Geplaatst 
Bijna 13 jaar geleden kwam dit meisje op mijn pad. Letterlijk, want ze koos mij uit (ik vond haar eigenlijk te jong). Mijn opa was de nacht ervoor overleden en ik zag die dag helemaal niet goed in mijn vel.
Alsof ze dit aanvoelde, want zodra ze stopten met haar “opjagen” (zodat ik kon zien hoe ze liep) kwam ze kordaat naar me toe gewandeld en legde haar hoofd in mijn nek. Alsof ze wilde zeggen, kom maar, ik heb je.
Zo gezegd en zo gedaan. Dante ging mee naar huis. Een onzekere ruiter met een onzeker en groene pony van nog geen 5. We hebben heel wat mee gemaakt samen en heel wat tranen zijn gevloeid. Ze stond op stal bij de manege en ik kreeg het gewoonweg niet voor elkaar om haar goed rond te rijden. Aan de hand de liefste pony maar onder het zadel lukte het niet.
En dus zette ik haar te koop. Al vrij snel kwamen daar reacties op en mensen kwamen kijken. En toen er een bod gedaan werd, sloeg de twijfel toe.
Uiteindelijk besloten om haar niet te verkopen maar te verhuizen met de dames naar een stal waar ze ook lekker naar buiten konden. En dat was de beste keuze die we ooit hebben gemaakt. We bloeiden op en groeiden met en naar elkaar en we hebben heel wat avonturen meegemaakt. Western lessen, centered riding lessen, héél veel buitenritjes en naar het strand, een droom die uitkwam!
We hebben gekwakkeld met haar gezondheid, zo raakte ze hoefbevangen en heeft ze verschillende keren een peesblessure gehad en ze was chronisch te dik, waardoor het management best ingewikkeld was, zo’n 2/3 van het jaar. Alleen in de winter hoefde ik nergens naar te kijken.
8 jaar geleden kwam onze bijrijdster Mariska erbij, en kreeg Dante wat meer beweging. Maar nog steeds zette het geen zoden aan de dijk en toen ik mijn enkel brak, kon ik niet meer pijnvrij paardrijden.
Toch tijd om rond te kijken naar een ander plekje.
En via een advertentie kwamen we bij Judith terecht, waar ze heerlijk in een paddock paradise mocht genieten met de 2 oude mannen Fons en Rebbel. Vrienden op het eerste gezicht ❤️
Weinig gras maar onbeperkt ruwvoer deed haar goed.
Dante begon af te vallen met niet al te veel management en werd gezonder in lijf en leden.
Ruim 1,5 jaar heeft ze heerlijk gestaan op dit magische plekje.
Gisterenavond belde Judith op, Dante heeft koliek.
Ik maakte me niet direct zorgen, ze heeft nog nooit koliek gehad dus het zal wel meevallen, maar ik bel de dierenarts en kom eraan.
Eenmaal aangekomen, zag ik dat het toch niet meeviel. Ze had fikse schaafplekken van het rollen, wat ons deed vermoeden dat ze er toch al even last van had.
De dierenarts kwam gelukkig snel en met opvoelen bleek dat het niet goed zat. We hebben nog geprobeerd om haar met paraffine te helpen, maar 45 minuten later kwam ze door de sedatie heen.
We hadden nog maar 1 beslissing te maken en dat was om haar te laten gaan.
Dante is gelukkig heel rustig ingeslapen, met dank aan de dienstdoende arts van DierNartsen.
Mijn hart huilt, maar mijn hoofd zegt dat we de juiste beslissing hebben genomen.
Maar hemel, wat ga ik dit meisje missen. Ze is zó’n groot deel van mijn leven geweest, ondanks dat ik het laatste jaar weinig met haar deed. En nu komt pas het besef wat we allemaal nog met haar hadden willen doen….
Lieve Dante, dank je wel voor ruim 12 jaar onvoorwaardelijke liefde, vertrouwen en genieten.
Mijn hart is gebroken maar groeit met een stukje van jou wel weer in elkaar.
May the grass be Belly high and the sun always shine on your back
06-04-2007 ~ 18-10-2024
Dikke knuffel en heel veel sterkte Denise met het verlies van Dante 
