Geplaatst 
Bijna twaalf jaar is ze in ons eigendom geweest, ze was mijn eerste eigen paard, het paard waar alles mee begon. Wat heb ik enorm veel van haar geleerd, ik had me geen beter paard kunnen wensen. Ook mijn vader heeft alles van haar geleerd, hij had niets met paarden toen zij kwam. Het was mijn paard 'en veel succes ermee', maar dat liep even anders...
Heel veel mensen hier zullen zich de verhalen over mijn SuperJurga nog wel herinneren, ik schreef hier altijd enthousiast over mijn dame waarmee ik zoveel meegemaakt heb. Ik reed haar onder het zadel, mijn vader reed aangespannen. Het was een pittige merrie, maar superbetrouwbaar, ze stond er gewoon altijd als het moest. Ik kon met haar lezen en schrijven.
Jarenlang ben ik aan het tobben geweest met haar gezondheid, steeds kleine dingen en ik kon er niet helemaal mijn vinger opleggen. Vorig jaar kwam ik erachter dat ze insulineresistent was. Toen ik dat ben gaan behandelen, kreeg ik een ander paard, ik was zo blij! Zou ze op haar 'oude dag' dan toch nog iedereen wat gaan laten zien? Van de één op de andere dag was het mis, ze stond ineens met een ernstige peesblessure. Ik heb steeds de hoop gehouden dat ze zou herstellen, al ging het heel veel tijd kosten. Zeven maanden waren we onderweg, toen we een ontsteking in de peesschede vermoedden. Het bleek echter foute boel, de pees was bijna volledig door. De grond zakte onder mijn voeten vandaan... Er was niets meer aan te doen, ze had flink pijn, ik moest gaan nadenken wat ik nu wilde.
Ik heb ervoor gekozen mijn merrie te laten gaan, vorige week woensdag is ze rustig ingeslapen. Ik heb er vrede mee, dit was voor mijn paard de beste keuze en ik heb alles gedaan wat ik kon.
Nu voel ik me leeg, het is net of ik een stukje van mezelf verloren ben. Jurga was er áltijd en heeft me door veel moeilijke periodes heengesleept. Gelukkig heeft ze me twee prachtige kinderen nagelaten die heel veel op haar lijken.
Jurga, ik had nog zoveel dromen met jou, had zó graag nog eens een strandrit met je gemaakt, je naast Voice en Wencke willen zien in het tweespan als leerpaard... Je zou 30 worden hadden we afgesproken, mijn kinderen moesten tenslotte op je leren rijden... Het mocht niet zo zijn.
Dag mijn lieve Jurrie, ik mis je enorm, maar zal je nooit vergeten, ik weet dat je over me waakt van boven. De hemel heeft er een sterretje bij.
Jurga is bijna twintig jaar geworden.
voor het nodige, eerlijke maar oh zo moeilijke afscheid... 
