

Dag mijn allerliefste grote vriend.
Bedankt voor de afgelopen (bijna) 12 jaar bloed, zweet en tranen en bovenal zoveel plezier en liefde. Je was elke seconde waard. Ik had je nog zoveel mooie jaren gegund en wat had ik graag gewild dat de kleine meid met jou kon opgroeien. Helaas heeft dat niet mogen zien en zullen jullie nooit kennis met elkaar kunnen maken.
Nooit meer een aai over je bol, nooit meer een kans om toch weer de draad op te pakken voor de 1000ste keer, nooit meer uren in het weiland naar je zitten kijken, nooit meer vloeken om wat je nu weer had gedaan, nooit meer je eeuwige lust naar aandacht en knuffels.
Het speciaalste en meest bijzondere paard dat ik ooit heb gekend, ik mis je vriend.
Ons verhaal begon op 21 september 2012 en eindigde abrupt en geheel onverwachts op 31 augustus 2024. Meerdere keren ben ik al begonnen met een topic, maar ik wist nooit waar ik moest beginnen of hoe ik ooit 15 foto's kon kiezen uit de duizenden foto's die ik heb verzameld de afgelopen 12 jaar. Nu kan ik aan hem terugdenken met een lach en een traan, maar jeetje, wat is het gemis groot. Hieronder een aantal foto's ter nagedachtenis aan Ami de Papion, ren maar hard over de eeuwige groene weides














Soms was het moeilijk, soms was het strijd
Als ik terug kijk heb ik geen seconde spijt
Al die momenten samen beleefd
Ik draag ze bij me zodat niemand jou vergeet
Zolang ik hier ben zal jij er nog zijn
Dit pakt niemand niemand ons meer af
Deze tijd gaat nooit verloren
Als ik zie wat zie wat jij ons gaf
Zie ik wat we kunnen worden
En we zien nog niet wat morgen brengt
Maar we weten diep van binnen:
Dit pakt niemand niemand niemand ons meer af
Kim-Lian - Dit pakt niemand meer ons af
