Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-03-09 21:48

ik kan niet meer op mijn benen staan ik zak er doorheen.

Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-09 21:48

hallo, iedereen
hier komt mijn verhaal omdat ik mijn paardje deze week ben verloren.het word een lang verhaal maar ik moet het tegen iemand kunnen vertellen.
ik zit nog op school.
maandag16-03-09 kwam ik terug van school en er was nog niks aan de hand.ik was bezig met mijn huiswerk en in eens roept mijn mama door heel het huis jjjjjjjjjjjooooooooookkkkkkkkkkkkkeeeeeeeeeee!!!!!!!!!!dus ik ga in super snel spurtend naartoe.zegt ze:onze lucky is aan het dood gaan.ik pak nog geen jas ga in mijn t-shirt mijn botten(=laarzen)aandoen.ik kwam daar(mijn broer was ook al daar)HET WAS EEN NACHTMERRIE!!'mijn' paardje lag daar het kon niet waar zijn.ik begon te wenen en mijn broer zei:doe nu niet sentimenteel he.ik hield me dus in ik moest wel.lucky lag daar in het slijk,we moesten zelfs de omheining verzetten omdat hij plaats te kort had.we probeerde hem recht te duwen(maar ga eens een paard van over de 100kg duwen,met 2mensen)hij hielp een beetje,maar hij was direct moe.de veearts laten komen.het zag er niet goed uit.veearts zei:ja,ik wil wel met jullie proberen hem erdoor te halen door deze situatie maar daar ben je maanden mee bezig.wij hebben hem op een deken gelegd en achter de auto gehangen en zo naar de stal getrokken.hij had een spierverzwakking,onderkoeld,ondervoed.we kregen hem niet recht.

dinsdag17-03-09 ik ging kijken en hij lag vast met zijn hoofd tussen de tralies van het hek.ik wist niet wat ik moest doen dus ik sloeg in paniek.belde meteen iemand op.die kwam zo snel mogelijk.ondertussen dat die mens onderweg was raakte lucky ook nog eens in paniek.dus ik heel hard schreeuwen dat hij moest stoppen.toen kwam iemand eraan en die heeft me geholpen.mijn papa en mijn broer waren ondertussen ook al daar.we probeerde hem weer recht te duwen.mijn broer was ondertussen al een machientje gaan halen om hem aan te hangen zodat lucky kon staan.we hadden hem staan en hij kon op zijn eigen benen staan.

woensdag18-03-09 ging het nog slechter met hem.ik kwam thuis van school en papa kwam me halen:kom we gaan hem in een harnas steken en aan de katrol hangen(zodat hij kon blijven recht staan).wij heel lang aan liggen sleuren.op den duur hadden we hem recht maar hij liet zich volledig hangen.we konden het maar niet aan mijn broer zijn verstand brengen dat we hem moesten laten inslapen.mijn broer bleef hoop hebben.ik niet ik had het al lang opgegeven omdat ik wist waar ik voor stond vanaf de eerste dag al.mijn broer snapte het toch op den duur.we hadden besloten hem te laten inslapen.want hij leed veel te veel pijn.ik dacht dat als het zou gebeuren.ze mij wel wakker zouden roepen want de veearts kwam 's nachts pas.en ik ging slapen.maar ze kwamen me niet roepen,mijn wekker wekte me.

donderdag19-03-09 ik was wakker en mijn papa ook.ik ging een zakdoek halen en daar zei mijn papa het: hij is dood.en ik begon te wenen.later op die dag s' avonds moesten papa en mijn broer hem klaar leggen omdat ze hem kwamen opladen(lucky he).mijn papa kwam thuis en deed teken of ik hem wou zien ik zei:ja tuurlijk.ik ging er naar toe en daar zag ik een hek met daar onder een zeil.ik stapte uit en verwachte me aan het ergste.papa nam het zeil van lucky zijn hoofd.DE PIJN GING DOOR BEEN EN MERG.ik zakte door mijn benen en viel op de grond van de pijn.overal had ik pijn.maar het was nog niet zo erg.(niet grof bedoeld)het voelde goed hem daar zo te zien liggen.nu moest hij geen pijn meer lijden.

maar ik weet niet hoe ik dit moet verwerken.kunnen jullie me helpen ik kan best wel wat steun gebruiken.dus alstublieft help me.ik slaap al de hele week niet meer ik ben uitgeput ik kan niet meer helder denken.wat moet ik doen?reageer alstublieft.

xx

**Geplaatst**: 21-03-09 23:26

Geplaatst: 21-03-09 23:26

wat naar voor je maar net wat je zelf al zegt pijn heeft hij niet meer :(:)

praat er maar veel over dan slijt het wat en kan je het een plekje geven sterkte de komende dagen.

**Geplaatst**: 21-03-09 23:31

Re: ik kan niet meer op mijn benen staan ik zak er doorheen.

Geplaatst: 21-03-09 23:31

heel erg veel sterkte, mijn pb box staat open als je nog wat kwijt wilt he ! :(:)

**Geplaatst**: 21-03-09 23:32

Geplaatst: 21-03-09 23:32

Och wat erg!
Ten eerste gecondoleerd..
Idd zoals vuurtoren al zegt, het niet opkroppen, als je moet huilen, huil maar, dat kan iedereen echt wel begrijpen!

Enorm veel sterkte toegewenst!

**Geplaatst**: 21-03-09 23:37

Geplaatst: 21-03-09 23:37

Je hebt de best mogelijke keuze gemaakt voor je paardje, hij heeft geen pijn meer, hij hoeft niet meer te lijden. Ik weet niet of dit idee je helpt met het verwerken van de hele situatie. Waarschijnlijk was de behandeling een lijdensweg voor je paardje geweest en had lucky er niet zoveel baat bij gehad.

Sterkte ermee.

**Geplaatst**: 21-03-09 23:41

Geplaatst: 21-03-09 23:41

jeetje meid wat erg! als ik dat zo lees ga ik zelf ook bijna huilen! mijn PBbox staat ook altijd open voor je hoor.
heel veel sterkte ermee..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-03-09 11:04

Re: ik kan niet meer op mijn benen staan ik zak er doorheen.

Geplaatst door de TopicStarter : 22-03-09 11:04

bedankt allemaal voor jullie steun.echt het helpt me zo om het te verwerken.

**Geplaatst**: 22-03-09 18:00

Re: ik kan niet meer op mijn benen staan ik zak er doorheen.

Geplaatst: 22-03-09 18:00

Sterkte met het verlies.. Hij heeft nu geen pijn meer, Kan eindelijk rusten na al die strijd.. Ook mijn pbbox staat open voor je als je die nodig hebt..

**Geplaatst**: 22-03-09 20:56

Geplaatst: 22-03-09 20:56

Sterkte,.
Het was het beste voor Lucky.
Hij heeft geen pijn meer.

PB me maar als je iets kwijt wil.

Angeliek

**Geplaatst**: 23-03-09 18:41

Geplaatst: 23-03-09 18:41

Heel veel sterkte, gelukkig heeft Lucky nu geen pijn meer :(:)

**Geplaatst**: 23-03-09 18:43

Geplaatst: 23-03-09 18:43

Wat een vreselijk verdriet zal jij voelen zeg,maar het is goed om het te voelen.Je kan het dan iets sneller een plaatsje geven in je hard.Heel veel sterkte en denk voor al aan de mooie momenten die jullie samen hebben mogen mee maken.

**Geplaatst**: 23-03-09 19:44

Re: ik kan niet meer op mijn benen staan ik zak er doorheen.

Geplaatst: 23-03-09 19:44

Ik heb mijn paardje in moeten laten slapen maar bedenk dat ze geestelijk er allang niet meer zijn op het moment dat ze gaan. Dan zijn ze allang ergens waar ze het weer naar hun zin hebben. En ze hebben geen pijn meer dat is het aller belangrijkste. Heel veel sterkte hiermee leef met je mee.

**Geplaatst**: 23-03-09 21:31

Geplaatst: 23-03-09 21:31

Hee, wat een erg verhaal!
Ik heb dit ook gehad met mijn paard, toen ik hoorde dat mijn paard werd ingeslapen was mijn reactie als eerste dat ik alle foto's en alle andere dingen van mijn merrie wegdeed. ik wilde en kon er gewoon niet naar kijken.
De dag erna moest ik afscheid nemen omdat ze werd opgehaald door die dienst.. dus vanaf toen zou ik haar niet meer zien.
Nadat ik haar dood heb zien liggen werd alles duidelijk, ze was er echt niet meer..
De weken daarna heb ik rustig aan gedaan, ik ben af en toe gewoon op mijn bed gaan zitten en gaat denken, joyce dit is het beste, ze is nu in de hemel waar ze het goed heeft.
En af en toe dacht ik er gewoon helemaal niet aan, ging ik leuke dingen doen met vriendinnen en lekker lachen enzo! want jou paard wil dat jij door gaat en geloof me ze gaat daarbij helpen! Je gaat vanzelf haar aanwezigheid voelen en zij gaat je er ook doorheen slepen. Ga eens op marktplaats kijken naar een nieuw paardje ( weet niet of je dat wilt..) ik wilde dat wel zodat ik met mijn nieuwe maatje weer kon gaan trainen.
Maar de eerste paar weken zijn vreselijk, maar het gaat echt goed komen!
Geloof me maar!

xx

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-03-09 07:26

Geplaatst door de TopicStarter : 24-03-09 07:26

JoycexLynn12 schreef:
Hee, wat een erg verhaal!
Ik heb dit ook gehad met mijn paard, toen ik hoorde dat mijn paard werd ingeslapen was mijn reactie als eerste dat ik alle foto's en alle andere dingen van mijn merrie wegdeed. ik wilde en kon er gewoon niet naar kijken.
De dag erna moest ik afscheid nemen omdat ze werd opgehaald door die dienst.. dus vanaf toen zou ik haar niet meer zien.
Nadat ik haar dood heb zien liggen werd alles duidelijk, ze was er echt niet meer..
De weken daarna heb ik rustig aan gedaan, ik ben af en toe gewoon op mijn bed gaan zitten en gaat denken, joyce dit is het beste, ze is nu in de hemel waar ze het goed heeft.
En af en toe dacht ik er gewoon helemaal niet aan, ging ik leuke dingen doen met vriendinnen en lekker lachen enzo! want jou paard wil dat jij door gaat en geloof me ze gaat daarbij helpen! Je gaat vanzelf haar aanwezigheid voelen en zij gaat je er ook doorheen slepen. Ga eens op marktplaats kijken naar een nieuw paardje ( weet niet of je dat wilt..) ik wilde dat wel zodat ik met mijn nieuwe maatje weer kon gaan trainen.
Maar de eerste paar weken zijn vreselijk, maar het gaat echt goed komen!
Geloof me maar!

xx

bedankt ik krijg echt veel steun hier.als ik op deze site zit dan ween ik bijna altijd.ik vind het fijn dat er nog mensen zijn die me begrijpen want thuis....als ik ween dan zouden ze me niet begrijpen.ik kan het nog steeds geen plaatsje geven in mijn hart.dus wat moet ik nu doen.ik eet bijna niks meer ik val af.wie weet wat er nog komt.ik kan het echt niet meer aan hoor.het klinkt misschien raar maar ik voel de pijn die mijn dieren voelen.ik zak gewoon door mijn benen heen.maar wat kan ik daaraan doen?niks helemaal niks?
xx

**Geplaatst**: 24-03-09 07:34

Re: ik kan niet meer op mijn benen staan ik zak er doorheen.

Geplaatst: 24-03-09 07:34

Nog steeds geen plaatsje, lieve schat het is net gebeurd. Zoiets kost tijd, praat er over waar je kunt, schrijf erover. Je bent ook een soort van familielid verloren, dat moet je verwerken en dat valt niet mee.
Je merkt vanzelf dat de scherpe randjes er wat afgaan, dat komt echt wel weer! Probeer natuurlijk wel de goede dingen van het leven te blijven zien, want de wereld draait gewoon door he.
Heel veel sterkte gewenst!

**Geplaatst**: 24-03-09 12:48

Re: ik kan niet meer op mijn benen staan ik zak er doorheen.

Geplaatst: 24-03-09 12:48

Lieve Joke,
Zoals ik je al gezegd had vind je hier mensen die je begrijpen. Wat een fijn gevoel is dat toch he! Ik denk nog steeds aan Lucky, en dat dit het beste was voor hem.. maar ik begrijp ook heel goed wat voor een pijn jij hebt, en dat mag, je mag verdriet hebben.
Vertroetel je andere dieren nu maar extra hard, verwen ze met snoepjes en praat met ze. Dat helpt ook heel goed bij het verwerkingsproces.
Veel knuffeltjes,
Wendy
Xx

**Geplaatst**: 24-03-09 18:13

Geplaatst: 24-03-09 18:13

coxietje schreef:
JoycexLynn12 schreef:
Hee, wat een erg verhaal!
Ik heb dit ook gehad met mijn paard, toen ik hoorde dat mijn paard werd ingeslapen was mijn reactie als eerste dat ik alle foto's en alle andere dingen van mijn merrie wegdeed. ik wilde en kon er gewoon niet naar kijken.
De dag erna moest ik afscheid nemen omdat ze werd opgehaald door die dienst.. dus vanaf toen zou ik haar niet meer zien.
Nadat ik haar dood heb zien liggen werd alles duidelijk, ze was er echt niet meer..
De weken daarna heb ik rustig aan gedaan, ik ben af en toe gewoon op mijn bed gaan zitten en gaat denken, joyce dit is het beste, ze is nu in de hemel waar ze het goed heeft.
En af en toe dacht ik er gewoon helemaal niet aan, ging ik leuke dingen doen met vriendinnen en lekker lachen enzo! want jou paard wil dat jij door gaat en geloof me ze gaat daarbij helpen! Je gaat vanzelf haar aanwezigheid voelen en zij gaat je er ook doorheen slepen. Ga eens op marktplaats kijken naar een nieuw paardje ( weet niet of je dat wilt..) ik wilde dat wel zodat ik met mijn nieuwe maatje weer kon gaan trainen.
Maar de eerste paar weken zijn vreselijk, maar het gaat echt goed komen!
Geloof me maar!

xx

bedankt ik krijg echt veel steun hier.als ik op deze site zit dan ween ik bijna altijd.ik vind het fijn dat er nog mensen zijn die me begrijpen want thuis....als ik ween dan zouden ze me niet begrijpen.ik kan het nog steeds geen plaatsje geven in mijn hart.dus wat moet ik nu doen.ik eet bijna niks meer ik val af.wie weet wat er nog komt.ik kan het echt niet meer aan hoor.het klinkt misschien raar maar ik voel de pijn die mijn dieren voelen.ik zak gewoon door mijn benen heen.maar wat kan ik daaraan doen?niks helemaal niks?
xx

Nee ik weet echt hoe je je voelt meid. ik heb dit ook meegemaakt en nu denk je aaa ik kom er echt nooit doorheen maar het klinkt misschien hard maar je moet echt doorzetten. Je moet tegen jezelf zeggen en nu moet ik doorgaan.. dat wil jou paard ook! Echt waar.. want als je niet doorgaat blijf je je zo klote voelen en komt niks meer goed.. en ik weet dat het moeilijk is maar probeer dingen te doen die je afleiden.. ga lekker met vriendinnen naar de bios en denk er gewoon even niet aan!!!
Ik heb dit ook echt gehad.. en dat was vreselijk.. maar je moet doorgaan en je paard helpt je daarbij.. Hij is elk moment van de dag bij jou.. ga proberen weer te eten en denk aan de mooie dingen tussen jullie.. maar denk ook dat dit het beste was voor jou paard.. hij heeft toch geen pijn meer? en dat is het belangrijkste als je om dit dier gegeven heb.. sommige dingen in dit leven zijn vreselijk maar ooit kom je weer bij je paard terug.. had je mijn verhaal al gelezen over mijn merrie? Mijn topic heet ' mijn lieve brave merrie is er niet meer'.
Zo zie je dat ik er ook doorheen ben gekomen!
het gaat je lukken!!

**Geplaatst**: 25-03-09 10:19

Re: ik kan niet meer op mijn benen staan ik zak er doorheen.

Geplaatst: 25-03-09 10:19

Wat erg zeg,wat een doodstrijd arm dier.Ik wil je heeel veeel sterkte wensen! Hoe oud was ie?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-03-09 16:28

Geplaatst door de TopicStarter : 25-03-09 16:28

Elisa2 schreef:
Wat erg zeg,wat een doodstrijd arm dier.Ik wil je heeel veeel sterkte wensen! Hoe oud was ie?

hij was nog maar 3jaar.en zijn vader hebben ze laten afspuiten.en dit paard was de enige zoon daar van.
xx

**Geplaatst**: 25-03-09 20:22

Re: ik kan niet meer op mijn benen staan ik zak er doorheen.

Geplaatst: 25-03-09 20:22

3 jaar? wat had ie dan precies? had hij rhino ofzo?

**Geplaatst**: 25-03-09 20:27

Re: ik kan niet meer op mijn benen staan ik zak er doorheen.

Geplaatst: 25-03-09 20:27

Wat vreselijk sneu, en nog maar drie jaar ? Wat Lucky dan ?

Veel sterkte meid, je komt hier wel doorheen, het is vreselijk moeilijk, maar weet dat jou paardje nu veel gelukkiger is.

**Geplaatst**: 26-03-09 19:08

Re: ik kan niet meer op mijn benen staan ik zak er doorheen.

Geplaatst: 26-03-09 19:08

Joke is m'n nichtje. Wat Lucky dan had zit mij dus ook al de hele tijd door m'n hoofd te spoken. Maar wat er juist mankeerde weten ze niet, de dierenarts kon enkel vaststellen dat z'n spieren verzwakt waren, dat ie onderkoeld was én ondervoed.. terwijl ie bij 5 andere paardjes liep die perfect gezond zijn! Heel vreemd.. nou kan je dit wel laten onderzoeken maar dat kost natuurlijk weer wat. En het was reeds te laat voor de arme stakker, het is zo ontzettend snel gegaan.. :-(
Nou is Joke d'r konijntje van de week ook nog gestorven. Ze is helemaal ontroostbaar, en denkt dat alles rondom haar dood gaat..
Je moet weten dat Joke in haar jonge leven nog een heel zwaar verlies heeft gehad. Haar lieve oma is veel te jong gestorven, erg plots. Hierdoor heeft ze het erg moeilijk met de dood, wat natuurlijk voor iedereen moeilijk is als je ermee geconfronteerd wordt!! Veel mensen zeggen tegen haar dat dit bij het leven hoort, maar als je iemand zo ontzettend graag ziet is dit een antwoord wat zwaar tekort schiet.

Joke, kop op meidje!! Geniet van de dingen die je hebt en koester de momenten met je dieren! En als je met iets zit, mag je niet twijfelen.. er zijn mensen die er voor je zijn en daar ben ik er zeker eentje van!

Dikke knuffel
Xx

**Geplaatst**: 26-03-09 19:16

Geplaatst: 26-03-09 19:16

Veel sterkte ermee meid! Verdriet heeft z'n tijd nodig om te slijten en dat gaat nu eenmaal niet op enkele dagen.
Je merkt op den duur vanzelf wel dat je op een dag terug gaat glimlachen als je terugdenkt aan je fijne dagen samen met Lucky.

Het is altijd ontzettend moeilijk om afscheid te nemen van iemand die je dierbaar was. Mens of dier...
Ik heb altijd veel kracht geput uit deze uitspraak: Achter de tranen van verdriet, schuilt de glimlach van herinnering.

En de uitspraak klopt echt hoor. Zo heb ik een jaar geleden mijn mama verloren aan kanker. De eerste maanden kon ik ook
alleen maar wenen, maar de tranen hebben inmiddels plaats gemaakt voor de fijne herinneringen!

Ook mijn pb box staat voor je open. Nogmaals veel sterkte! En praat erover als dat je oplucht! Y;(

**Geplaatst**: 27-03-09 00:03

Geplaatst: 27-03-09 00:03

Nickytje schreef:
Zo heb ik een jaar geleden mijn mama verloren aan kanker(

ach meisje... wat vreselijk voor je..

jammer genoeg zit ik in hetzelfde schuitje, maar ik lees ook in je tekstje dat jij de manier hebt gevonden om nog van je leven te genieten, elke dag. Het gemis blijft, en het is zo oneerlijk, maar elke dag is het waard om hem te beleven. Geluk zit in een klein hoekje.
Xx

**Geplaatst**: 27-03-09 13:36

Re: ik kan niet meer op mijn benen staan ik zak er doorheen.

Geplaatst: 27-03-09 13:36

heel veel sterkte bah wil der niet aan denken