Geplaatst nouja bij het begin dan:
Ik begon festa met rijden op de manege waar ik begonnen ben met paardrijden. Na een paar jaar zat ik op festa. Mijn 2e ponykamp was dat. Altijd ook lekker chagerijnig in de stal maar toch zag ik iets in haar.. vanaf die ponykamp was ik helemaal verkocht van haar.. Sinds dien heb ik ook niet vaak meer op een ander gezeten..
Een paar jaar later werd de manege een pension en was er sprake van dat er veel weg zouden gaan.. Dat wilde ik echt niet, ik was zo bang dat ik haar kwijt zou raken dus ik kocht haar.. Van mijn eigen zuurverdiende centen. Dat betekende zo veel voor mij! Na een tijdje hard ik het niet meer zo naar mijn zin daar dus ben ik wat anders gaan zoeken. Ook aan festa merkte ik dat die plek niet goed was voor der stress gehalte..
Toen kwam ik op een kleine pensionstal terecht, supergezellig en alles fijn! Ook voor Festa. Het ging steeds beter en ik ging ook weer lessen. ze was lekker weer paard aan het worden en op aan het knappen. ze kon niet eens op de wei staan omdat ze op de manege nooit op de wei kwamen, nu pas is ze echt rustig.. we hadden ook vanalles geprobeert om het voor haar fijn te maken op de wei.
Toen we gingen lessen zag mijn instructrice gelijk dat ze een peesklap gehad had en na een paar weken lessen werd het te zwaar voor haar. ze kreeg last van haar pees en werd kreupel. Vanaf toen is het eigelijk een beetje bergafwaarts gegaan. Aantal keer kreupel geweest aan rechtsachter en kolier aanvallen.. Ze had niet meer zo een lol in de aandacht van mij en de mensen op stal, ze heeft geen uitstraling meer en haar ogen kjiken vaag nergens heen. Het is zo verschrikkelijk zielig..
Ik wil mijn lieve eerste eigen paardje niet zo zien/laten lijden. Ze wordt hier niet gelukkiger. En daarom heb ik de hele moeilijke beslissing genomen om haar naar de eeuwige groene jachtvelden te laten gaan. op 10 november...
De komende tijd zal verschrikkelijk moeilijk worden maar het is beter zo. Zij betekende zo verschrikkelijk veel voor mij.. Festa zal 21 worden... 
toch.....
