Geplaatst 2022 achter de rug; wat een rodeo was dat, in de breedste zin van het woord.
Vorig jaar plaatste ik dit overzicht: AlwaysH @ [RIJ-ITP] Het eerste jaar met onze hunk in wording; Nobblyneez
Ik hoopte natuurlijk dat 2022 een jaar zou worden met veel nieuwe, spannende en leuke ervaringen. Nobli en wij waren inmiddels aardig aan elkaar gewaagd en ik durfde hem steeds zelfstandiger te trainen en we hadden met zijn drietjes een hoop progressie.
Véél ervaringen hebben we zeker opgedaan, maar helaas een heleboel negatieve.
Gelukkig kan ik 2022 inmiddels wel met een glimlach afsluiten, dus ik begin maar bij de eerste maand!
Januari:
2022 begonnen we erg optimistisch. Nobli liep de trainingen erg goed en dat gaf ons een hoop motivatie voor het nieuwe jaar!
Hij begon al op een heus dressuurpaard te lijken!
Helaas was er een wisseling in de indeling van de paddocks nodig waardoor hij erg onrustig was en last kreeg van zijn buik. Dit heeft een paar weken geduurd tot hij weer helemaal happy was met een nieuw vriendje; en jonge ruin, een halve volbloed. Nobli weer blij, wij ook weer blij!
Vriendje!
Februari:
In februari hebben we lekker verder getraind. Zowel op de grond als onder het zadel.
Hij zat lekker in zijn vel, op één schram op zijn knie na dan, maar dat was voor zijn doen heel erg weinig.
Mijn moeder had les
Ik ook
Blijkbaar had ik niet afgeklopt toen ik zei dat hij zo goed in zijn vel zat, want 18 februari werd mijn moeder gebeld dat hij een flinke jaap op zijn linkervoorbeen had en dat er wel even wat aan gedaan moest worden.
En meerdere foto's van die twee weken: Oei, oei, oei
Helaas duurde het wel even voordat het abces helemaal verdwenen was. Na 9 dagen was zijn been dun en schoon, maar de volgende morgen stond hij weer met een mega been waar je u tegen zei en vieze uitvloeiingen. We hebben een foto en echo laten maken en toen was er echt nog een abceszakje zichtbaar. Buiten dat het natuurlijk überhaupt vervelend is, liep hij er ook echt wel een paar dagen flink lastig door.
Eind februari ging het gelukkig weer beter en de verdikking nam steeds meer weg.
Maart en april:
In maart pakten we het werk weer op. De dagen werden mooier en langer en we hadden er weer zin in! Nu volhouden!!!
Nog meer dressuurles
17 maart werd Nobli alweer 5 jaar oud en dat hebben we gevierd met een lekkere slobbertaart!
Eind maart ging het weer mis. We weten niet hoe en wanneer precies, maar Nobli raakte acuut kreupel nadat hij stoom had afgeblazen in de round pen. oliebol...
Hij had wel wat gekke sprongen gemaakt en vanuit de roundpen schrok hij ook door iets in de rijbak. Het was zo plots, echt een wtf momentje...
Even paar dagen gestapt, maar dit leek niet echt te helpen. Daar krijg je dan zo'n dubbel gevoel bij; doen we het wel goed zo? Misschien moet hij wel volledig stilstaan, alleen op het harde of zachte? Vermoeiend al die stress...
Het was zo'n klap in ons gezicht. Zo van "HAHA! Paard beter? Dacht het even niet! Kijk, hier nog een blessure, gratis en voor niets!"... Dierenarts er bij en die kon niks vinden. Wij gingen er eigenlijk vanuit dat hij een spier had verrekt door al het compenseren en dat het nasleep van zijn abces was. Die zat immers ook aan de voorkant. Er was niks dik, niks warm en hij had ook geen koorts. Hij stond zo ongeveer helemaal in de Vertargil en een gel voor kneuzingen en daarnaast koelden we regelmatig de voorbenen.
We hebben het enkele weken aangekeken op advies van de arts met af en toe kort stappen voor de bloedsomloop en (paddock)rust, nog alleen ook. Dit maakte van Nobli een bommetje. Hij stond natuurlijk al een week of zes vrijwel helemaal stil en kon niet gek doen om zijn ei kwijt te raken.
Onze arts kwam wederom kijken en er was nog steeds niks geks te zien.
Het advies luidde; over twee weken inladen en naar de kliniek als het niet verbetert.
Ik heb echt heel erg geduimd dat er verbetering in kwam en er waren ook dagen dat je bijna geen kreupelheid zag. Zeker op de paddock was Nobli prima in staat om te draven en hij trok ook 'normale' sprintjes. We hebben zelfs na 2 weken de kliniek afgezegd omdat hij plots helemaal rad leek, maar dit bleek een momentopname, want hij liep daarna weer wat onzuiver. De afspraak stond voor 12 april en zo gezegd, zo gedaan. 12 april hebben we hem meegenomen voor een onderzoek.
Kijk hem glimmen!
Puntje bij paaltje had hij hoefkatrolontsteking gradatie 4 en twee botsplinters.
Dat viel me wel heel zwaar, ik was ontroostbaar.
Nobli kreeg zooltjes voor schokdemping, 3 weken boxrust (poging tot vooral) en eventueel een ontstekingsremmer als er verbetering was maar nog niet rad.
Mei:
Vanaf toen is ons avontuur eigenlijk een waas geworden. Ik weet niet zo goed meer wat op welke dag is gedaan, maar uiteindelijk is er cortison ingespoten en zou hij rustig aan weer beter moeten gaan en moeten kunnen opbouwen. Hij had zijn eigen kleine landje naast zijn buuf omdat hij absoluut niet akkoord ging met het paddockregime dat we hadden bedacht.
Vriendjes
We mochten met hem op het zachte gaan stappen en we zouden in ongeveer zes weken weer back on track moeten zijn, plusminus.
Onder het zadel was hij in de bak een stuk beter te doen, dus zo kwam dit moment:
30 mei besloten we hem de grote weide op te doen. Hij was zo ontzettend druk op de kleine weide en had echt behoefte aan een vriendje. Hij was een heel blij ei.
Zie deze video!
Juni en juli:
De volgende dag trof ik hem weer stokkreupel aan.
Het moeilijke gesprek volgde naar aanleiding van het advies van de dierenarts, en we vonden allemaal dat dit zo niet langer kon. Die botsplinters kan je operatief laten verwijderen, maar wie weet hoe lang hij het vervolgens met de flinke HKO uithoudt?
Het was óf een diepongelukkig paard, niet kreupel, op een postzegel, of een heel blij paard tussen vriendjes, maar wel hartstikke kreupel. Dat vinden wij niet paardwaardig, zeker niet als je het over een paard hebt dat zijn hele leven nog voor zich heeft.
Met nog enkele dagen puur genieten van onze knappe kerel hebben wij op 15 juni afscheid genomen.
Bekijk hier onze afscheidsvideo.
Mijn moeder en ik zijn beiden op vakantie gegaan na ons verlies. Wat een hartpijn, zo vreselijk, we moesten er even tussenuit. Ik heb heerlijk genoten van 9 dagen Italië eind juli. Of nouja, grotendeels...
Van een lief stalgenootje mochten we haar merrie verzorgen en rijden om zo toch lekker bezig te blijven. Ik was liever lekker bezig met iets dat ik leuk vind, dan dat ik me thuis verveel (want wat heb je opeens veel vrije tijd zonder paard). Zo kwamen we toch twee keer per week saampjes op stal. Ik genoot er van, ondanks dat het soms confronterend was.
Met mijn nieuwe vriendinnetje Pringle
Meerdere foto's/video's
Een nieuw paard stond nog niet per sé op de planning, maar ik had wel een oproepje gedaan terwijl ik heerlijk in Italië aan het genieten was, dat wij in de toekomst weer een recreatief dressuurpaard wilden kopen. Vooral omdat de zoektocht naar een perfecte match soms zo lang en frustrerend kan zijn. Want even eerlijk; twee keer per week op stal vond ik gewoon écht niet genoeg hoor! Mijn moeder heeft tijdens mijn vakantie nog een merrie bezichtigd samen met de eigenaresse van Pringle, maar die was zo schots en scheef en niet wat de verkoper beloofde, dat we daar direct een punt achter hebben gezegd.
24 juli kreeg ik een berichtje via messenger; of ik even kon bellen want ze had een hengstje die in ons plaatje paste. Wel met veel werk, maar niet iets dat we niet konden oplossen en met leuk bloed. En tja... toen werd ik natuurlijk erg nieuwsgierig...
De laatste dagen in Italië had ik eigenlijk geen geduld meer. Ik wilde naar huis!!! Ik had zo'n gevoel...
(ik zou dit niet aanraden als je van je dure vakantie wil genieten. 
) Samen met mijn instructrice en tevens fokker en natuurlijk mijn moeder zijn we wezen kijken. We waren op slag verliefd. We zagen er wel een toekomst in!
Augustus:
4 augustus is hij opnieuw gekeurd en goedgekeurd en is hij gelijk gecastreerd. Het was officieel en vanaf die dag ging hij door het leven als Pirate Jack's Azumar.
Toen waren we toch opeens weer eigenaar van een vosruin en véél véél eerder dan we eigenlijk hadden verwacht. 
Smeerlap op de keuring.
Ik was gelijk zo verliefd op dit scharminkeltje.
Lief momentje!
14 augustus is hij bij ons ingetrokken. Hij deed het onwijs braaf, voor de eerste keer zonder zijn neefje!
We begonnen lekker met wandelen en poetsen. Zo uit de opfok moet hij natuurlijk nog onwijs veel leren en ook héél wat aankomen.
Lees meer van ons avontuur en alle details: [PP] [VOLG] Een nieuw avontuur! Pirate Jack’s Azumar
Hij was al hartstikke gelukkig op zijn nieuwe plekje en de kilo's vlogen er aan.
Hij is errug lenig
Het was al snel duidelijk dat meneer ontzettend dol was van kriebels:
Knuffel!
Ons augustus samengevat in een korte video: augustus recap
September:
Er volgde een heleboel eerste keren (en die kan je allemaal in het volgtopic vinden, want dat past never de nooit niet in dit topic).
Maar het was vooral een hoop rust en gewoon alleen maar eten, eten, eten!
Zo hadden we onze eerste grondwerkles:
Kreeg hij een lekker ruwvoerbuikje van zijn aangepaste dieet met ons eigen hooi.
Uitbuiken op de weide...
En kreeg hij zijn eerste eigen deken!
Guppy in een grote deken (die nu al bijna te klein is)
Ons september samengevat in een korte video: september recap
Oktober:
De herfst viel en Azumar ontmoette zijn nieuwe vriendje, een driejarige haflinger.
Ook maakte hij kennis met peesbeschermers voor het geval we die ooit nodig hebben:
Goed achterbeen, wel
Het was echt nog steeds genieten met hem. Hij is een heel vergevingsgezind paard die alles leuk vindt en vrijwel niks is hem te gek. Uiteraard moeten we nog rustig aan doen dus in oktober deden we wat grondwerksessies en vooral lekker wandelen en knuffelen.
Op 17 oktober kwam de tandarts. Azumar heeft diastasen waardoor hij in de opfok veel gewicht is verloren. Met lang en onverpakt hooi eet hij gelukkig super en de kilo's vliegen er aan, maar Eline Ferrarri houdt hem goed in de gaten. Ze heeft wat bijgewerkt en sinds haar behandeling is hij helemaal gestopt met proppen.
Zijn eerste kies was aan het wisselen en ook aan de voorkant gebeurt nu een hoop.
Hoe sneller hij wisselt, hoe sneller hij hoogstwaarschijnlijk van zijn gebitsproblemen af is. Dus dat was fijn om te horen!
Ook waren we veel bezig met benen afspuiten. Vrijwel niks is voor Azu eng, maar water uit een slang was écht wel even een dingetje. Met onderstaande video was ik dan ook super blij, hij liet het al veel beter toe! Zie hier!
Trailerladen is voor onze grote kerel absoluut geen probleem!
En ook de weg door de polder hebben we voor de eerste keer eens onderzocht!
Ons oktober samengevat in een korte video: oktober recap
November:
Net als oktober ging november heerlijk rustig. Helaas heb ik dit najaar te horen gekregen dat mijn trommelvliezen wederom erg slecht zijn, sterker nog; rechts is er niks meer van over. Van een AB kuur van het ziekenhuis ben ik goed ziek geweest, dus ik heb iets minder gedaan dan ik had gehoopt.
We deden veel leuke grondwerkoefeningen, zoals targetten!
Ook is Azumar voor de eerste keer bekapt. Hij heeft het onwijs braaf gedaan en geen enkele keer een voetje neergezet. Ik ben echt gezegend met een geweldig braaf dier *even afkloppen*!
Mijn vader heeft nog wat leuke foto's gemaakt. Wat een verschil al met juli, echt bizar.
Om november af te sluiten is Azu gewogen en opgemeten. Hij was in juli ongeveer zo'n 350 kg geschat (op zijn diameter borstkas) en 1.57m gemeten.
Inmiddels was hij 461,5 kg en 1.59m. Hoe geweldig?
Zie hier hoe dat verliep: Klik hier!
En showen kan hij wel, kijk hier maar!
Dit lijkt al meer op een dressuurpaard toch?
Ons november samengevat in een korte video: november recap
December:
Wat een kou!
Geen fan van, grrr...
We proberen lekker verder te gaan met onze kleine activiteiten, maar meneer is pas 2,5, dus hij heeft ook gewoon lekker veel vrij. Dat mag als je nog zo puppy bent.
Hij geeft ook aan dat zijn hoofd wat gevoelig is dus we proberen hem momenteel niet teveel te belasten rondom zijn kaken. Gelukkig eet hij als een bouwvakker en ondanks dat zijn mond gevoelig is door dat wisselen, propt hij niet en eet hij flink.
We doen zo af en toe eens wandelen in het winterzonnetje...
Maar ook wandelen we in het donker.
Hij is door Dali's fotografie met kerstkrans op de foto gezet om ons jaar af te sluiten.
Zó leuk!
Azumar deed het ook super stoer met de krans, stoer puppypaard!
De rest van de kerstfoto's volgen nog!
Wat onze plannen voor 2023 zijn, vraag je je af?
Beginnen met beleren en gewoon lekker doorgaan zoals we dat nu doen!
Ik hoop hem onder andere aan een zadeltje te laten wennen en als zijn wolfskiesjes er uit zijn wil ik met hoofdstelletjes aan de gang. We blijven in 2023 lekker aan de hand werken en ik hoop dat we hierin sterker kunnen worden ter voorbereiding van het échte werk als hij daar tegen die tijd oud genoeg voor is!
Ik ga dit samen met mijn moeder en onze instructrices gewoon lekker langzaam opbouwen en we kijken wel waar het schip strandt, ik weet nog niet wanneer ik er op ga, maar als dat wel aankomend jaar wordt, zal het alleen het zitten zijn want ik wil niks overhaasten.
Gewoon lekker aan de slag met inparkeren, de beginsels van wat meer werk adh, heel veel wandelen en vooral genieten.
Ons 2022 was een erg bewogen jaar met heel veel tegenslagen, maar ik voel me ontzettend gelukkig met lieve Azumar en ben toch erg blij dat we besloten hebben hem over te nemen. Hij heeft een enorm gat in mijn hart dichtgemaakt en ondanks dat Nobli en Azu water en vuur zijn, zijn de gelijkenissen prachtig en voelt het alsof er een stukje Nobli in onze kleine spruit zit. Mijn knappe vosjes.
Nobli mis ik nog iedere dag, maar met Azumar (en natuurlijk Pringle) hoop ik nog een heleboel leuke dingen te gaan doen en ik ben super enthousiast voor wat de toekomst ons brengt.
We wensen iedereen een fijn 2023 en wees niet bang om ons volgtopic en Instagram in de gaten te houden als je net zo nieuwsgierig bent naar ons avontuur als ik!
Bedankt voor het lezen en tot volgend jaar!
Vorig jaar plaatste ik dit overzicht: AlwaysH @ [RIJ-ITP] Het eerste jaar met onze hunk in wording; Nobblyneez
Ik hoopte natuurlijk dat 2022 een jaar zou worden met veel nieuwe, spannende en leuke ervaringen. Nobli en wij waren inmiddels aardig aan elkaar gewaagd en ik durfde hem steeds zelfstandiger te trainen en we hadden met zijn drietjes een hoop progressie.
Véél ervaringen hebben we zeker opgedaan, maar helaas een heleboel negatieve.
Gelukkig kan ik 2022 inmiddels wel met een glimlach afsluiten, dus ik begin maar bij de eerste maand!
Januari:
2022 begonnen we erg optimistisch. Nobli liep de trainingen erg goed en dat gaf ons een hoop motivatie voor het nieuwe jaar!
Hij begon al op een heus dressuurpaard te lijken!
Helaas was er een wisseling in de indeling van de paddocks nodig waardoor hij erg onrustig was en last kreeg van zijn buik. Dit heeft een paar weken geduurd tot hij weer helemaal happy was met een nieuw vriendje; en jonge ruin, een halve volbloed. Nobli weer blij, wij ook weer blij!
Vriendje!
Februari:
In februari hebben we lekker verder getraind. Zowel op de grond als onder het zadel.
Hij zat lekker in zijn vel, op één schram op zijn knie na dan, maar dat was voor zijn doen heel erg weinig.
Mijn moeder had les
Ik ook
Blijkbaar had ik niet afgeklopt toen ik zei dat hij zo goed in zijn vel zat, want 18 februari werd mijn moeder gebeld dat hij een flinke jaap op zijn linkervoorbeen had en dat er wel even wat aan gedaan moest worden.
En meerdere foto's van die twee weken: Oei, oei, oei
Helaas duurde het wel even voordat het abces helemaal verdwenen was. Na 9 dagen was zijn been dun en schoon, maar de volgende morgen stond hij weer met een mega been waar je u tegen zei en vieze uitvloeiingen. We hebben een foto en echo laten maken en toen was er echt nog een abceszakje zichtbaar. Buiten dat het natuurlijk überhaupt vervelend is, liep hij er ook echt wel een paar dagen flink lastig door.
Eind februari ging het gelukkig weer beter en de verdikking nam steeds meer weg.Maart en april:
In maart pakten we het werk weer op. De dagen werden mooier en langer en we hadden er weer zin in! Nu volhouden!!!
Nog meer dressuurles
17 maart werd Nobli alweer 5 jaar oud en dat hebben we gevierd met een lekkere slobbertaart!
Eind maart ging het weer mis. We weten niet hoe en wanneer precies, maar Nobli raakte acuut kreupel nadat hij stoom had afgeblazen in de round pen. oliebol...
Hij had wel wat gekke sprongen gemaakt en vanuit de roundpen schrok hij ook door iets in de rijbak. Het was zo plots, echt een wtf momentje...
Even paar dagen gestapt, maar dit leek niet echt te helpen. Daar krijg je dan zo'n dubbel gevoel bij; doen we het wel goed zo? Misschien moet hij wel volledig stilstaan, alleen op het harde of zachte? Vermoeiend al die stress...
Het was zo'n klap in ons gezicht. Zo van "HAHA! Paard beter? Dacht het even niet! Kijk, hier nog een blessure, gratis en voor niets!"...
Dierenarts er bij en die kon niks vinden. Wij gingen er eigenlijk vanuit dat hij een spier had verrekt door al het compenseren en dat het nasleep van zijn abces was. Die zat immers ook aan de voorkant. Er was niks dik, niks warm en hij had ook geen koorts. Hij stond zo ongeveer helemaal in de Vertargil en een gel voor kneuzingen en daarnaast koelden we regelmatig de voorbenen.We hebben het enkele weken aangekeken op advies van de arts met af en toe kort stappen voor de bloedsomloop en (paddock)rust, nog alleen ook. Dit maakte van Nobli een bommetje. Hij stond natuurlijk al een week of zes vrijwel helemaal stil en kon niet gek doen om zijn ei kwijt te raken.
Onze arts kwam wederom kijken en er was nog steeds niks geks te zien.
Het advies luidde; over twee weken inladen en naar de kliniek als het niet verbetert.
Ik heb echt heel erg geduimd dat er verbetering in kwam en er waren ook dagen dat je bijna geen kreupelheid zag. Zeker op de paddock was Nobli prima in staat om te draven en hij trok ook 'normale' sprintjes. We hebben zelfs na 2 weken de kliniek afgezegd omdat hij plots helemaal rad leek, maar dit bleek een momentopname, want hij liep daarna weer wat onzuiver. De afspraak stond voor 12 april en zo gezegd, zo gedaan. 12 april hebben we hem meegenomen voor een onderzoek.
Kijk hem glimmen!
Puntje bij paaltje had hij hoefkatrolontsteking gradatie 4 en twee botsplinters.
Dat viel me wel heel zwaar, ik was ontroostbaar.
Nobli kreeg zooltjes voor schokdemping, 3 weken boxrust (poging tot vooral) en eventueel een ontstekingsremmer als er verbetering was maar nog niet rad.
Mei:
Vanaf toen is ons avontuur eigenlijk een waas geworden. Ik weet niet zo goed meer wat op welke dag is gedaan, maar uiteindelijk is er cortison ingespoten en zou hij rustig aan weer beter moeten gaan en moeten kunnen opbouwen. Hij had zijn eigen kleine landje naast zijn buuf omdat hij absoluut niet akkoord ging met het paddockregime dat we hadden bedacht.
Vriendjes
We mochten met hem op het zachte gaan stappen en we zouden in ongeveer zes weken weer back on track moeten zijn, plusminus.
Onder het zadel was hij in de bak een stuk beter te doen, dus zo kwam dit moment:
30 mei besloten we hem de grote weide op te doen. Hij was zo ontzettend druk op de kleine weide en had echt behoefte aan een vriendje. Hij was een heel blij ei.
Zie deze video!
Juni en juli:
De volgende dag trof ik hem weer stokkreupel aan.
Het moeilijke gesprek volgde naar aanleiding van het advies van de dierenarts, en we vonden allemaal dat dit zo niet langer kon. Die botsplinters kan je operatief laten verwijderen, maar wie weet hoe lang hij het vervolgens met de flinke HKO uithoudt?
Het was óf een diepongelukkig paard, niet kreupel, op een postzegel, of een heel blij paard tussen vriendjes, maar wel hartstikke kreupel. Dat vinden wij niet paardwaardig, zeker niet als je het over een paard hebt dat zijn hele leven nog voor zich heeft.
Met nog enkele dagen puur genieten van onze knappe kerel hebben wij op 15 juni afscheid genomen.
Bekijk hier onze afscheidsvideo.
Mijn moeder en ik zijn beiden op vakantie gegaan na ons verlies. Wat een hartpijn, zo vreselijk, we moesten er even tussenuit. Ik heb heerlijk genoten van 9 dagen Italië eind juli. Of nouja, grotendeels...
Van een lief stalgenootje mochten we haar merrie verzorgen en rijden om zo toch lekker bezig te blijven. Ik was liever lekker bezig met iets dat ik leuk vind, dan dat ik me thuis verveel (want wat heb je opeens veel vrije tijd zonder paard). Zo kwamen we toch twee keer per week saampjes op stal. Ik genoot er van, ondanks dat het soms confronterend was.
Met mijn nieuwe vriendinnetje Pringle
Meerdere foto's/video's
Een nieuw paard stond nog niet per sé op de planning, maar ik had wel een oproepje gedaan terwijl ik heerlijk in Italië aan het genieten was, dat wij in de toekomst weer een recreatief dressuurpaard wilden kopen. Vooral omdat de zoektocht naar een perfecte match soms zo lang en frustrerend kan zijn. Want even eerlijk; twee keer per week op stal vond ik gewoon écht niet genoeg hoor! Mijn moeder heeft tijdens mijn vakantie nog een merrie bezichtigd samen met de eigenaresse van Pringle, maar die was zo schots en scheef en niet wat de verkoper beloofde, dat we daar direct een punt achter hebben gezegd.
24 juli kreeg ik een berichtje via messenger; of ik even kon bellen want ze had een hengstje die in ons plaatje paste. Wel met veel werk, maar niet iets dat we niet konden oplossen en met leuk bloed. En tja... toen werd ik natuurlijk erg nieuwsgierig...
De laatste dagen in Italië had ik eigenlijk geen geduld meer. Ik wilde naar huis!!! Ik had zo'n gevoel...
(ik zou dit niet aanraden als je van je dure vakantie wil genieten. ) Samen met mijn instructrice en tevens fokker en natuurlijk mijn moeder zijn we wezen kijken. We waren op slag verliefd. We zagen er wel een toekomst in!Augustus:
4 augustus is hij opnieuw gekeurd en goedgekeurd en is hij gelijk gecastreerd. Het was officieel en vanaf die dag ging hij door het leven als Pirate Jack's Azumar.
Toen waren we toch opeens weer eigenaar van een vosruin en véél véél eerder dan we eigenlijk hadden verwacht.
Smeerlap op de keuring.
Ik was gelijk zo verliefd op dit scharminkeltje.
Lief momentje!
14 augustus is hij bij ons ingetrokken. Hij deed het onwijs braaf, voor de eerste keer zonder zijn neefje!
We begonnen lekker met wandelen en poetsen. Zo uit de opfok moet hij natuurlijk nog onwijs veel leren en ook héél wat aankomen.
Lees meer van ons avontuur en alle details: [PP] [VOLG] Een nieuw avontuur! Pirate Jack’s Azumar
Hij was al hartstikke gelukkig op zijn nieuwe plekje en de kilo's vlogen er aan.
Hij is errug lenig
Het was al snel duidelijk dat meneer ontzettend dol was van kriebels:
Knuffel!
Ons augustus samengevat in een korte video: augustus recap
September:
Er volgde een heleboel eerste keren (en die kan je allemaal in het volgtopic vinden, want dat past never de nooit niet in dit topic).
Maar het was vooral een hoop rust en gewoon alleen maar eten, eten, eten!
Zo hadden we onze eerste grondwerkles:
Kreeg hij een lekker ruwvoerbuikje van zijn aangepaste dieet met ons eigen hooi.
Uitbuiken op de weide...
En kreeg hij zijn eerste eigen deken!
Guppy in een grote deken (die nu al bijna te klein is)
Ons september samengevat in een korte video: september recap
Oktober:
De herfst viel en Azumar ontmoette zijn nieuwe vriendje, een driejarige haflinger.
Ook maakte hij kennis met peesbeschermers voor het geval we die ooit nodig hebben:
Goed achterbeen, wel
Het was echt nog steeds genieten met hem. Hij is een heel vergevingsgezind paard die alles leuk vindt en vrijwel niks is hem te gek. Uiteraard moeten we nog rustig aan doen dus in oktober deden we wat grondwerksessies en vooral lekker wandelen en knuffelen.
Op 17 oktober kwam de tandarts. Azumar heeft diastasen waardoor hij in de opfok veel gewicht is verloren. Met lang en onverpakt hooi eet hij gelukkig super en de kilo's vliegen er aan, maar Eline Ferrarri houdt hem goed in de gaten. Ze heeft wat bijgewerkt en sinds haar behandeling is hij helemaal gestopt met proppen.
Zijn eerste kies was aan het wisselen en ook aan de voorkant gebeurt nu een hoop.Hoe sneller hij wisselt, hoe sneller hij hoogstwaarschijnlijk van zijn gebitsproblemen af is. Dus dat was fijn om te horen!
Ook waren we veel bezig met benen afspuiten. Vrijwel niks is voor Azu eng, maar water uit een slang was écht wel even een dingetje. Met onderstaande video was ik dan ook super blij, hij liet het al veel beter toe! Zie hier!
Trailerladen is voor onze grote kerel absoluut geen probleem!
En ook de weg door de polder hebben we voor de eerste keer eens onderzocht!
Ons oktober samengevat in een korte video: oktober recap
November:
Net als oktober ging november heerlijk rustig. Helaas heb ik dit najaar te horen gekregen dat mijn trommelvliezen wederom erg slecht zijn, sterker nog; rechts is er niks meer van over. Van een AB kuur van het ziekenhuis ben ik goed ziek geweest, dus ik heb iets minder gedaan dan ik had gehoopt.
We deden veel leuke grondwerkoefeningen, zoals targetten!
Ook is Azumar voor de eerste keer bekapt. Hij heeft het onwijs braaf gedaan en geen enkele keer een voetje neergezet. Ik ben echt gezegend met een geweldig braaf dier *even afkloppen*!
Mijn vader heeft nog wat leuke foto's gemaakt. Wat een verschil al met juli, echt bizar.
Om november af te sluiten is Azu gewogen en opgemeten. Hij was in juli ongeveer zo'n 350 kg geschat (op zijn diameter borstkas) en 1.57m gemeten.
Inmiddels was hij 461,5 kg en 1.59m.
Hoe geweldig?Zie hier hoe dat verliep: Klik hier!
En showen kan hij wel, kijk hier maar!
Dit lijkt al meer op een dressuurpaard toch?
Ons november samengevat in een korte video: november recap
December:
Wat een kou!
Geen fan van, grrr...We proberen lekker verder te gaan met onze kleine activiteiten, maar meneer is pas 2,5, dus hij heeft ook gewoon lekker veel vrij. Dat mag als je nog zo puppy bent.
Hij geeft ook aan dat zijn hoofd wat gevoelig is dus we proberen hem momenteel niet teveel te belasten rondom zijn kaken. Gelukkig eet hij als een bouwvakker en ondanks dat zijn mond gevoelig is door dat wisselen, propt hij niet en eet hij flink.
We doen zo af en toe eens wandelen in het winterzonnetje...
Maar ook wandelen we in het donker.
Hij is door Dali's fotografie met kerstkrans op de foto gezet om ons jaar af te sluiten.
Zó leuk!Azumar deed het ook super stoer met de krans, stoer puppypaard!
De rest van de kerstfoto's volgen nog!
Wat onze plannen voor 2023 zijn, vraag je je af?
Beginnen met beleren en gewoon lekker doorgaan zoals we dat nu doen!
Ik hoop hem onder andere aan een zadeltje te laten wennen en als zijn wolfskiesjes er uit zijn wil ik met hoofdstelletjes aan de gang. We blijven in 2023 lekker aan de hand werken en ik hoop dat we hierin sterker kunnen worden ter voorbereiding van het échte werk als hij daar tegen die tijd oud genoeg voor is!
Ik ga dit samen met mijn moeder en onze instructrices gewoon lekker langzaam opbouwen en we kijken wel waar het schip strandt, ik weet nog niet wanneer ik er op ga, maar als dat wel aankomend jaar wordt, zal het alleen het zitten zijn want ik wil niks overhaasten.
Gewoon lekker aan de slag met inparkeren, de beginsels van wat meer werk adh, heel veel wandelen en vooral genieten.
Ons 2022 was een erg bewogen jaar met heel veel tegenslagen, maar ik voel me ontzettend gelukkig met lieve Azumar en ben toch erg blij dat we besloten hebben hem over te nemen. Hij heeft een enorm gat in mijn hart dichtgemaakt en ondanks dat Nobli en Azu water en vuur zijn, zijn de gelijkenissen prachtig en voelt het alsof er een stukje Nobli in onze kleine spruit zit. Mijn knappe vosjes.
Nobli mis ik nog iedere dag, maar met Azumar (en natuurlijk Pringle) hoop ik nog een heleboel leuke dingen te gaan doen en ik ben super enthousiast voor wat de toekomst ons brengt.
We wensen iedereen een fijn 2023 en wees niet bang om ons volgtopic en Instagram in de gaten te houden als je net zo nieuwsgierig bent naar ons avontuur als ik!
Bedankt voor het lezen en tot volgend jaar!
