Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-03-25 08:26

Geplaatst: 05-03-25 08:26

Ik laat het altijd bezorgen

Geen hello fresh,maar hello paard, hoef het alleen nog maar klaar te maken voor oma _O-

**Geplaatst**: 05-03-25 09:10

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 05-03-25 09:10

Dat is het meest ideale!
Hebben wij helaas geen mogelijkheid toe met opslaan en is erg duur qua bezorgkosten omdat je niet in bulk kunt bestellen.

**Geplaatst**: 05-03-25 10:21

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 05-03-25 10:21

Paardje is hier goed de winter uitgekomen. Hij is wel duidelijk moe en wat tam qua energie, maar dat is na winter en in zijn rui periode altijd wel aan de hand. Ik ben benieuwd of hij na de rui weer wat meer 'wakker' wordt...

Dit weekend stond hij te soezen in het zonnetje en het raakte mij wel hoe duidelijk hij een opaatje is geworden.

**Geplaatst**: 05-03-25 11:06

Geplaatst: 05-03-25 11:06

@ Akshay, Wat verdrietig, heel veel sterkte!

@ Galja, jij ook veel sterkte :(:)

Ik kan mij wel voorstellen dat er een hoop zorgen wegvallen, als je afscheid hebt moeten nemen van je oudje. Hoe ouder ze worden, hoe bewerkelijker het wordt en hoe meer zorgen er bij komen. Ik vind dat soms best lastig te dragen, elke dag is het weer ‘hoe zou het met ze gaan’. Maar ik zou ze echt voor geen goud nog willen missen. Zo dubbel dan he?

@ TuttiFrutti, fijn dat het snijmais wel wat lijkt te helpen. Lastig als ze niet meer voldoende uit het voer kunnen halen. Dan is bijvoeren (in vorm wat ruwvoervervangers of wat dan ook) het enige wat kan. Hopelijk kan je paard zo nog even blij en goed de zomer door

@ Ellepel wat een hoop zeg!

Hier kwakkelen de oudjes wat. Mijn pony blijft maar hoesten, en wat timide. Oktober 2023 had ze flinke koliek en heeft ze een week in de kliniek gestaan. Ze is in die tijd behandeld voor artrose (prikken) en lichte maagzweren. En daarna had ik zo’n andere pony. Mijn pony weer terug, maar dan nog even extra zeg maar. Ze heeft zich in geen tijden zo goed gevoeld en dat ging goed, tot afgelopen oktober. Plots weer heftige koliek, weer een week in de kliniek, nu vermoede ze zand. Maar sindsdien blijft ze maar hoesten (ze is die week veel gesondeerd), en wat ‘mat’. Komt dat door de luchtwegen waardoor ze rustiger is, komt het door haar artrose, komt het door eventuele maagzweren… weer naar de kliniek voor maagonderzoek doe ik niet. Ze heeft na oktober zo’n enorme lange knauw gehad qua stress en vertrouwen, flinke verlatingsangst, ik wil haar dat echt niet nog eens aan doen. Inmiddels volledig bloed laten checken (niets te vinden, alleen lichte ontstekingswaarden en waarschijnlijk toch wat doorgemaakt wat af nemend is), een homeopaat erbij gehad waar ik nu met haar darmen/maag bezig ben. Maar verder geen idee. Vandaag weer even overleggen met een dierenarts of we maagmedicatie proberen. Of dat ik haar weer laat behandelen door de artrose. Ze slaapt ook niet veel liggend, maar wel staand met haar neus helemaal op de grond – ook niet een houding waar ik gerust op ben. Misschien dat ze niet genoeg kan slapen door mijn andere paard (die is niet altijd even lief en kan haar soms snel op de benen jagen), maar apart zetten wordt de pony ook echt niet gelukkig van. Wat een puzzel soms he?

Mijn grote blijft maar nattere mest houden. Die wordt vandaag ook weer even onderzocht, omdat ze toch wat proppen blijft maken. Vooral die natte mest en scheten (het spuit er echt uit met een scheet) vind ik niet fijn. Zomers op het gras is er niets aan de hand. Maar zodra ze bijgevoerd wordt met hooi is het raak. Qua opname zit het nog wel goed, ze heeft zat reserves, al loopt ze momenteel wel wat terug, maar dat is eigenlijk wel prima omdat ze te dik was/is

Het kan altijd erger, maar vind het wel lastig dat de puzzels eigenlijk steeds complexer worden om ze echt goed te houden. Ouder worden mag met kwaaltjes, maar ook daar vind ik het lastig een balans in te vinden. Ik hou ze graag nog in beweging en zo soepel mogelijk, maar wel met mate. Maar heb wel echt moeten wennen, vooral bij de grote waar ik veel mee heb gereden, dat er soms dagen bij zitten dat ze echt een stuk strammer en stijver is, en minder kan mee doen met simpele grondwerk oefeningen om dr soepel te houden.

**Geplaatst**: 05-03-25 12:44

Geplaatst: 05-03-25 12:44

Hier dit weekend in-uitjes gesprongen. Goed voor haar. Hier gelukkig niet het moment dat je rekening met leeftijd moet gaan houden. Ik hoop echt dat dat moment niet komt en dat voordat er echte kwaaltjes komen ze gewoon ineens er niet meer is. Straks als de wintervacht er uit is hoop ik nog weer een fotosessie te doen alsof we nog steeds serieus trainen.

Wel is m'n paard een snijtand kwijt ontdekte ik dit weekend. Nooit wat van gemerkt, geen idee wanneer het gebeurd is en pijn heeft ze er ook niet aan. Ze had altijd een haak aan die tand, en daar moest ik niets aan laten doen volgens 2 tandartsen. Maar af en toe kijk ik dan toch even. En ineens ontdekte ik nu met zo'n check dat de tand weg is.
Afbeelding

De overige tanden zijn gelukkig nog in goede staat en hoeft niets aan te gebeuren. Dus gelukkig hoef ik niet op stel en sprong er iemand bij te halen.

Afbeelding

**Geplaatst**: 05-03-25 13:52

Geplaatst: 05-03-25 13:52

Ik denk dat je het heel goed verwoord Tancreda4; Het wordt een steeds ingewikkelder puzzel naarmate ze ouder worden.
Alsof je stukjes legt die passen en denkt nu zijn we er, maar dan ineens weer een lege plek ontdekt waarvan je moet uitzoeken hoeveel en welke stukjes er passen.

Wat ik erg lastig vond (en dan had mijn pony een heel goed gebit voor haar leeftijd) was dat het gebit expired raakt en dat je merkt dat dingen die voorheen werkten, ineens niet meer aanslaan of onvoldoende resultaat geven.
Zo had ik in mijn hoofd dat de tandarts haar nog wel zo goed kon krijgen dat ze helemaal niet meer zou proppen, maar dat was helemaal niet mogelijk.
Het zit zo in je hoofd dat je dingen kunt opknappen of verbeteren als je maar de juiste zorg biedt.
Maar de realiteit is dat de rek er steeds meer uit gaat en daarmee ook je opties steeds beperkter worden.
Want ook de maag gaat minder functioneren, het hele verteringsstelsel wordt slechter, etc etc. en daar is geen weg uit omhoog.
Als een lichaam op is kun je dat simpelweg niet meer fixen.
Daar zat voor mij mentaal een groot stuk bewustwording mbt “het oudere paard”.

**Geplaatst**: 05-03-25 20:11

Geplaatst: 05-03-25 20:11

Als ik het allemaal zo lees mag ik nog in mijn handen knijpen met mijn bijna 27 jarige fjord.
Hij eet nog gewoon hooi, zijn beetje muesli met supplementen en een 1/4 schep SP (ongeweekt gemeten) en eerlijk hij is misschien zelfs iets te dik

Hij loopt nog een keertje of 3 voor de wagen en afgelopen week kon ik maar weinig merken van zijn leeftijd.

Wel ben ik bang dat het dan zomaar ineens voorbij kan zijn.
Ben nu wel echt wat meer op zoek naar een pensioenstal want ik denk dat dit wel de laatste zomer zal zijn dat we rijden. 27 is een mooie leeftijd.

**Geplaatst**: 05-03-25 21:02

Geplaatst: 05-03-25 21:02

Zou je me willen uitleggen wat voor jou dan beter of anders is aan een pensioenstal?

Ik sta met een oud paard gewoon op een stal met alle faciliteiten.
Zij hoeft niet in een bak aan het werk,maar ik maak verder wel van alles gebruik.

Want voor je pony is het denk ik wel beter om te blijven waar hij nu is?
zijn huis waar hij alles gewent is.
Ik vind dat wat lastig te begrijpen…kijk als het moet dan moet.
Ik ben net verhuisd omdat de stal er mee op hield,maar wat een impact op een oud dier.
En niet elk dier is gelijk.maar Kelly moet wel enorm wennen aan alles.

**Geplaatst**: 06-03-25 07:35

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 06-03-25 07:35

Lekker toch Cowgirl, dat het nog zo mooi gaat. Al deel ik ook jouw angst van “het kan ook zomaar ineens voorbij zijn”. Maar van mijn jongere merrie (14) is vorig jaar de jongere zus overleden, in 4 uur tijd van kerngezond, veulen aan de voet en drachtig van de volgende, naar doodziek en niet te redden. Dus is ook echt niet leeftijdsgebonden. Pech kan op elke leeftijd.

Mijn oudste dame is ook altijd wel makkelijk geweest op nieuwe locaties: als er eten is, dan is het daar prima

. Dus als dat voor die van jou ook zo geldt en je kunt hem naar jouw idee nog beter voorzien in zijn wensen, dan zou ik dat niet laten qua pensioenstal. Maar zoals ellepel zegt, dan moet dat wel een makkelijke transitie zijn.
Ik zit in de luxe positie dat ik daar niet over na hoef te denken met mijn dame aan huis alweer 9 jaar over een paar dagen. Had ik ook niet gedacht toen, dat ze het nog zo lang zou volhouden.

**Geplaatst**: 06-03-25 10:45

Geplaatst: 06-03-25 10:45

Ja phoe dat werk. En dan vooral: dat je er veel zorg en werk in steekt wil nog niet zeggen dát het ook werkt.

Mijn 29 jarige gaat nog super. Gaat nog 2 keer per week naar het bos en kan hem nog op gewicht houden. En daar ben ik heel dankbaar voor hoor.....

Maaaarrrr.... soms wordt ik ook helemaal gek van de hoeveelheden hooi die hij verspilt. Hij kwijlt in 3 dagen een 160 liter kruiwagen vol met verkwist hooi. En er is hier niemand die dat hooi dan nog een blik waardig keurt. Hij kan echt staan eten, nieuwe pluk pakken, deel oude uitspugen, nieuwe pakken, oude uitspugen. En dat aan de lopende band.
En als hij denkt dat je iets lekkerders hebt kan hij zelfs een bijna volledig opgekauwde hap snel uitspugen om ruimte te maken voor iets nieuws -O-

aaaaargh. Ik kan dat niet aanzien.

Hoe is jullie ervaring met hooi vs voordroog? Niet qua voedingswaarde. Maar wat betreft weg kunnen krijgen?
Wij hebben voordroog van eigen land. En dat krijgt hij dus maar heel matig weg. Deze snede moest op. En de snede die ik hierna open maak is gesneden. Dus ik hoop dat hij die beter weg krijgt.
Maar als hij het zo goed blijft doen, moet ik nog heel wat jaar vooruit en er ruwvoer in zien te krijgen. En wat we nu doen, werkt dus niet heel goed.

Aangezien ze hier in een groepje 24/7 samen staan moet hij met de pot mee eten. Maar ik kan er misschien bij de snede van dit voorjaar rekening mee houden. En als het echt moet, kan ik hem ook nog wel (een paar uur) apart gaan zetten. Maar dat is voor mij ook wel ergens het begin van het einde.
(ik heb hem goed op gewicht hoor, gelukkig hebben we ook nog iedere dag vers gras en voer ik me te blubber aan krachtvoer en bietenpulp/fibrebeet)

En dan kijk je vooruit en denk ik: hoeveel jaar mag ik nog 1/3 van mijn hooi weg blijven gooien

**Geplaatst**: 06-03-25 11:07

Geplaatst: 06-03-25 11:07

Voordroog breekt minder snel en moeten ze dus meer kauwen om het weg te krijgen. Mijn TA heeft aangegeven dat het met diastasen bv ook niet wenselijk is voordroog te geven, omdat het langer duurt voordat ze het weg krijgen. Als je een pluk voordroog pakt en draait breekt dat minder vlot, dan dat je dat bij hooi zou doen (iig zo liet hij dat zien toen de tijd). Zacht hooi krijgen ze een stuk beter weg.

Mijn pony verspilt ook echt veel hooi. Zo zonde idd...

@ Barbalala, die bewustwording, je 'erbij neer moeten leggen' dat het niet meer helemaal beter wordt en toch een beetje pappen en nathouden is. Is best lastig om mee om te gaan en de rust in te vinden. Dat is echt wel een proces. En eerlijk, ik wil ook niet dat mijn paarden enorm stijf en stram er gaan bij lopen, dat is voor mij denk ik wel echt een grens.

Voor mijn pony vind ik het dan ook een lastige dat ze nu op een 'verkeerde manier' gaat staan slapen, en er eerste tekenen zijn dat ze niet voldoende liggend slaapt. Altijd gezegd; als ze niet meer kunnen liggen, dan is het klaar. Maar wil eerst nog wel bekijken waarom ze minder ligt; is het gebrek aan een veilig gevoel (ze gaan nu in overleg van de DA daarom apart), is het de artrose in haar pootjes, of zijn het de longen of misschien wel maag dat langer liggen oncomfortabel maakt. Konden ze soms maar praten he?

Gisteren de DA geweest en 'gelukkig' heeft mijn pony slijm op de longen, dus ik hoop dat het 'gewoon' nog een ontstekingsreactie/virusje etc. is en niet het definitieve begin van het einde qua luchtwegen. Mijn grote had op meerdere plekken voer ophopingen en tandvlees ontstekingen, dus dat is schoon gemaakt. Ook zo'n kwaaltje dat bij ouder worden vaker bekend is, maar wat ook echt wel pijn en ongemak kan veroorzaken. Maar wat opzich nog wel prima te managen is.

**Geplaatst**: 06-03-25 13:00

Geplaatst: 06-03-25 13:00

Nou bij mijn stal,was er een pak voordroog open met heel kort spul,, vijfde snee.
maar dat was heel plakkerig,dat kreeg Kelly echt niet weg , ging ook kruiwagen vol proppen weggooien.
Heb gevraagd of er alsjeblieft wat droog hooi bij kan en dat gaat beter. Vind nu minimaal proppen.
Weet je van dat plakkerige voordroog lukte niet om weg te kauwen.
Wat fijner droog hooi kunnen ze veel beter kwijt..
Is even uitproberen wat werkt.

**Geplaatst**: 06-03-25 13:27

Geplaatst: 06-03-25 13:27

ellepel schreef:
Zou je me willen uitleggen wat voor jou dan beter of anders is aan een pensioenstal?

Ik sta met een oud paard gewoon op een stal met alle faciliteiten.
Zij hoeft niet in een bak aan het werk,maar ik maak verder wel van alles gebruik.

Want voor je pony is het denk ik wel beter om te blijven waar hij nu is?
zijn huis waar hij alles gewent is.
Ik vind dat wat lastig te begrijpen…kijk als het moet dan moet.
Ik ben net verhuisd omdat de stal er mee op hield,maar wat een impact op een oud dier.
En niet elk dier is gelijk.maar Kelly moet wel enorm wennen aan alles.

Ik zou hem wel graag op een stal willen hebben waar hij meer gestimuleert word om te bewegen.
Het is nu een prima zandpaddock met schuilstal en hooibak maar het is wel 'hij staat daar maar'. Kan niet meer op de wei ivm HB. De hooibal mag niet meer in de paddock -O-

De afwisseling zit hem nu in het mennen en rondje wandelen.
En er zijn wat recente veranderingen op stal die mij zorgen maken of er toch niet alsnog gestopt word.

Het liefst blijf ik gewoon staan en gaat hij alleen dood het erf af. En ik hoop ook dat dat gaat gebeuren.

**Geplaatst**: 06-03-25 13:31

Geplaatst: 06-03-25 13:31

Sanet schreef:
Lekker toch Cowgirl, dat het nog zo mooi gaat. Al deel ik ook jouw angst van “het kan ook zomaar ineens voorbij zijn”. Maar van mijn jongere merrie (14) is vorig jaar de jongere zus overleden, in 4 uur tijd van kerngezond, veulen aan de voet en drachtig van de volgende, naar doodziek en niet te redden. Dus is ook echt niet leeftijdsgebonden. Pech kan op elke leeftijd.

Mijn oudste dame is ook altijd wel makkelijk geweest op nieuwe locaties: als er eten is, dan is het daar prima . Dus als dat voor die van jou ook zo geldt en je kunt hem naar jouw idee nog beter voorzien in zijn wensen, dan zou ik dat niet laten qua pensioenstal. Maar zoals ellepel zegt, dan moet dat wel een makkelijke transitie zijn.
Ik zit in de luxe positie dat ik daar niet over na hoef te denken met mijn dame aan huis alweer 9 jaar over een paar dagen. Had ik ook niet gedacht toen, dat ze het nog zo lang zou volhouden.

Ondanks het verdriet zou ik er wel vrede mee kunnen hebben als het weer net zo snel gaat als de haflinger. Het is ook fijn om niet weken/maanden er tegen aan te hikken van wel of niet.

Zo'n stal moet idd net op mijn pad komen en echt een aanvulling zijn op wat ik nu heb.
Hij is niet zo heel moeilijk, als er maar eten is dan is het snel goed.

**Geplaatst**: 06-03-25 13:36

Geplaatst: 06-03-25 13:36

Ja onzeker is dat hè met al die stallen die stoppen.
Had ik ook,dacht dat Kelly alleen dood het erf nog af zou komen,maar helaas ging de stal dus dicht.
Van bijna 1000 meter track naar nu een kleinere wei,maar ik probeer zelf elke dag even een stukje met haar te lopen

**Geplaatst**: 11-03-25 18:08

Geplaatst: 11-03-25 18:08

ellepel schreef:
Ja onzeker is dat hè met al die stallen die stoppen.
Had ik ook,dacht dat Kelly alleen dood het erf nog af zou komen,maar helaas ging de stal dus dicht.
Van bijna 1000 meter track naar nu een kleinere wei,maar ik probeer zelf elke dag even een stukje met haar te lopen

Waar sta je nu dan?
We hebben wel weer en plekje vrij.

**Geplaatst**: 22-03-25 14:37

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 22-03-25 14:37

Hier ook een “oudje” van 25 waar ik ook mijn vraagtekens bij begin te krijgen. Mentaal is hij zo sterk als een leeuw. Fysiek begint het wel aardig “op” te raken. Vroeger was hij een obesitas pony , nu ruim 100 kg te mager en flink spierverlies.

Er zijn 6 kiezen uit nu , eten begint moeilijker te worden. Hooi krijgt hij moeilijker weg en neemt het lastig op. Wordt bijgevoerd met proteïne flakes en vitamines. Van de week start ik op met seniores priores en bietenpulp op aanraden van de dierenarts. Helemaal op gewicht gaat hij niet meer komen.

Mentaal is er niks aan het handje. Hij vindt het niet leuk als hij niks meer mag doen. De kudde moet het dan ontgelden. Zijn gebit is op aan het raken , Cushing , EOTRH, lever niet in orde , insuline resistent en artrose en hij is met momenten erg tam.

Het is geen paard om nog veel aan te prutsen/ dokteren. Bij zijn laatste tandartsbezoek nog moeten bij sederen en de praam erop moeten zetten. Op pensioen zetten is ook geen optie . Het voelt voor mij een beetje als dweilen met de kraan open. Er zullen ter zijne tijd nog meer tanden en kiezen uit moeten. Maar waar leg je de grens ? Hijzelf zal het nooit toegeven. Voor mijn gevoel komt hij in een lijf te zitten waar hij mentaal niks meer mee kan. En dat vindt ik ook niet helemaal eerlijk tegen over hem..

**Geplaatst**: 22-03-25 15:26

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 22-03-25 15:26

Wij runnen een pensioenstal en het is met sommige paarden echt constant puzzelen en bijsturen inderdaad terwijl anderen het prima blijven doen op hetzelfde als altijd.
Sowieso is er natuurlijk gewoon een enorm verschil in hoe paarden oud worden. Zo hebben we zelf een 23 jarige staan die sommige dagen ouder aan doet dan zijn 29 jarige weidegenootje. Onze 28 jarige merrie die we 2 jaar geleden lieten inslapen was heel lang heel goed en ging toen ineens in sneltreinvaart achteruit. Mijn 25 jarige merrie is momenteel echt nog top fit.

Belangrijkste is vooral kijken naar je paard en je gevoel volgen. En zorg voor een klankbord als je bang bent snel over je eigen grens heen te gaan. Iemand waarmee je al eerder mee bespreekt tot hoever je zou willen gaan en waarmee je ook kan sparren als je twijfels hebt. Kan heel verhelderend zijn.

**Geplaatst**: 15-04-25 13:08

Geplaatst: 15-04-25 13:08

De dienstdoende dierenarts is gisteren naar mijn oude merrie moeten komen. Ze heeft een tia gehad en is flink aan de diarree. Ook had ze koorts ( nu niet meer) ontstekingsremmers gekregen en iets voor de diarree. Ze heeft geen pijn gelukkig. Ze loopt alsof ze gedronken heeft. We konden het aankijken maar mijn gevoel zegt dat we deze week afscheid gaan nemen van haat.

**Geplaatst**: 15-04-25 19:04

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 15-04-25 19:04

He getver tuttifrutti. Dat zijn nooit fijne dingen...
Mocht het je enige hoop geven, een van onze ruinen had afgelopen winter ook een soort attaque waardoor hij met name achter volledig ongecoordineerd liep en gewoon omviel als hij wilde wegspringen voor een van de andere paarden.
Inmiddels zijn we een paar maanden verder en ondanks dat hij nog steeds met regelmaat zijn achterbeen buiten de massa zet en waarschijnlijk de helft van de tijd geen idee heeft waar zijn benen zijn doet hij het hartstikke goed op de wei samen met een andere senior.

**Geplaatst**: 15-04-25 19:20

Geplaatst: 15-04-25 19:20

De dierenarts benoemde inderdaad dat d'r klachten minder kunnen worden na een lange periode. Hoe oud is jou paardje?
Mijn merrie wordt in juni 28.

**Geplaatst**: 15-04-25 19:42

Geplaatst: 15-04-25 19:42

Ach jeetje wat heftig en naar.
Hopelijk knapt ze wel weer op :(:)

**Geplaatst**: 15-04-25 20:24

Geplaatst: 15-04-25 20:24

TuttiFrutti_ schreef:
De dierenarts benoemde inderdaad dat d'r klachten minder kunnen worden na een lange periode. Hoe oud is jou paardje?
Mijn merrie wordt in juni 28.

Ik zeg uit mijn hoofd dat hij dit jaar 23 word. Wij hebben ook echt getwijfeld wat te doen want in zijn oude kudde was de situatie niet meer houdbaar voor hem maar de huidige lekker vlakke wei met 1 vriendinnetje doet hij het meer dan prima op.

**Geplaatst**: 17-04-25 09:56

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 17-04-25 09:56

oei tutti fruti. hopen dat je paard weer opknapt!

(Of dat de situatie heel duidelijk 'slecht' is, dan is keuze maken tenminste makkelijker.)

**Geplaatst**: 17-04-25 10:20

Geplaatst: 17-04-25 10:20

De oude bitch van een merrie op stal is dus niet mijn dier, en we noemen haar bitch omdat ze nog steeds duidelijk met oren en tanden laat weten wat ze wel en niet wil. Ze blijft nog steeds de leider van de kudde.

Inmiddels is ze super mager, de achterbenen zijn dik van de artrose, billardeert extreem in stap, maar de wil om te leven is er nog steeds. Ook verhaart ze nu netjes zoals je mag verwachten van een gezond paard.
Ik heb haar al tijden niet meer zien draven of galopperen, maar ineens deze week op weg naar de grote wei zaten de 3 gangen er nog op.
En dat terwijl er ook wel momenten zijn geweest waarbij ik dacht van als het mijn paard zou zijn zou ik aan inslapen denken, veel liggen, het enorme afvallen, extreem stijf/kreupel uit de stal komen wat na 20m wel weer ophoudt, in de natte paddock geen hoef verzetten (dus dan staat ze wel buiten overdag, maar loopt dus echt niet), enz. En steeds trekt het dan na een paar weken weer bij en zit er weer echt leven in. Zonder hulpmiddelen of veearts is het dier dus momenteel weer heel goed te pas.
Krijgt natuurlijk ook extra voer en staat af en toe een paar uurtjes alleen zodat de speelse ruin niet continu loopt te etteren. Maar als ik naar deze merrie kijk, dan ga je toch je beeld over wanneer is het genoeg verschuiven. Je weet natuurlijk niet of en hoeveel pijn ze heeft in de slechte periodes.
Maar wanneer genoeg ook echt genoeg is, blijft lastig.

Tuttifrutti, hopelijk trekt het weer weg. Ik vind 23 overigens nog erg jong. Mijn eigen merrie wordt over een paar weken 22, maar ik verwacht wel dat ik er nog enige jaren zonder beperkingen mee kan rijden inclusief springen. Ik moet er niet aan denken dat ze met 23 al met pensioen zou moeten, maar soms heb je pech natuurlijk.