De dag waarop je afscheid gaat nemen, die dag waar je vreselijk tegenop ziet maar wel steeds dichterbij komt.
Setina was onze oudste merrie van 28 jaar oud.
Het paard dat hield van mensen en vooral van kinderen en de mensen die eigenlijk een beetje bang voor paarden waren.

Haar vorige eigenaar noemde haar Setna, wij namen dat over. Setna had een diepe band met onze smid en hij met haar dus we hebben gevraagd of hij bij het afscheid aanwezig wilde zijn.
De dag begon een beetje grauw maar al snel liet de zon zich zien. Ik had haar staart geborsteld totdat hij glom, mijn dochter vlocht kralen in de staart die ze ceremonieel had laten zegenen met de rook van salie.
Ze heeft een (native Canadese) kennis die kortgeleden ook haar paard had laten inslapen en dezelfde ceremonie had gedaan ‘zodat onze voorvaderen haar zullen herkennen’.
Bij de ceremonie hoort ook het verbranden van wat salie en tabak; wie dat wil kan dan de rook over het paard scheppen terwijl je in gedachten of hardop iets meegeeft aan het dier. De overgebleven as geef je daarna terug aan de aarde.
Mijn dochter wilde de ceremonie graag doen en eigenlijk voelde het heel goed. Ik ben er van overtuigd dat Setna wist wat er gebeurde en wat er te gebeuren stond. Ze onderging het allemaal doodstil.
De smid kwam. Hij moest onze pony nog bekappen en ondertussen heb ik verschillende vlechtjes in de staart gemaakt, afgeknipt en uitgedeeld.
Inmiddels arriveerden de dierenarts en haar stagiaire.
Ik heb het touw aan de smid overhandigd en hij leidde haar naar het klaargelegde stro. Aan de andere kant van de omheining stond de rest van de kudde, haar maatje Teacher, met wie ze altijd samen rondstruinde, stond heel dicht bij Setna.
Direct na het overlijden heb ik het hek open gezet zodat de dames naar haar toe konden en omdat het al donker werd en ik het inmiddels best koud had ben ik naar binnen gegaan waar we met een lach en een traan koffie hebben gedronken. De smid werd gewoon familie, het was goed zo.
Iedereen wist en voelde dat de beslissing juist was geweest. Dat we voorkomen hebben dat ze zich weer door de winter moest worstelen.
Bedankt, liefde Setina. Je hebt ons alles en meer gegeven.
