Ania schreef:Ik lees vanaf het begin mee en nu ik al die kindertrauma's lees herinner ik mij er ook een (paar van dezelfde mensen)..
Als 9 jarige kwam ik bij een pleeggezin terecht. Dat waren echt de meest vreselijke mensen ooit. Zelf woonden ze in een groot huis met sauna en jacuzzi en hadden 2 eigen kinderen.
Behalve dat ik de eerste 2 maanden op de grond op bankkussens heb moeten slapen 'omdat ze niet wisten hoe lang ze mij wouden houden' waren zij echt geweldig in mij treiteren.
Zo kreeg ik voor mijn verjaardag een Barbie,echt zo'n mooie en nieuw in doos.
Toen ik oprecht blij was en haar uit de doos wou halen werd er besloten dat de Barbie toch te duur voor mij was en werd ie uit mijn handen getrokken en aan hun dochter gegeven. Ik kreeg als ruil een van haar oude Barbies waar ze zelf het haar van had lopen knippen.
Ik kan me dat gevoel van machteloosheid nog zo voor de geest halen.
Ze hadden wel meer van die pesterijtjes richting mij overigens, zo had ik een plakboek vol met verzamelde poëzie plaatjes, was echt mijn trots. Die hebben ze zonder mijn medeweten met Sinterklaas aan hun eigen dochter gegeven.
Man hoe meer ik erover nadenk hoe meer dingen naar boven komen. Wat een nare nare mensen waren dat. Hadden ook de meest bizarre straffen of grappen. Gelukkig ben ik er na 10 maanden verplaatst want ik denk dat ze mij echt kapot gemaakt zouden hebben. Ik was tevens ook hun laatste pleegkind, ze schenen een alcoholprobleem te hebben en hij had zichzelf later doodgereden.
Wat vreselijk
. Hoe kunnen mensen zo zijn.