Geplaatst Zondagochtend kwam ik op stal om de paardjes buiten te zetten, ik kwam bij haar stal en toen stond ze te slapen. Ik ben even naar de bak gelopen om te kijken of ik haar kon longeren en toen ik terug kwam stond ze al te bonken waar ik bleef, typisch Evita. In de bak aangekomen ging ze ineens rollen.. ze bleef rollen en lag af en toe plat, ging zweten en ik heb natuurlijk gelijk de dierenarts gebeld. Die was er al vrij snel en vertelde meteen dat het niet goed klonk, hij hoorde helemaal geen darmgeluiden meer. Ze heeft parafine gekregen met een sonde en een darmverslapper, pijnstilling, maar het hielp weinig. Ze ging continu naar de grond. De dierenarts heeft overleg gehad met utrecht waar we naar toe zijn gegaan om te kijken of opereren nog een optie was. Mijn dierenarts thuis had het op dat moment over 30-50%, daar had ik het zeker voor gedaan. Een nare trailerrit gehad.. Eenmaal bij de uithof aangekomen bleek op de echo al een heel groot deel van haar dunne darm aan het afsterven te zijn en er zat bloed in het buikvocht en haar melkzuur was al extreem hoog (een marathonloper heeft een melkzuur van ca 4, bij Evita was het al meer dan 10, haar lichaam was eigenlijk al volledig uitgeput). ze had reflux en er kwam wel een halve emmer terug uit haar maag via de sonde.
Bij een jong paard zou een operatie wereldwijd zo´n 15% kans hebben, maar daar kwam ook nog haar leeftijd en andere aandoeningen (infectiegevoeligheid) bij en de revalidatie daarna die heel zwaar zou worden als ze de operatie zou overleven. De oorzaak is waarschijnlijk een vetlipoom geweest in haar darmen waar een darm omheen geslagen is, dat komt vaker voor bij oude paarden. Als ze al uit de narcose zou komen zou er nog een grote kans zijn op complicaties en een langdurig, vervelende revalidatie. De dierenarts adviseerde sterk om haar niet te opereren, ik heb heel even de tijd gehad om na te denken, wat is dat ontzettend moeilijk.. Ik wist vanaf het begin eigenlijk al wat de juiste beslissing was maar voor mijn gevoel kon ik haar echt nog niet laten gaan.. kreeg de woorden nauwlijks uit m'n mond. Ik heb nog even afscheid mogen nemen, ze is zelf gaan liggen in een grote koliekbox en leek vanaf dat moment eigenlijk al van de wereld. Het inslapen is heel fijn gegaan, de dierenarts was heel lief en ze mocht in de box blijven liggen in plaats van wat gebruikelijk is (met de kanteltafel) en hebben haar alles via haar infuus gegeven, dus ze hoefde geen prikken meer.. Ik heb bij haar gezeten en ze is terwijl ik haar geaaid heb en verteld hoe geweldig ze is overleden.
Echt, mijn wereld is compleet ingestort.. Ergens houd je er rekening mee dat je haar een keer zult verliezen. Ze was 24, maar nog zo vol levenslust, ze had zo'n sterk karakter en is al wel vaker door het oog van de naald gegaan. Ze heeft keihard gevochten en is eigenlijk continu heel voorwaarts en alert gebleven, ze werkte in alles mee en was ontzettend dapper. Pas op het moment dat de beslissing gemaakt was leek ze het op te geven.
En nu gaat het leven gewoon verder zonder haar, niet te bevatten.. Evita is al meer dan de helft van mijn leven bij me, al sinds mijn 11e. Nu ben ik 23, maar kan eigenlijk nog helemaal niet zonder haar. We hebben heel veel meegemaakt samen en de band die ik met haar had was zo fijn en zo sterk. Niemand zal dat ooit kunnen vervangen. Evita was echt bijzonder. Vol karakter, ongeduldig en veel te slim. Geen omheining die haar tegen hield, als ze wilde.. Altijd moest ze voorop lopen, maakt niks uit dat zij de bejaarde was. Ze was gek op mennen en het rijden in de bossen. Overenthousiast af en toe en daarin ook behoorlijk lomp, maar verkeerde bedoelingen had ze nooit. Ze was trouw, een beetje eenkennig wel, je kreeg het niet voor niks. Iedere dag weer een verrassing hoe haar pet zou staan, maar iedere dag die ik met haar gehad heb was fijn, iedere dag heb ik haar verteld hoe blij ik met haar was en dat ik voor haar zou zorgen totdat het genoeg zou zijn. Ik hoop dat ik nu de juiste keuze heb gemaakt voor haar.
Dit is de laatste foto van haar, vlak voor het inslapen. Ze heeft zo veel pijn gehad..
En toen ze net overleden was
http://i606.photobucket.com/albums/tt14 ... lapen2.jpg
Mijn oud stalgenootje (Jetta) heeft een mooi gedicht geschreven voor haar. Dit is echt wie Evita was.
Voor Evita
De leven gevende
betekent je naam
Een naam, die je paste
Vol levenslust, liefde en enthousiasme
Irene op je rug,
Zwevend in uitgestrekte draf
Rondje Abtwoudse Bos en samen weer terug
Een buitenrit of naar het strand,
Voor de wagen of aan de hand
Blonde manen met een vlecht, wapperend in de wind
Een gouden paard, een zonnekind
Trouw en vriendschap verankerd in je karakter
Stevig stond je daar
Nu ben je op de hemelse akker
Je aardse leven is klaar
Lieve Evita, je was een bijzondere vriendin voor Warenko en voor mij. Ik heb van je genoten als buurpony, als ik je verzorgde of naar het land bracht.
Altijd je nieuwsgierigheid, je vlugge hoeven, stampend van ongeduld, maar ook je gevoeligheid, je schoonheid, je zuiverheid.
Je was prachtig.
Lief meisje, jij blijft altijd mijn eerste, mijn liefste. Het mooiste wezen op deze aardbol dat ik gekend heb. Ik hoop dat je het fijn hebt gehad bij mij en dat je nu je rust hebt. Ik mis je verschrikkelijk.
wat erg zeg. Zo plotseling. Heel veel sterkte. 
