Bokt.nl

EmptyWords schreef:

Fijne feestdagen iedereen!

Mau was vorige week vrijdag opeens kreupel. Nu een week op rust en been koelen. Vandaag een stukje gestapt en door de kou is mooi al het vocht weg en kon het goed zien. Toch een bult/verdikking te zien aan de binnenkant. Ga het benaderen als een peesblessure, dus voorlopig gaan we lekker stappen.
Hij voelt zich top, gedraagt zich ook zo, dus nu hopen dat ik hem sterk en soepel kan houden.

SusanH schreef:

Beterschap voor Mau. Altijd schrikken zoiets.

Wij hebben op de valreep van het oude jaar besloten begin volgend jaar te verhuizen met de paarden. Was niet gepland. Maar deze kans konden we toch niet voorbij laten gaan vonden we.

SusanH schreef:

Zo is het. Verhuizen doe je alleen als je verwacht dat je paard er ook op vooruit gaat. Wij hebben ze pas met de herfstvakantie ook een paar dagen op een andere plek gehad. Dat ging heel goed. En dan zie je ook wel dat ze steun hebben aan elkaar, hoewel ze nu geen paddock/weidemaatjes zijn. Maar als we rijden, rijden we wel vaak samen. Dat is ook wat ik fijn vindt, dat ze nu elkaar hebben op de nieuwe plek. Dat helpt wel om de stress te verlagen.

Es_ther schreef:

Richard, die eenden zijn echt geweldig

Beterschap voor Mau EW!

Succes met de verhuizing Sil! Komt vast goed

Blaze1994 schreef:

Verhuizen is altijd moeilijk zeker met een ouder paard. Hier helaas eerst vorig jaar oktober verhuisd naar een rusthuis. Haar daar toen weggehaald in februari we dachten voor de laatste keer maar helaas deze oktober toch weer terug verhuisd naar het dorp waar wij wonen en in eigen beheer bij m'n jonkie. We waren het vertrouwen in anderen kwijt met beloftes die niet waar gemaakt werden en ze moest echt aankomen in gewicht

Hier had de oudste de tandarts als kerstkado gekregen
De samenvatting van de middag met een nieuw level.
De hoeveelheid voor een trekpaard was nog niet genoeg (te magere E pony is ze), ze bleef er tegen vechten.. Toen voor haar gewicht er nog bij gegeven, nog niet genoeg.. meer verdoven werd toch riskant zeker toen ze besefte dat Blaze 27 is. Toch nog voor haar gewicht bijgegeven en toen moesten er haar alsnog in de houdgreep houden.. Ik weet niet wie er het hardste bid dat er niks gebeurd de komende jaren, Blaze, wij, of de tandarts . Ze mag bij geen klachten niet terug gezien worden.
Met als kers op de taart dat ze haar hersenen op de universiteit willen onderzoeken als ze er niet meer is omdat ze elke keer meer verdoving nodig heeft.
Gelukkig voor nu alleen 2 kiezen die niet recht in de rij staan (al sinds wij weten) en die gaan een keer los komen maar we bidden dat dat nog heel lang duurt. En m'n 3 jarige kan zonder verdoving en had nog nooit iets anders dan eten in z'n mond gehad

Was m'n dagje wel weer het aankomen gaat gelukkig goed