Geplaatst Het begon allemaal een tijdje terug, denk ongeveer 2 weekjes. Mo werd mager, at slecht en werd een beetje lusteloos. We hadden de dierenarts langs laten komen, die kon niks vinden, en adviseerde om de tandarts te laten komen. Misschien dat hij iets aan zijn gebit had. Nou wij dus de tandarts laten langskomen. Hij had inderdaad wat gebitsproblemen, die zijn toen verholpen. We moesten in de gaten gaan houden of hij beter ging eten.
Het ging in eerste instantie ook beter met hem, hij ging weer lekker eten en werd weer energiek. Maar na een tijdje ging het weer minder met hem, hij ging liggen rollen wat opzich heel normaal is, alleen deze keer kon hij niet meer opstaan. We hebben hem toen met 3 man overeind geholpen, verder leek er niks aan de hand. We dachten gewoon dat het door ouderdom kwam. Daarna begon hij steeds om te vallen. Deze week is hij ruim 7 keer ondersteboven gegaan, en werden we regelmatig door de buurvrouw gebeld dat Mo weer op de grond lag. We hebben hem iedere keer weer omhoog geholpen. Vannochtend was het helaas weer goed mis.
Hij was gaan liggen, vlak voor de schuilstal en hij heeft zelf geprobeerd om op te staan, je zag de groeven in de wei staan, waar hij heeft afgezet.
Helaas kwam hij niet overeind, dus mijn tante(eigenaresse)is er naartoe gegaan, om te kijken of ze hem omhoog kreeg. De vorige keren dat hij omlag en ze hem ging helpen om op te staan, maakte hij ook echt aanstalte om op te staan. Hij ging op zijn kont zitten en zette dan met al zijn kracht af om omhoog te komen. Vannochtend deed hij helaas geen aanstalte meer. Toen wist mijn tante al dat het ver voorbij was. De dierenarts werd weer gebeld, en die was er binnen 20 minuutjes al. Hij heeft nog wat bloed afgenomen en gaf daarna het advies om hem in te laten slapen. Hij vermoedde een ernstige vorm van kanker, omdat hij zo snel achteruit is gegaan.
Om 8 uur 's ochtends is Mohawk dus in alle rust ingeslapen. Het is allemaal heel rustig gegaan. Mijn tante vertelde dat hij er niet tegen gevochten heeft.
Toen hij al was overleden, hebben we Romy erbij gelaten zodat ze afscheid kon nemen. Ze snapte er niks van dat Mo niet meer reageerde. Die 2 waren onafscheidelijk, liepen altijd samen.
Al was het dan niet mijn eigen paard, het doet wel ontzettend zeer. Ik mis hem nu al verschrikkelijk.
Mohawk, omdat we van je houden hebben we je laten gaan. Je blijft voor altijd in mijn gedachtes voortbestaan.
Ik zal het missen hoe je in de wei altijd naar me toe kwam, om vervolgens met je beentje te staan zwaaien voor een snoepje, ik zal het missen hoe je steeds mijn kruiwagen kwam omduwen als ik aan het mesten was. Ik zal je missen, met je grote ogen en die grote flaporen van je.
Ik mis je nu al
Hij is 22 jaar geworden. 1987-2009
Rust zacht vent, je hebt het dubbel en dwars verdiend!
Maar "gelukkig" voor Mohawk dat het snel is gegaan. 22 is een respectabele leeftijd 
