allemaal niet meer.ik sloot je ogen, en aaide je hoofd, gaf er een kusje op. m'n tanden klapperden, en ik huilde. Maar egoïstich mocht ik niet zijn, het was beter zo. ookal besef ik dat nu nog niet zo. nu zit ik hier achter de computer, met een plukje van je zijdenzachte manen naast me.
we hebben coby een half uurtje de tijd gegeven om afscheid van je te nemen. daarna ben je begraven door mijn vader en moeder, in het weiland, midden in de natuur. zo vrij als een vogel.
dag lieve Koos, rust zacht.
Ogen dicht.
De sprankelende ogen,
de ogen die de waarheid vertelden,
de ogen die mij zeiden hoe je je voelde
de ogen worden gedoofd,
langzaam beginnen ze in te zakken,
beginnen ze droever te kijken als normaal,
door pijn en ellende,
word het hele zicht verwoest,
word alles vernietigd wat goed scheen te gaan,
het één worden met elkaar,
het gezonde leven,
het vrolijke geraas,
er word alles aan gedaan,
alles om die ogen weer te laten gloeien,
die ogen weer vrolijk te laten staan,
maar die ogen hebben het al voor zichzelf gezien.
Waar de ogen tegenover zo bang voor waren.
Dat jou ogen
nooit meer zouden glinsteren van plezier.
Dat je je laatste zucht hebt geslagen.
alles gedaan wat we konden, genoeg was het niet.
alles gedaan wat we konden, het hielp niet.
