Geplaatst - ~~ 11-02-1991 -- 21-03-2011 ~~
Waar zal ik eens beginnen?
Highlander stond al sinds augustus 2010 met een peesblessure, het ging een tijdje beter, maar helaas ook na een tijdje weer een stuk slechter.
Daar ging hij weer, op boxrust en ik mocht ook een tijdje op boxrust met een gebroken knieschijf. Nadat er 3 maanden voorbij zijn gegaan moest ik toch langzaamaan gaan beslissen wat ik wilde met hem, hij werd er niet vrolijker op in z'n stalletje.. en de zomer kwam eraan, dus ja weidegang wilde ik hem niet afnemen! Daar ging ik dan..
Woensdag 16 maart:
Na een dagelijks ochtendwandelingetje met hem belde ik de dierenarts.. Die moest maar komen om zijn pees te scannen. Dit kon niet langer zo, zo gezecht zo gedaan, en voor de volgende dag stond een afspraak met de DA geplant. Toen wist ik nog niet wat ik de dag erna aan zou treffen....
Donderdag 17 maart:
Half 10 op stal, en daar ging ik weer voor de dagelijkse ochtendwandeling met highlander... echter pakte dat heel anders uit dan gepland... Highlander wilde zijn stal niet meer uit, echt stokkreupel. Wat moest ik doen? Dus ik ben gewoon gaan lopen, wellicht had ie gewoon een beetje een slechte dag.. Maar ik ben daar snel van terug gekomen, hij liep veel te slecht. Even aan de poets-paal gezet, maar hij wilde geen van zijn voorvoetjes mee geven, niet meer op te tillen. Het beeld leek op hoefbevangen, maar waar is hij dat nou van geworden?
Om ongeveer 11 uur was daar de dierenarts, highlander uit zijn stal gehaald en gekeken wat het kon zijn. Helaas bevestigde ze mijn vermoeden... hij lijkt wel hoefbevangen! Maar waarvan?
Het zou heel goed kunnen zijn dat hij de ziekte van Cushing heeft. Als je precies wil weten wat dit inhoud moet je maar even googlen, maar kortgezegt is het een tumor in zijn hoofd die hoefbevangenheid en ook andere dingen kan veroorzaken. Komt veel voor bij oudere paarden.
Potverdorie.. daar stond ik dan, tranen in mijn ogen.. mijn grote vriend had zo ontzettend veel pijn! wat konden we doen? Het hem draagelijk maken... en zo gezegt zo gedaan.. Pijnstiller in de bloedbaan, en een doosje pijnstiller die ik hem zelf elke dag een paar keer moet geven. Verder werd hij plaatselijk verdoofd in zijn voeten zodat zijn hoefijzers eraf konden. En nadat deze eraf zijn gehaald kreeg hij een hoefverband. Dit verband moet nat gehouden worden om het voor hem wat draaglijker te maken, en de koeling in de hoeven te regelen.
Maar helaas had het paard nog steeds pijn.
Vrijdag 18 maart:
Pijnstillers gegeven, hoeven gekoeld, bloedverdunners erin... en hopen dat het beter wordt....
De nacht van vrijdag op zaterdag heb ik heel slecht geslapen... veel liggen denken en veel liggen woelen.. daarbij ben ik tot het besluit gekomen dat dit niet langer kon.. het paard heeft pijn, en dit komt nooit meer goed. Hij zal nooit meer onbezorgt van zijn pensioen kunnen genieten op de wei... potverdorie.. wat een beslissing..
Zaterdag 19 maart:
Dierenarts was er om 11 uur... ongelovelijk wat kan een mens veel huilen... Voor highlander de beslissing genomen dat het maandagochtend maar over moet zijn... liever eerder, maar door een bepaalde reden heb ik besloten om het nog uit te stellen tot maandagochtend 9 uur.. Highlander zal zo veel mogelijk pijnstillers krijgen, en de laatste dagen zal ik hem nog eens extra verwennen.
Zondag 20 maart:
Vandaag de laatste dag om helemaal te genieten van me vriendje.. en wat is dat moeilijk
Het feit dat je weet dat hij er morgen niet meer is.. dat is ongelovelijk. Maar ik hou in mijn achterhoofd dat het voor hem de beste oplossing is. Er is gewoon geen andere uitweg.. dit paard heeft te veel pijn om nog door te moeten gaan met zijn leven..Maandag 21 maart:
Dit is hem dan.. de dag. En wat zie ik er tegenop. Vroeg naar stal om hem nog pijnstillers te geven, en zijn hoeven toch nog wat te koelen. Mijn lieve vriendinnetje was er al om hem te verzorgen, en het enige wat mij nog restte was hem knuffelen, poetsen en genieten van de laatste minuten samen. Het moment was daar, en ik heb hem overgedragen mijn lieve vriendinnetje... dat was het dan..... het ga je goed vriend
Rust zacht....."Of ik nu oud ben, ziek of zwak,
en pijn verjaagt de slaap,
Als onrust neemt van mij bezit,
Doe dan wat onvermijdelijk is,
... Laat me gaan...
de laatste goede daad.
Beslis dan voor mij,
en wees niet laf.
Past eigenliefde bij
de vriendschap die ik je gaf,
of uitstel tot het beter past,
bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang
tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet bij me weg:
Je kijkt me aan,
je noemt mijn naam,
je houd me stevig vast.
Vandaag voor het laatst
groet ik je met mijn paardenstaart...
wat jij liet doen
deed je voor mij:
Je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?
nee, huil nu niet
Een wijs besluit dat werd gegrond
Op een oud uniek verbond:
Jij bent mijn baas,
jij bent mijn vriend????.
