Eapy schreef:Je zou zo’n plastic hooi-hoek kunnen overwegen, of een krat/speciekuip aan de zijkant van je stal vastmaken. Dat hebben enkele oudjes op mijn oude stal.
Ik heb hier een tijdje weinig inhoudelijk geplaatst. Het gaat niet super denderend met mijn oudje. Ze heeft ongeveer een jaar geleden een peesblessure aan haar tussenpees rechtsvoor opgelopen en kwakkelt daar nogal mee. In eerste instantie ging het rustig beter en zag je in stap niks, maar eventjes geleden had ze tijdens ons staprondje een gekke bui en sindsdien gaat het alleen maar slechter voor mijn gevoel. Op het harde loopt ze wel oké, maar in de paddock (zand, veel harde plekken, maar ook een zacht hoekje om te liggen — perfect dus) zie je wel hoe slecht ze loopt. Stappen ben ik mee gestopt omdat het leek alsof het daar erger door werd, dus ze haalt haar rustige beweging in de paddock. Wel doe ik nog koelen en met Traumeel smeren.
Ik vind het heel lastig. Ze is 23 en nog nooit een been blessure gehad. Ze heeft kissing spines, is daarvoor behandeld (al lang geleden) maar uiteraard is dat degeneratief en gaat ze met de tijd compenseren en komen daardoor zwakke plekken. Dit is waarschijnlijk een uiting daarvan. Maar behalve dat ze zo slecht loopt is ze verder hartstikke vrolijk en gezond. Nooit meer maagproblemen die ze vroeger had, glanst je tegemoet en is vrolijker dan ik haar de afgelopen jaren gezien heb. Maar dat beentje…
Dierenarts zegt geef het tijd. Behandelingen zullen niet zoveel meer doen, of in ieder geval niet veel meer dan rust. Ze heeft een heerlijk leventje met vrije beweging, constant hooi, lieve vriendjes om zich heen en een weide waar je het einde niet van kunt zien zo groot. Maar ik voel me zo schuldig als ik haar zie lopen…
Heb het gevoel minimaal toegelaten tot nu toe omdat ik dacht ja, je kunt er wel om gaan janken maar wat heeft dat voor zin… maar gister toch maar even een jankbui gehad erover op de bank met mijn vriend. Ik heb haar al bijna 20 jaar en ben er echt nog niet klaar voor om afscheid te nemen. Als ik zo naar haar kijk is zij ook nog hartstikke happy en zeker niet op. Maar de angst dat ze blijft verslechteren is constant aanwezig.
Sorry voor het super lange bericht. Moest het ook hier even kwijt. Ook dit is een kant van het houden van een ouder paard, deze lastige momenten… ik blijf haar zo goed mogelijk verzorgen en ondersteunen en hopen dat het rustig aan beter wordt met de tijd.
Mezelf even gequote voor een update. Het gaat vandaag alweer iets beter. Niet veel, maar haar beentje is iets minder warm en iets minder dik. Ze eet goed, staat gezellig met haar vriendjes… dus ik heb het weer even losgelaten. We kijken van dag tot dag.