Geplaatst 
Zo jong, ik had 't zo graag anders gezien.
4 jaar ben jij m'n paard geweest en wat had ik 't moeilijk na 't inslapen van Flavio. Terwijl dat jouw moment had moeten zijn, eindelijk alle tijd en aandacht voor jou, maar het deed zoveel pijn.
Jij leek in niets op Flavio en dat maakte dat ik 't verdriet niet kon wegstoppen. Voor jou moest ik door en door jou kon ik door. Daar ben ik je zo dankbaar voor.
Zo confronterend dat ik je nooit heb kunnen doen zoals ik wilde. We stonden op 't punt van verkoop, maarja, je liep weer niet goed en 't werd erger.
Maar wat een klap was dat onderzoek, die diagnose. Met alle liefde had ik je nog een fijn pensioen gegund, het perfecte plekje al gevonden.
Het was alleen niet mogelijk, nu wilde jij meer dan je kon. Dat frustreerde je en zelfs met grazen had je zichtbaar last.
Ook al wilde ik je niet meer, dit wilde ik ook niet... Ik heb er alles aan gedaan, maar moest je op deze manier laten gaan. Geen pijn meer voor jou.
Ondanks alles toch zoveel mooie momenten. Dag lief kusjes paard.
