Geplaatst 
Een eerlijk besluit maar o zo pijnlijk.
Danny (stamboek naam Marten) v. Oepke heb ik 4 jaar geleden bij 2 merries gekregen (zijn dochters) anders zou de koop niet doorgaan.
Ik liep naar het weitje waar hij stond, en ik schrok. staat daar een ontzettend verwaarloosd paard wat een ontstoken oog had en daar dus ook blind aan was.
Ikheb meteen besloten om ze dezelfde dag nog op te laden. Eenmaal thuis , de dierenarts gebeld met alle mogelijke onderzoeken laten doen.
En ja hoor dat oog was al een lange tijd onstoken. Hij was ondervoed en had flinke artrose in zn achterhand.
Aantal spuiten gehad, lekker flink bijgevoerd. En ja hoor mijn meneer kwam er goed bovenop.
In die 4 jaar heb ik vele mooie tijden met hem gehad. Maar ook moeilijke tijden. Zijn artrose heefd hem veel pijn gedaan. Er waren dagen dat hij geholpen moes worden met opstaan, maar gelukkig liepen we na 5 minuten weer vrolijk uit de stal richting wei.
Iedere dag kreeg ik een heerlijke kus van hem. Hij was gelukkig en blij. Opeens galoppeerde hij zelfs door de wei, en hinniken dat hij deed. Het was ontroerd om te zien dat hij zich helemaal weer gelukkig voelde. Meerdere keren kreeg ik tranen in mn gezicht omdat hij ons dankbaar was. dat hij toch nog een paar laatste mooie jaren kan hebben.
Op een dag, nu zo'n 3 a 4 maanden terug kreeg hij een bult onder zn buik. Oedeem dus, zijn hart werkte niet meer voldoende, dus we moesten ervoor zorgen dat hij zich niet druk hoefde te maken. Al met al ging dat allemaal goed.
Gister liep ik de stal in en zag dat hij weer lag, oke dat was wel vaker. Ik hem eerst wat eten gegeven, effe op krachten komen. En dan later hem effe helpen op te staan. Maar ik had sochtend al een raar gevoel, ik weet niet maar het voelde anders. De andere paarden reageerde ook niet veel en waren opvallend rustig.
Later ben ik de stal ingegaan samen met mn pa. We keken in de box en hij lag nog, ach dacht effe helpen en dan is het weer goed, maar diep in mn hart zei iets dat het niet goed was. En ja hoor, hij kijkt ons aan en gaat helemaal liggen met zn hoofdje lekker in het stro. Toen hadden we zoiets nee dit klop niet. We hebben het toch geprobeerd. Maar tervergeefs zijn achterhand werkte niet meer mee.
We hebben besloten om de dierenarts te bellen,.
Wat was dat een vreselijk moment om te zeggen ; kan misschien iemand langs komen,om mn paard in te laten slapen.
Boh ik heb het uitgeschreeuwd
. Ik wist dat er een dag zou komen dat ik die keus moes maken dat ik dat belletje moes plegen. Maar dat het zo verschrikkelijk is......................................
Ik ben blij dat ik hem nog 4 laatste mooie jaren heb kunnen geven, en dat hij mij mooie tijden heefd geven en 2 prachtdochters heefd nagelaten
Fotos van toen hij mooi opgeknapt was
Oh boy i'll be mising you
