Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-09-08 17:05

Nog even van je genieten...

Geplaatst door de TopicStarter : 22-09-08 17:05

2004
Op stal zocht de staleigenaresse een verzorger voor haar paard. Een prachtige, grote zwarte merrie. Vetra was haar naam en ze is 11 jaar. Het heeft niet lang geduurd voor ik verliefd op haar werd.

Kerst 2004
Onder de boom lag het mooiste kado’tje wat een meisje ooit kan krijgen; het paspoort van Vetra, met daarin verwerkt MIJN naam als eigenaar!

Februari 2005
Eerste wedstrijd. Ik was heel zenuwachtig. Mijn allereerste échte wedstrijd. Een B-proefje was zeker voor mij toen een hele opgave. Maar Vetra bleef cool, deed braaf wat ze moest doen en sleepte mij er door heen. Uitkomst: 2 winstpunten.
Al gauw volgde de 2e wedstrijd. Zeker net zo spannend, maar Vetra wist me te kalmeren. Wederom 2 winstpunten.
Ze vindt het heerlijk om te werken voor me. Ze is dan ook een grote steun en laat me niet in de steek.

Eind maart 2005
Kreupel. Soms linksvoor, soms rechtsvoor. Lastig te zien. Misschien verstapt in de paddock? Misschien per ongeluk te kort gedraaid? Voorlopig even rust, zodat we weer rustig verder kunnen waar we gebleven waren.

April 2005
Tot op heden nog steeds kreupel. Wat is het toch? Moeten we er een dierenarts naar laten kijken? Welk voorbeen is het nou?

Mei 2005
Dierenarts bezoek. “Longeer haar maar even op het harde.” Zo gezegd zo gedaan. Buigproef werd er niet gedaan, we hebben gelijk een afspraak bij de kliniek gemaakt voor röntgenfoto’s. Het longeren zag er niet best uit.

Later in mei 2005
Eindelijk op de kliniek. Na veel gedoe met trailerladen (met als gevolg een veel kreupeler paard) konden de röntgenfoto’s gemaakt worden. Zag er niet best uit. Zware arthrose en hoefkatrolontsteking fase 4. “Wil je haar hier houden, dat we haar gelijk een spuitje geven, of wil je haar mee naar huis nemen en op pensioen zetten?” Was de vraag van de dierenarts. Eenmaal thuis gekomen was Vetra blij dat ze haar wei-vriendinnen weer zag en ik was verdrietig vanwege het nieuws, maar kón haar daar niet achterlaten.

Augustus/september 2005
Na een seizoen in het weiland, breekt helaas het Nederlandse herfstweer door. De dagen dat de paarden het weiland opkunnen vermindert. Vetra staat óf op stal, óf in de paddock, óf ik ben met haar aan het wandelen op het erf. Rondjes… saai. Buiten het erf zijn er monsters. Vetra is een tikkende tijdbom als we ook maar richting het hek van het erf lopen. Dus dan maar op het erf blijven.

September 2005
Om Vetra een beetje op te beuren, zadel erop gelegd en in stap in de bak was loswerkoefeningen. Loswerken is altijd goed. Ze vindt het geweldig! Slooft zich uit en reageert op de kleinste hulpen.

Eind september 2005
Wederom aan het loswerken (nog steeds in stap) in de bak. Naast de bak staan hertjes. Ze zijn in een dolle bui en rennen en bokken langs het hek. Ze steken daarbij Vetra aan. Ze schiet er vandoor, sjouwt en ze showt, zit weer helemaal in haar helemaal in haar element. En… niet kreupel! Hoop!

Oktober 2005
Na een paar keer tijdens het rijden te hebben gedraafd (ik kan haar niet rustig houden, ze vindt het geweldig!) onregelmatig. Na het rijden. Misschien te veel gedaan, te veel belast? Maar weer even rust houden.

December 2005
Rust gehad en weer (kalm aan) on the move. Gaat fantastisch! Ik leer zoveel van haar. Ze vergeeft mijn soms wat rommelige hulpen maar raakt in de war als ik ze verkeerd aangeef. “Recht zitten Lindsay, anders ga ik scheef lopen. Niet te veel met de teugels rommelen, anders krop ik me op. Goed die achterhand erbij houden, anders kan ik de oefeningen niet goed uitvoeren.” Geweldig gewoon.

2006
Met ups en downs gaan we verder en zijn we alweer bijna een jaar later. Wedstrijden, daar doen we niet meer aan. Zodra ik ook maar een lichte onregelmatigheid voel, dan stop ik met rijden. Wil haar niet overbelasten.

Oktober 2006
Onderlinge wedstrijd op stal. Een kür op muziek. Zal ik meedoen? Op het niveau dat we trainen? We doen het! Kürmuziek gemaakt door moeders (een orkest met de muziek van Queen), een kroontje op onze hoofden, een sleep over onze konten en een proef of Z2 niveau. Het ging gesmeerd. De normaal zo gestreste Vetra bij klapperende dingen, kijkende mensen, rennende kinderen, liep helemaal volgens het boekje. Op de maat van de muziek, niet gevend om het publiek en ook hier hielp ze door mijn zenuwen heen.

2006/2007
Het rijden gaat met ups en downs. Als we kunnen rijden gaat het fantastisch. Ik doe alles heel rustig aan. Ze pikt alles heel makkelijk op en wil echt heel graag werken!

Maart 2007
Eerste buitenwandelingetje! Zou ik ooit nog een buitenrit kunnen maken? Wellicht als het rijden niet meer gaat, dat we recreatief kunnen gaan!

Zomer 2007
Rijden gaat goed! Die wissels gaan steeds vloeiender! Pirouettes in galop doet ze al als ik mijn billen aanspan!

November 2007
Voor de workshop “Rechtrichten”, gegeven door mijn moeder, een demonstratie gegeven. Zonder zadel! Ook dit is geen enkel probleem voor mijn lieverd. Vreemde mensen erop om het gevoel te voelen; geen enkel probleem joh! Doen we toch ff.

Mei 2008
Snot, stank uit een neusgat, prut in de ogen, koorts en lusteloos. Vetra is ziek. De stank is niet te harden en we stonden kokhalzend bij haar stal. Dierenarts schrijft ons antibiotica voor, tandarts kijkt naar de kiezen. Niets te vinden. Het gaat even later weg.

Juli 2008
Het komt weer terug. Nog maar een keer de antibiotica kür.

Augustus/september 2008
Het komt wederom terug. Nu zonder heftige stank/koorts en lusteloosheid. Wat is het? Toch een kies, verkoudheid, voorhoofdsholteontsteking? Een andere dierenarts komt erbij. Het hoofd is a-symetrisch geworden en ze heeft pijn als je aan haar hoofd komt. Er moeten foto’s gemaakt worden. Gelukkig kan het op stal zelf. Geen trailerstress.

22-09-2008
De röntgenfoto’s besproken met de dierenarts. Het is vrij ernstig. Ze krijgt geen lucht door het neusgat waar snot uitkomt. Het hele hoofd zit voor met etter. Oplossing? Een grote operatie en een lange, lange tijd stilstaan, in de kliniek met aan haar hoofd drainageapparatuur. Over 2 jaar zal het helemaal over zijn, (tenzij het chronisch is, wat het hoogstwaarschijnlijk wel is) maar dan zit je nog met het artrose probleem. Dat zal alleen maar heftiger worden en helemaal niet meer te onderdrukken. Over 3 weken zal ze galopperen in de grote groene weides. Zonder pijn.

Dag lieve Vetra. Ik ga je missen. Dat doe ik nu al.