Dank jullie wel voor alle jullie steun en dankbetuiginkjes, toen ik vanochtend dit topic startte waren we net gebeld door de staleigenaar.
Alladin stond vanochtend om 7 uur in het ochtendzonnetje, toen iemand naar het bos ging. Om 8 uur kregen wij het telefoontje wat niemand wilt krijgen.
Dus hij is niet in zijn slaap gegaan zoals ik dacht, maar pijn heeft hij vlgs mij niet gehad. Hij lag heel vredig in de wei, net of hij was gaan liggen, omdat hij moe was. En dat was hij gewoon ook, 20 jaar heeft hij mij alles geleerd wat ik nu ken, ik ben hem daar ook heel dankbaar voor!
Toen ik vanmiddag bij Ponitha was, heb ik gezegd dat ze nu een beschermengeltje had, wij waren natuurlijk (eigenlijk) al jaren afscheid aan het nemen, maar ieder jaar kwam er weer een bij. Je verwacht gewoon niet dat hij zo oud zou worden. Hij heeft actief gelopen tot zijn 35ste en stond eigenlijk pas 4 jaar echt op rust. Maar het is waar dat,"rust, roest" Al snel werd hij stijver en magerder in bespiering.....maar Alladin heeft altijd van het leven genoten, totdat hij vanochtend het heden inruilde voor het eeuwige 
Ik zal hem zeker missen.