Geplaatst Te duur, ja, dat was je eigenlijk. Maar je had mijn hart veroverd. Weer verder zoekend naar andere paarden bleef je in mijn gedachten.
Toch de knoop doorgehakt en zo kwam je in mijn bezit. Je kon leuk showen maar echt over de rug gereden was je niet.
Na 5 maanden gingen we starten. We vlogen door alle klasses heen met een kleine hapering in het M1.
Heel veel prijzen konden we samen ophalen, van dikke geldprijzen op CH Schoorl (350,- ) tot waardebonnen voor dressuurhoedjes. Hoogtepunten waren de eerste deelname aan de Almelose Ruiterdagen waar we als 2e de finale in het M2 in gingen en in 1 week de punten voor het Z bij elkaar reden. Ook de selectie voor de toen nog Districtskampioenschappen bij de NBVR in het Z1 was een hoogtepunt.
Uiteindelijk zijn we samen Z2 met winst geworden. We hebben zelfs kur op muziek gereden, een droom voor mij.
Best een knappe prestatie, want we gingen ook regelmatig stuurloos over het wedstrijdterrein of steigerend in je proeven
Je had er een 'kop' opzitten. Jij ging nog verder met een professionele ruiter waarmee je zelfs hebt meegedaan aan de Hippiade in het Z2. Dit was gelijk je laatste wedstrijd, want daarna werd je afgekeurd voor de sport.
De bedoeling was om je als recreatiepaard mee te nemen naar de Veluwe.
Maar eigenlijk was je geen recreatiepaard. Je vond er niets aan in het bos en wilde graag weer terug naar huis. Zo kon je ineens op je achterbenen staan en vliegensvlug omdraaien om er vandoor te gaan.
Ook was heel veel 'eng'. Ik herinner me nog dat we samen achteruit een hoge en lange strandafgang af gingen omdat je die grote rollen kabels bij de golfbaan wel heel eng vond.
Ja, we hebben veel meegemaakt. Ook dankzij jou ben ik een half jaar aan het revalideren geweest door meerdere bekkenbreuken als gevolg van een compleet onverwachte rodeosessie van jouw kant.
En dan was je een pechpaard. Wat een blessures heb je allemaal gehad om de onnozelste dingen. Trappen in een spijker in de stapmolen, uitglijden op het asfalt, een houtsplinter doorboord in je voet, waardoor we vaak weken of maanden weer uit de roulatie waren.
Begin 2007 kreeg je je echte pensioen. Je vond het wel prima zo, maar toch zinde het je niet helemaal dat je de tweede viool werd door de komst van een paard erbij. Je hebt tot het einde toe dat jonkie wel even laten weten wie er nu eigenlijk de baas was op het erf
Lieve, lieve Fitz, ik heb veel aan je te danken. Dankzij jou heb ik Z2 kunnen rijden, kur op muziek, de ORUN gedaan en de juryledenopleiding. Ik heb zoveel geleerd van je.
Ik zal je missen ..... je bent mijn liefste professor!
Met dank aan Sjimmy voor de foto's
