Geplaatst: 28-02-23 16:37 Voor degenen die het nog weten: ik deelde regelmatig berichtjes over Chantal, mijn toen 26-jarige vosmerrie. Ik heb haar afgelopen augustus in laten slapen. Het grootste deel van mijn leven is zij er altijd geweest, dus het viel me heel zwaar om daarna Bokt weer te openen, zonder dat ik iets over haar kon vertellen of delen.
De maatstaf was voor mij altijd: niet een zo lang mogelijk leven, maar een zo goed mogelijk leven. Dat is iets dat ik me met name door dit topic realiseerde.
Bij Chantal zag ik het ook langzaam aankomen. Ze werd steeds iets minder, de dierenarts moest zo nu en dan komen, en het werd langzaam iets moeilijker om haar klachten te beperken en verminderen, en we moesten steeds meer doen om alles aangenaam voor haar te houden. Mijn doelstelling was altijd: wat er ook gebeurt, ze mag geen pijn lijden, en dat is gelukt.
Ik vroeg bij elk bezoekje van de dierenarts of ze het nog paardwaardig vonden of niet. Met ademhalingsproblemen zit je vrij snel bij het antwoord 'nee', dus zolang ze binnen enkele uren na behandeling verlichting kreeg, vond de dierenarts dat ze het nog steeds hartstikke goed deed.
Maar net als jij Femke, voelde ik ook het moment van afscheid steeds meer naderen, als een ongewenste gast waarvan je weet dat hij gaat komen, maar waarvan je nog niet precies weet wanneer hij dan komt.
Toch was er voor mij in dat hele langzame proces van dat ineenstortende kaartenhuis wel een heel duidelijk moment waarop ik wist dat het genoeg was geweest. En als het zover is, denk ik dat de meeste eigenaren van oude paarden het ook heel goed weten. Je ziet iets in je dier veranderen waardoor je weet dat het moment daar is. Het was voor mij de moeilijkste beslissing die ik ooit heb moeten nemen, maar ook de snelste, omdat ik het direct wist.
Het verzorgen van een oud paard is dankbaar werk, maar ik vond het ook intens vermoeiend. Het werk op zichzelf vond ik geen probleem, maar het mentale aspect vond ik erg zwaar. Dat wikken en wegen. Elke dag kijken hoe ze erbij staat, hoe het gaat. Ik was zo enorm alert op mankementjes of veranderingen bij Chantal. Dit nog eens proberen, of dat nog eens. Zeker met paarden met ademhalingsproblemen is dat echt een ding.
Femke_Tweety en anderen in het topic, ik wens jullie veel sterkte met het wikken en wegen, en ik hoop vooral dat jullie nog heel lang van jullie oudjes mogen genieten.
.
.
Lekker in 't zonnetje 
Hopelijk wordt het goedgekeurd 
mag ze mee.
