Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-12-23 15:26

Geplaatst: 14-12-23 15:26

Ik heb mijn 28-jarige ook verloren aan heftige koliek, ‘s morgens is er niets opgevallen, s middags foute boel en einde middag was ze er niet meer. Precieze oorzaak onbekend maar de dunne darm was al aan het afsterven. Zo’n enorm zure manier om afscheid te nemen… Het heeft ook echt wel een tijd geduurd om het een plekje te geven. Ik ben de dag erna wel weer naar stal gegaan, heb nog een dochter van dr en wilde er wel voor haar zijn. Maar mijn paard was op de kliniek ingeslapen.

Paard van een stalgenoot heeft wel een geslaagde operatie gehad aan zo’n vetlipoom, maar die was toen 17 jaar ofzo. Pittige revalidatie maar daarna wel mooie jaren gehad. Is met een oud paard toch heel anders.

Heel veel sterkte!!

**Geplaatst**: 15-12-23 11:08

Re: Koliek door vettumortjes

Geplaatst: 15-12-23 11:08

Barbara Nova, ze was dik 18 bijna 19 jaar.
We hadden dus nog heel wat mooie jaren samen voor de boeg kunnen hebben.

Net zoals jij beschrijft met jou paard waren wij ook dikke maatjes, een speciaal paard, super hoog sensitief en daardoor geen makkelijke, maar wel mn allergrootste leermeester. Dat is ook de reden dat ik de operatie niet heb laten verder zetten. Ze zou diep ongelukkig worden van zo een revalidatie en door haar karakter zat er vrees ik een grote kans in dat het dan alsnog zou fout gaan.

Hoe we het ook draaien en keren, we krijgen ze er niet mee terug. En dat blijft moeilijk. Maar een beetje meer info over dit probleem zou toch wel welkom zijn.
Al was het al maar om ons zelf wat meer gemoedsrust te geven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-23 12:12

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-23 12:12

Nou precies dat inderdaad, de onmacht voelt gewoon zo naar.

Nadyn was ook echt mijn paard, voelde alles aan, zelfs dat mijn zusje zwanger was maar het mij nog niet kon vertellen omdat dat nog te vroeg was, ik dacht dat hij ziek was en zo nog heel veel bijzondere dingen mee gemaakt met hem. Had een verzorgster voor hem want ik kon niet altijd, nou als zij op dinsdag geweest was, had ik 2 dagen lang een kont naar me toe gedraaid als ik op stal kwam, hij wilde niemand anders op zijn rug, alleen mijn zus, dochter en ik konden goed met hem overweg, maar dan ook gelijk dat hij voor je door het vuur zou gaan, heerlijk paard was het...

maar inderdaad, heb dit topic ook daarom geopend, had ik maar, kon ik nog...t blijft spoken in mijn hoofd.

Ook het feit dat zijn shet vriendje achter blijft en niets heeft met de andere twee is gewoon heel zielig, weet ook even niet wat ik daar mee aan moet maar omdat ik nog zo hoog in mijn emotie zit, moet ik het even los laten voordat ik straks weer iets er bij heb staan wat niet verstandig is...

**Geplaatst**: 15-12-23 14:32

Geplaatst: 15-12-23 14:32

Heel herkenbaar.

Ik had voor ons achtergebleven paard haar staart en haar deken meegenomen. Die had ik eerst heel erg over haar dode lichaam gewreven zodat deze geur eraan zat. En dat heb ik dagen aan de stal van haar maatje gehangen tot hij dr minder behoefte aan had.

Maar het is allemaal nog heel kort bij jullie, dus veel sterkte met de verwerking van alles.